Ninoroth

Ik zwom een eindje door de hallen van het verlaten kasteel, ik liet mijn staart door het wier gaan dat aan de palen geklemd waren. Ik zwom een eindje en vervolgens naar het oppervlak om adem te halen. Ik keek even om me heen of ik niets dreigend's was, het was veilig en dook weer onder naar de volgende kamer.
Al mijn hele leven zwom ik hier rond, maar de zuurstof is schaar. Anders had ik dagen onder kunnen blijven.
In de volgende kamer bleef ik even rustig drijven om eens na te denken waar ik over 4 dagen mijn ei kon leggen, eindelijk zag ik een plek waar het kon gebeuren. Het was een prachtige oester schelp met gouden randen aan de rand, in het midden een parel witte kussen met zelfs parels erin. Hij was schitterend, dus ik tilde hem op om naar de oppervlak te slepen.
Op de kant lag ik 2 dagen uit te rusten vanwege de baby die in de oester lag.
Ik maakte hem schoon spuwde bellen om het zuiver te houden. Ik wilde net in het water glijden toen ik vol met mijn snuit op iets hard's belanden. Ik probeerde naar de schelp te klimmen en keek naar mijn tanden, 'Prachtig zijn ze,'zei ik en probeerde nog eens het water in te duiken, maar dat op een andere plaats, dat lukte zelf niet. 'Nu word ik het zat!,'en spoot een ijs straal op het water en dat brak in allerlei stukken, dook weer het water in.
Ik zwom een aantal uren onder water, toen ik me bedacht dat ik terug naar de baby moest. Ik zwom naar de bodem en zwiepte met mijn staart hard en ging als een vaart naar het oppervlak. Ik botste keihard tegen het ijs aan.
Maar er kwam geen beweging in, ik probeerde het nog een keer, weer niet.
Ik werd uiteindelijk er moe van, er rolden kleine glinsterende tranen naar beneden. 'Ik moet naar mijn kleine, anders zal ze sterven,'zei ik en probeerde nog eens tegen het ijs te beuken en ditmaal kwam er weer geen beweging in. Ik voelde een grote kracht in mij opkomen en het hele water begon licht te geven en zag een beeld van zes draken die een land verdedigde tegen een vrouw die de vier van de zes draken dode en twee draken overleefde, maar wat ik zag was wazig en toen voelde ik een stroom schok door mijn lichaam lopen die mijn krachten afnam. Ik keek naar het oppervlak en zag dat mijn kind die Nymoon heette naar me keek en probeerde te gebaren dat ze zich moest verschuilen.
Ik hief mijn kop naar de plek waar de licht flits vandaan kwam en zag een vrouw die met een vaart naar me toe zwom en me naar de bodem van het water meesleurde, ik probeerde me te verzetten maar haar kracht was zo sterk dat er geen ontsnappen aan was. Ik voelde weer een licht schok door mijn lichaam die mij verlamde en viel verder naar de bodem en zei zacht om te zorgen dat mijn kind het zal horen: 'Lieverd, ik wil dat ze je niet vind, zorg voor je zelf en ik hou van je..'ik wilde mijn laatste energie gebruiken om naar Nymoon te kunnen, maar voelde nog een grootte schok door mijn lichaam gaan die dit keer krachtiger was dat eerst en viel met een dreun op de boden en sloot mijn ogen en dacht dat ik dit keer niet meer wakker zal worden.