Thuis, of alleen een huis?

Ik woon nu nog bij mij moeder, om de week is mijn zusje ook bij ons, de andere week is ze bij mijn vader. We waren een goed gezin, maar dat is nu al meer als 2 jaar klaar. We hadden het leuk, maar mijn vader besloot dat het niet meer kon. Dat was slikken voor ons allemaal, maar oke we zijn er doorheen gekomen. En nu? Gaat nu alles goed?

Ja, lijkt het antwoord te zijn, maar is dat echt zo? Mijn ouders kunnen alweer normaal met elkaar omgaan. Beide hebben ze een nieuwe relatie gehad. Die van mijn moeder is stuk gelopen en die van mijn vader gaat nog steeds goed, ze wonen nu zelfs samen. Dus op dat vlak is alles goed. Maar dat is maar 1 deel, hoe is het nu dan voor mij en me zusje? Zijn wij al gewent aan de situatie? Ja dat zijn we wel, maar zijn we tevreden over hoe het gaat? Absoluut niet.

Waarom niet dan? Er is 1 ding wat mijn ouders heel de scheiding lang hebben gezegt: “als er iets is waar jullie mee zitten kom dan naar ons toe en we lossen het op.” Goed van ze denk je dan, en ja dat is ook zo. Helaas zijn het echter alleen woorden en geen daden. De hele scheiding hebben mijn zusje en ik niet lastig gedaan en nergens van gezegt het moet zus of het moet zo. Nu is er een probleem ontstaan en voor het eerst zijn we naar ze toe gegaan van dit kan niet. En wat zeggen ze... niks aan te doen!

Wat is dan het probleem dat er nu is? Mijn zusje wisselt precies op dezelfde dag als de jongste dochter van de vriendin van mijn vader, dat vind ze niet fijn omdat ze onze vader dus nooit meer voor zichzelf, of voor ons heeft. En ze weigeren om het te veranderen. Is dit voor mij dan ook lastig? Het probleem zelf merk ik weinig van, het probleem voor mij is dat mijn ouders er niks aan doen. Ik steun mijn zusje hoe dan ook. Nu heeft het voor mij een situatie gecreëerd waar ik me niet meer thuis voel in huis zowel niet bij mijn vader als bij mijn moeder. Waarom dat?

Omdat ik vind dat ze dit moeten oplossen en dat het egoïsme is waarom het niet opgelost wordt. Ze zetten zichzelf boven mij en me zusje. In mijn ogen de grootste fout die je als ouder kan maken. Gelukkig duurt het voor mij nog maximaal tot augustus voordat ik uit huis ga, maar dan is mijn zusje nog meer de dupe.. ik weet echt niet hoe we dit moeten gaan oplossen, maar 1 ding staat vast, op mij kan me zusje rekenen, hoe dan ook zal ik er altijd staan als ze me nodig heeft.