4.5

Bill Kaulitz

‘Vertel eens, wat was je favoriete nummer van de albums die je had gehoord?’ Ze begon een klein beetje aan haar nagels te prutsen. ‘An Deiner Seite en Heilig eigenlijk wel.’ Twee best zware nummers. ‘Ze gaan over Tom toch?’ Ik lachte door het zien van haar bedenkelijke gezicht. ‘Ja, en in die tijd iets wat ook onbereikbaar of ja onmogelijk was voor me.’ Een kleine zucht slipte over mijn lippen als ik terug denk aan die tijd. Ieder zijn interpretatie is anders. Maar voor mij ging het over Tom en over liefde die ik niet kon ontvangen of alsof het niet voor me gemaakt was. Maar ook wat ik ooit voor die persoon over zou hebben als het op het punt zou aankomen. Een persoon die ik nooit zou willen verliezen aan mijn zijde, en een persoon die ik graag zou willen hebben aan mijn zijde. Ik merkte haar blik op mijn gezicht. Ik keek op van de lege mok in mijn handen. Haar vel blauwe ogen gesierd door kleine beetjes roodbruin en groen. Om in te verdwalen. ‘Gaat het wel?’ een tikkeltje bezorgdheid was in haar stem te bespeuren. Ik keek haar lachend aan. ‘Jawel, alleen herinneringen van de nummers.’ Ze knikte begrijpend.

Ze legde een kort moment haar hand op mijn knie en keek me kort aan. Daarna sprong ze recht een keek me lachend aan. Ze zag er prachtig uit, simpel en casual. Maar toch, het sierde haar enorm. Misschien was het wel de blik in haar ogen wat het zo uitdagend maakte. Haar gezicht zonder enig spoor van make up. En dan niet te vergeten haar aanstekelijke lach, noch te zwijgen over die sprekende ogen. Ze trippelde op haar blote voeten met donker rood gelakte nagels over de houten vloer. ‘Zullen we anders een wandeling maken?’ vroeg ze spontaan. Ik stond op en volgde haar stem. Het lichte geslof van mijn sneakers verraadde dat ik naar haar toe gewandeld kwam. Het zachte geneurie kwam uit een slaap kamer. Ze keek lachend op terwijl ik mezelf tegen de deurpost liet leunen. ‘Het lijkt me leuk om even te wandelen.’ Ze keek me glimlachend aan ‘Leuk!’. Een rustgevende sfeer hing er in haar kamer. Ik keek terug naar haar en zag hoe ze haar zwarte combat boots aantrok. Het gaf haar outfit meteen wat meer pit.

‘Je ziet er mooi uit.’ Zei ik terwijl ze langs me heen wandelde. Ze keek verlegen naar de grond. Wat een uitermate schattig beeld achter liet. Ze verplaatste zich naar de kamer aan de andere kant van de woonkamer. Ik liet mezelf weer neerploffen op de witte bank. Het was een niet al te groot appartement maar juist dat maakte het zo verwelkomend. Het gaf een fijne huiselijke sfeer waarin je kon zien dat er geleefd werd. Ik hoorde een kast deur op en dicht gaan. En wat gevloek weerklonk uit de kamer. Ik grinnikte en stond op en nam de twee mokken van de tafel en liep naar de keuken om ze daar vervolgens weer op het aanrecht neer te zetten. Daar viel me een grote pot op met vel gekleurde oranje snoepjes. De snoepjes die Tom haar had zien pakken in de supermarkt. De lach op mijn gezicht kon ik niet onderdrukken. Ik draaide me om en keek in het lachende gezicht van Sylvene. ‘Oké, ik geef toe ik schrok.’ Lachte ik schamper. ‘Sorry!’ kirde ze schattig.

Waarom voelde dit alles zo raar? Ik ben niet snel verlegen maar haar aanwezigheid het maakte me zo rustig en tegelijkertijd was ik een tikkeltje angstig. Waarvoor geen idee, misschien wel omdat dit alles zo vloeiend loopt en dat heb ik in een lange tijd al niet meer gehad. Bang om gebruikt te worden om mijn roem. Vluchtig klonk In Your Shadow door mijn gedachten. Zou dit.. nee.

Dank jullie wel lieve lezers,
Welkom nieuwe abbonees!
Ik ben heel blij met jullie
Ik ontvang graag reacties of commentaar misschien zelfs kudo's!
Iskuane, Ik ben je dankbaar!
<3