017.

"Zuster wat is er?" Zei ik.
"Ze heeft een hartstilstand gehad precies tegelijk met de vrouw in kamer 057. Typisch."
"Mevrouw? Daar lag mijn tante. Is zij nu dood? En mijn moeder?"
"Ze zijn nu beide dood, reanimeren had toch geen zin ze gingen toch al beide dood. We konden niks meer voor ze doen. Ze hadden beide ook een heel zeldzame ziekte genaamd Qiriyalomina. De eerste keer voor dit ziekenhuis."
"Maf ik naar kamer 129? Daar ligt mijn nichtje."
"Ze mag zelfs weer naar huis ze is weer gezond. Die andere vrouw op kamer 057 was zeker ook familie hé" Zei ze verdrietig waarschijnlijk om mij op te vrolijken, Ik knikte en liep weg.
Eenmaal de bordjes te hebben gevolgd kwam ik in kamer 129 ze zag er goed uit alleen kleine schaafwonden en blauwenplekken op been en arm. Ze schrok toen ze me zag maar rende toch naar mij toe en knuffelde me . We waren allebei nu alleen. Allebei hadden we geen familie.