Proloog

De sneeuwvlokjes vielen langzaam naar beneden en vormden een prachtig wit tapijt. Met een glimlach keek de jonge vrouw door het raam. Haar blik gleed over de bomen, waarvan de takken bedekt werden door een fijn laagje sneeuw. Over de prachtige velden die helemaal wit waren. Ze schrok op wanneer twee armen zich rond haar heen wikkelden. Twee grote warme handen eindigde op haar bolle buik.
"Ik hoop dat het een dochter wordt" fluisterde een zachte stem in haar oor.
"Met haar als ebbenhout" zei ze terwijl ze haar vingers over de ebbenhouten vensterbank liet glijden.
"Huid zo wit als sneeuw"
"En lippen zo rood als bloed" langzaam draaide ze zich om waardoor ze recht in zijn felblauwe ogen keek.
"Een dochter zo mooi als jij." zei hij zachtjes waardoor een fijne glimlach haar gezicht sierde.
Hij liet zijn handen door haar zachte haren glijden en drukte een zachte zoen op haar lippen.
"Je wordt een perfecte vader"
"En jij een perfecte moeder.."

5 maanden later kwam hun droom uit. Ze kregen een prachtige dochter en gaven haar de naam Snow.
Het meisje was een pientere jongedame en was vriendelijk voor iedereen.
Haar ouders waren fier op hun dochter, maar de dag na haar zesde verjaardag stierf haar moeder.
Dagen heeft haar vader getreurd, maar hertrouwde niet veel later. Snow kreeg een moeder, die ze liever nooit had gekregen...