013.

"Ik snap je gewoon niet Kira. Natuurlijk zijn het mijn ouders en familie hoe moet ik anders levend op de wereld zijn gekomen?"
"Je snapt nog steeds niet wat voor aanwijzingen ik je hebt gegeven. Ben je zo blind. Elke keer als je ergens was liet ik je wat zien en jij hebt het niet gezien?"
Ik keek haar aan en dacht even op bepaalde plekken waar ik was. Toen ik er over nadacht wist ik waarschijnlijk al wat ze er mee bedoelde.
"Je bent een draak. Voor deze wereld een mythologisch wezen. Maar in mijn wereld zijn ze echt. Snap je nu waarom ik hier ben? Je bent gevaar als sommige mensen er achter komen dat jij leeft of uberhaupt bestaat"
"Er bestaan geen draken en evenmin als vampieren. Dus je liegt!" Zei ik met mijn hoofd naar beneden gericht.
"Je weet donders goed wat ik bedoel. Je hebt het toch gezien wat ik kan of niet? Ik zal je een tip geven voor de komende tijd. Pas op met gevaarlijke dingen. Die laten je nogal bloeden." Ze verdween voor mijn ogen. Ik dacht er bij na van wat ze zei maar ik deed er vrij weinig mee. Door het incident met Kira. Had ik niet echt zin om nog naar school te gaan. Dus besloot ik maar naar huis te gaan.