Hoofdstuk 82

Charlie en ik zijn al een paar uur door Venetië aan het lopen en nog steeds hebben we de anderen niet gevonden. “Waarom bellen we niet iemand”zegt Charlie en ik zucht. “Dat heb ik net al geprobeerd maar ik heb geen bereik hier.” “Maar ik wel.” “Nou bel dan iemand!” Charlie haalt zijn mobiel uit zijn zak en wilt net iets intikken als hij mij aankijkt. “Wie moet ik bellen.” “Weet ik veel. Iemand?” “Bruno?” “Misschien is dat wel handig ja.” Charlie tikt een nummer in en brengt zijn mobiel naar zijn oor. Als snel brengt hij zijn mobiel weer naar beneden en kijkt hij me aan. “Waarom bel je niet?” “Mijn mobiel is leeg.” Ik zucht en draai dan met mijn ogen. Nog even en ik ga echt heel boos worden. “Hoe laat is het”vraag ik en Charlie kijkt op zijn horloge. “Vijf uur.” “Shit”zeg ik en gooi mijn flesje water tegen de muur. “Rustig Aim.” “Niks rustig. Onze bus op weg naar ons huisje rijdt nu weg en wij zitten daar niet in, dus niks rustig Aim. Ik wil weg uit deze kut stad”schreeuw ik naar Charlie en loop boos verder. “Aimee loop nou niet weg. We moeten bij elkaar blijven dat is het beste.” “Ach joh, rot op. Ik ben echt klaar met je. Ik weet wel waarom je naar die ijszaak wilde.” “Hoe bedoel je?” “Ik weet wel dat je met mij alleen wil zijn. Ik weet heus wel dat je mij nog steeds wil. Nou Charlie ik help je even uit je droom. Dat gaat niet gebeuren. Ik en jij. Dat gebeurd nooit meer. Ga lekker naar dat wijf van je en maak haar lekker gek. Jullie passen echt super goed bij elkaar. Twee psychopaten.” Ik ben zo boos nu. Ik wil gewoon weg hier. Lekker in bed liggen en Peter bellen. “Aim dit slaat nergens op.” “Rot op Charlie.” Ik loop de straat uit en neem dan de volgende straat links. Ik hoor iemand aankomen rennen en wordt dan plots aan mijn arm naar achter getrokken waardoor ik niet verder kan lopen. “Oké je bent nu chagrijnig en reageert dat op mij af, maar we moeten nu echt samen blijven anders verdwalen we alleen nog meer en dan kunnen we helemaal niks meer.” “Hoe kan je nou nog meer verdwalen? Ik heb deze huisjes al zes keer gezien. Dus het maakt niet uit of ik alleen loop of samen met jou, ik ben toch al verdwaald”sis ik en trek mijn hand los. Ik pak mijn tas, die op de grond gevallen was en loop verder. “Aimee, stop met weglopen de hele tijd. We moeten samen blijven.” “Rot op Charlie. Ga lekker naar de wijf van je en laat me verder met rust.”Charlie stopt met lopen en kijkt me aan. Ik kijk hem ook nog even aan en loop dan snel weg. Ik kom zelf wel weer bij het huisje, daar heb ik Charlie echt niet voor nodig.

Na een paar uur rondgelopen te hebben, geef ik het maar op. Ik kom nooit weg uit deze stad. Waarom ben ik dan ook zo koppig en vraag ik de weg niet gewoon. Ik loop over een brug en zie een oude man staan. Hij kijkt naar het water en de bootjes die langs varen. Ik loop langzaam naar hem toe en tik hem aan. De man kijkt op en kijkt me aan. Shit! Wat moet ik zeggen? Mijn Engels is echt heel slecht. “Uhm… Hello mister. I’m lost. Do you might know where the buses stop” vraag ik met mijn gebrekkig Engels. De man kijkt mij wazig aan. Lekker bezig Aim. Deze man spreekt vast geen Engels. Ik zucht en ga op de rand van de brug zitten. Ik pak een steen die op de brug ligt en gooi die in het water. Ik pak weer een steen en gooi die ook weer in het water. Ik voel me zo hopeloos nul. Ik pak een grote steen en gooi die zover mogelijk het water in. Ik schreeuw erbij en laat me dan van de rand afglijden zodat ik op de grond kan zitten. Ik scheld zachtjes en gooi weer wat steentjes. De oude man kijkt mij aan en rent dan snel weg. Kwam ik zo boos over dan? Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en zucht diep. Ik wil zo graag weg hier. Het is al donker en er loopt niemand hier. Wie weet wat er allemaal kan gebeuren. Ik had gewoon bij Charlie moeten blijven, dat was veel veiliger geweest. Ik hoor voetstappen en kijk op. Drie grote brede mannen lopen langzaam de brug op en kijken naar mij. Snel sta ik op en sla mijn tas rond mijn schouder. “What do we have here”zegt één van de mannen, die voorop loopt en tikt één van zijn vrienden aan. “Hello pretty lady”zegt hij de man die net ook wat zei en dan lopen ze met z’n drieën naar me toe. Als ze steeds dichterbij komen, kan ik steeds beter de alcohol ruiken. Ah, fijn dit! Waar is Charlie als je hem nodig hebt? “What are you doing here?” Ik kan moeilijk gaan zeggen dat ik verdwaald ben. Wie weet wat ze dan met me gaan doen? Een leugen om eigen bestwil mag wel. “I… I’m waiting for my boyfriend.” De mannen kijken elkaar aan en schieten dan keihard in de lach. “Your boyfriend”zegt één van de mannen lachend en ik kijk ze aan. “Yeah. Is that weird?” “You’re lying.” “I’m not.” De mannen kijken elkaar weer aan en dan zet één van de man een stap naar voren. Hij pakt ruw mijn arm beet en tilt me een klein stukje op. Ik sla een gilletje en kijk hem dan boos aan. Een sterke alcohollucht vult mijn neus en ik krijg echt het gevoel dat ik elk moment kan gaan overgeven. “I don’t like it when girls lie to me and you are clearly lying to me.” “Oh really? I know I speak the truth and if you don’t believe me then that's your problem, not mine.” “Bitch. Stop playing a game! You're coming with us and don’t dare to run away.” “But I’m waiting for my boyfriend. I can’t go away.” De man kreunt en laat mijn arm los. Één van de andere mannen geeft me een duwtje en ik verlies mijn evenwicht. Ik voel mezelf over de rand van de brug balanceren en snel leun ik naar voren zodat ik niet naar beneden val. Ik kijk de man die mijn een duwtje gaf, boos aan en hij lacht alleen maar naar me. De mannen schieten allemaal in de lach en kijken elkaar aan. “Assholes”zeg ik zacht en de mannen kijken me dan allemaal boos aan. Één van de mannen zet weer een stap naar voren om mijn arm vast te pakken, als ik voetstappen hoor. De man zet gelijk een stap naar achter en kijkt naar waar de voetstappen vandaan komen. Ik doe hetzelfde en zie Charlie dan de brug opkomen lopen. Ik voel me opgelucht, schuif mijn tas over mijn schouder en ren naar hem toe. Ik sla mijn armen rond Charlie’s nek en hij legt heel zacht zijn armen rond mijn middel. “Speel mee”fluister ik in zijn oor en hij knikt. Ik laat Charlie los en pak zijn hand beet. Ik draai naar de mannen en kijk ze aan. “My boyfriend”zeg ik simpel en de ogen van de mannen worden groot. “No. He’s not your boyfriend.” “Oh he is.” “No he isn't.” “Yes he is.” “Prove it.” “Okay”zeg ik simpel en draai me dan naar Charlie. Ik geef hem een knipoog en leg mijn handen in zijn nek. Ik kijk Charlie nog even aan en druk dan zacht mijn lippen op de zijne. Charlie legt zijn handen op mijn heupen en zoent me terug. Mijn handen schuiven naar boven en mijn vingers gaan door zijn haar. Ik krijg kippenvel op mijn armen en een rilling over mijn rug. Wat is dit? Charlie’s handen liggen nu op mijn kont en hij knijpt in mijn kont. Oké die krijgt hij terug. Ik bijt op zijn lip en Charlie stopt gelijk met knijpen. “Okay okay ,stop it. You are obviously in love. He’s your boyfriend.” Ik glimlach en haal mijn lippen van die van Charlie af. Ik pak Charlie’s hand vast en kijk de mannen weer aan. “Can I go now?” “Yes you can.” “Bye”zeg ik en trek Charlie snel mee de brug af. Als we een heel stuk van de brug vandaan zijn, laat ik Charlie’s hand los en ga op een muurtje zitten. Ik zucht en kijk Charlie aan. “Dank je.” “Waarvoor?” “Dat je kwam. Ik zou niet willen weten wat er misschien gebeurd zou kunnen zijn.” “Niet aan denken.” “Hoe heb je me gevonden?” “Dat weet ik eigenlijk ook niet. Ik ging je zoeken en toen…” “Waarom ging je me zoeken?” “Nou kijk…” Charlie gaat naast me zitten en kijkt me dan weer aan. “Ik had de plaats gevonden waar de vanochtend waren uitgestapt. De bus stond er al, dus ik kon instappen maar ik wilde weten of jij nog hier was of al naar het huisje was, dus vroeg ik aan de buschauffeur of hij een blond, knap meisje had gezien met prachtige blauwe ogen maar hij had je niet gezien.” Ik bloos en kijk snel naar mijn handen die op mijn schoot liggen. “Dat betekende dus dat je nog hier was, dus ik ging je zoeken en ik vond je bij die mannen.” “Ja en ik ben echt heel blij dat je gekomen was. Ik had tegen die mannen gezegd dat ik op mijn vriendje wachtte, maar ze geloofde me niet en wilde dat ik met ze meeging en toen kwam jij. Je bent nu echt mijn reddende engel”zeg ik en leun met mijn hoofd tegen zijn schouder. Charlie slaat zijn rond mijn schouder en trekt me dichter tegen zich aan. Normaal zou ik hem nu een duw geven en super boos weglopen maar dat kan ik nu niet doen. Hij heeft me net gered ondanks dat ik vanmiddag zo gemeen tegen hem was. “Sorry Charlie”zeg ik en ga rechtop zitten. Charlie kijkt me fronsend aan. “Sorry voor wat ik vanmiddag allemaal tegen je zei. Ik was boos.” “Dat ben je wel vaker.” Ik grinnik en Charlie doet hetzelfde. “Nogmaals bedankt. Je had me ook gewoon achter kunnen laten namelijk.” “Dat zou ik nooit kunnen Aim en dat weet je”zegt hij met een glimlach. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en knik. “Dat weet ik.” Weer kijk ik hem diep in zijn ogen en hij kijkt terug. Charlie leunt iets naar me toe en blijft me aankijken. Ik leun ook naar voren en druk mijn lippen op de zijne. We zoenen elkaar en dan trek ik me terug. “Laten we maar terug gaan”zeg ik en Charlie knikt. Ik pak mijn tas en dan lopen we weer verder. Eindelijk weg uit deze stad.