Without me, your nothing! [SA!]

Daar zit je dan. Helemaal alleen in een hoekje. Iedereen negeert je al een paar dagen. Deze paar dagen heb jij je ook te min gevoeld om te eten. Je maag is door de hele kamer hoorbaar. Alleen door de stilte die om je heen hangt. Eergister om precies te zijn overkwam het je. De laatste persoon waarop je al je vertrouwen gevestigd had was nu ook boos op je. En je voelde je er vreselijk onder!
Hoe kon je zo stom zijn? Alles was jou schuld! Vraag na vraag overspoeld je.
Je was stom geweest! Ja dat was je, je wist het zeker!
Maar waarom moest nou net deze persoon, die je uit jou depresiviteit had proberen te trekken, het opgeven. Want jij wilde zijn leed niet zien! Je voelde je zo schuldig! Hoe kon je zo stom zijn? Het niet gezien te hebben?
Je was stom geweest! Ja dat was je, je wist het zeker
Opeens stond hij weer voor je! Tranen overspoelde zijn wangen, niet lang daarna ook de jouwe. Woorden hadden jullie niet nodig. Minuten lang bleven jullie elkaar huilend aan kijken. Hij ging voor je zitten maar raakte je nog niet aan. Je verlangde zo naar hem hij was zo dichtbij maar voor jou gevoel zo ver weg. Waarom raakte hij je niet aan? Het kleine beetje moed dat je had was je nu weer naar je schoenen gezonken.
Je was stom geweest! Ja dat was je, je wist het zeker!
Je leek weer te verdrinken in je gedachten tot hij zijn hand op jou arm legde. Verlangens overspoelde je opnieuw. Maar je wist niet wat je moest. In zijn ogen was nog steeds niks dan verdriet te zien. Hij zette zijn lippen teder op de jouwe maar liet ze daarna weer los. Hij keek je nu heel diep aan en sprak de woorden: “We komen er samen wel uit!”
JeWAS stom geweest! Ja dat was je, je wist het zeker!
Maar met hem erbij ben je niet stom, met hem erbij ben je het waard!