4.4

Sylvene Katherina Falleth

Ik merkte hoe zijn ogen op mijn gezicht brandde. Een verlegen glimlach sierde mijn gezicht. Het is raar, ik had nog nooit gedacht in mijn diepste dromen dat ik werkelijk hier zou zitten met mijn vroegere idool. ‘Waar denk je aan?’ het hield me op uit mijn gedachten. ‘Vroeger.’ Zei ik zachtjes terwijl ik mijn hand weer van de zijne verwijderde en hem aan keek. Diep bruine ogen gesierd met lichte amandelkleurige streepjes, verhalen. Hij lachte even. Ik keek terug naar mijn mok op tafel. Het gevoel dat nu door mijn lichaam ging was zo apart. Ik wenste voor dit gevoel, dit aangename gevoel. Het gevoel niets te hoeven zeggen en het verhaal zich zelf speelt.

‘Wat van vroeger denk je aan?’ ik pakte de mok van tafel en zette mezelf wat comfortabeler op de bank. Mijn ene been bevond zich onder mijn kont en de andere zweefde over de rand van de bank. ‘Gewoon, tijden herinneringen van vroeger. Mensen, emoties gevoelens. Van alles eigenlijk.’ Hij keek me lachend aan. ‘Heerlijk hè, dat weg dromen.’ Ik lachte en keek hem vriendelijk aan. ‘Precies, dat ja.’ Hij glimlachte en nam weer een slok van zijn koffie. ‘Wel leuke herinneringen?’ hij tuurde naar zijn mok. ‘Ach, sommige. En sommige die wat minder leuk zijn. Maar het hoort er bij.’ Hij keek me een tikkeltje bezorgd aan. ‘Niks om je druk over te maken hoor.’ Lachte ik terwijl ik hem en zijn zij prikte. Een kleine gil klonk door de kamer. Mijn ogen keerde zich tot schoteltjes. ‘wat schattig!’ riep ik. Hij keek me boos aan over zijn mok die aan zijn lippen stond. ‘Jij bent niet lief!’ mompelde hij. ‘Nou!’ ik keek hem nu zielig aan. Zijn ogen twinkelde kort en met een snelle beweging zette hij de mok op tafel en begon me terug te prikken in mijn zij. ‘Oh mijn.. God. Biill!’ riep ik lachend en probeerde mijn mok recht te houden. Plots hield hij op. En was zijn hoofd gefocust op één deel van mijn hoofd, nou ja mijn haar. ‘Wat?’ mompelde ik wat buiten adem. Zijn vingers streken door mijn haar en ik kon niets anders dan genietend mijn ogen sluiten. Al wou ik het niet het gebeurden.

Ik voelde plots een steek op mijn hoofd, en keek hem geschrokken aan. ‘Wat heb je gedaan?’ klonk er bezorgd. Ohh, wacht dat is die plek. Een verlegen grijns kon ik niet onderdrukken. ‘Wat heb je gedaan?’ Ik hield de mok voor mijn mond en keek hem onschuldig aan. ‘Niks..’ mompelde ik nauwelijks verstaanbaar. Hij trok zijn wenkbrauw op. ‘Niks, zeg je?’ ik begon uitbundig te knikken. ‘Wel, en waarom geloof ik dat niet?’ vroeg hij nu met een grijns. Zijn hand rustte nog steeds op mijn hoofd, heerlijk warm. Ik voelde hoe hij met zijn andere hand de mok van mijn lippen vandaan haalde. ‘Nou?’ ik keek hem nu nep zielig aan. Mijn mok werd intussen op tafel gezet, maar geen moment weken zijn ogen van die van mij. Ik merkte hoe ik het steeds wat benauwder begon te krijgen. Waarom nu!? Vlug prikte ik hem in zijn zij. Weer een kreet door de kamer. En hij deinsde wat achter uit. Ik had weer wat meer ruimte om te ademen, wat mij rust gaf.

‘Nou, ik ben niet zo goed met multitasking.’ Mompelde ik wat verlegen. Hij sloeg snel zijn hand voor zijn mond. ‘Niet!’ ik begon tegen strijdig te knikken. ‘Oh jawel!’ weer vulde zijn lach de kamer. ‘Oh wat erg!’ riep hij tussen het lachen door. Zelf kon ik ook niet veel anders, het was ook idioot. ‘Maar hoe dan?’ hij keek me niet begrijpend aan. ‘Nou ja, ik was de douch uitgestapt om jou telefoontje op te nemen. Waar van ik me nog steeds af vraag hoe je me nummer hebt gekregen. Maar..’ Zijn wangen kleurde per direct rood. En ik begon te grijnzen. ‘Maar, het was nogal glad en Daniëlle moest bij de douch. Dus ik was me spullen bij elkaar aan het rapen zodat zij er bij kon. Alleen was ik vergeten dat de deur nog deels open stond waarna ik met mijn armen vol en één hand met jou aan het bellen was weer op wou staan vol met me hoofd tegen de deur ben gelopen.’ Ik begon beschamend te lachen en hij keek me hoofd schuddend aan. ‘Wat een geweldige idioot ben je toch ook!’ Ik kreeg kleine blosjes op mijn wangen.

Reacties, Kudo's Commentaar ?