Losing trust - 066

"Nou?" Harry stond nog steeds voor me en keek me nog steeds verbaasd en het leek bijna een soort van geschrokken aan. "Juul wat is er gebeurd?" ik keek weg en staarde naar mijn schoenen. Hoe the hell gong me hier uit praten? Ik had dit kunnen verwachten. "H-het is niks" ik kon niet meer fatsoenlijk uit mijn woorden komen. "Verdomme julia! Lieg niet tegen me!" Ik deinsde nog een stuk achteruit door zijn stemverheffing. Ik voelde de tranen al komen. Jezis Julia ga je nou ook nog staan janken doe even normaal! Ik haatte huilen. Ik deed het dan ook nooit maar ik besefte wel dat sinds ik bij Harry was ik meer gehuild had dan ik ooit had gedaan, en of dat nou iets goeds was of niet wist ik niet. Ik wou gewoon dat het goed ging, geen drama, geen domme roddels gewoon een rustig leven met Harry maar blijkbaar was dat me niet gegund. "Julia alsjeblieft.. vertel me gewoon wat er is. Je wang is niet voor niets zo blauw" ik werd weer de realitiet in gesleurd door een zachte ferluisterende toon van Harry die plots een stuk dichterbij stond. Oke dan maar een smoes gaan verzinnen. "Ik ben gevallen van de trap en knalde met mijn wang tegen de tafel. Het is niks ergs ik voel me prima" loog ik en zette een fake smile op. Nu maar open dat hij er intrapte aangezien ik niet super goed in liegen was ofso. "Waarheid?" "Waarheid" glimlachde ik gerusstellend. Hij had wel andere dingen aan zijn hoofd dan mijn gezeik. "Nou overbezorgde baby gaan we nog wat leuks doen of wil je de rest van de dag in de gang doorbrengen?" Lachtte ik terwijl ik hem in zijn zij.prikte. "Overbezorgde baby? OVERBEORGDE BABY?! OEHH IK ZOU MAAR RENNE ALS IK JOU WAS" mijm ogen werden groot en ik rende zo snel als ik kon naar buiten. Ik hoorde een lachende Harry achter me aan rennen. "KOM HIER JIJ!!!" ik keek achterom en zag Harry achter me aan rennen. Zijn krulletjes sprongen vrolijk op en neer en hij zag er eerlijk gezegd super schattig uit. Plots voelde ik de grond niet meer onder mijn voeten en voelde ik dat ik over een schouder werd gegooid. Ik zag debruine krullen en lachte. "HARRY PLEASE LET.ME.GO." gierde ik terwijl ik probeerde van zijn schouder af te komen. Mislukte poging Julia. Ik gaf het na een kwartier op en liet me slap hangen. "Ben je nou eindelijk klaar?" Vroeg Harrymet een zucht en ik maakte een geirriteerd geluidje waarna ik langzaam naar beneden zakte. "I Love you tou crazy girl" ik smolt bijna weg van zijn woorden en mijn wangen werden bijna rood. Ik wilde wat terug zeggen maar hij zorgde ervoor dat dat niet kon aangezien hij zijn lippen op de mijne drukte. Ik kuste hem terug en voelde dat zijn mondhoeken omhoog krulde. Hik haalde jammer genoeg zijn lippen van de mijne af. "Kom dan gaan we wat drinken" hij trok me mee en ik liet me lachend mee sleuren. We liepen richting Starbucks. We hadden gelukkig nog een tafeltje voor twee kunnen vinden en zaten samenmet warme chocolademelk aan een tafeltje terwijl Harry vol lof zat te praten over zijn week weg. Ik merkte dat hij gewoon het zingen geweldig vond. Hij had een grote lach op zijn gezicht en ik wist gewoon dat hij niet meer zonder zijn 4 beste vrienden kon. Hij was zo lief en er zat echt geen sprankje kwaad in de jongen die voor mij zat en waar ik echt zielsveel van hield! "Ik heb je echt gemist wist je dat?" Ik keek op en zag hem ineens heel serieus kijken. "Ik jou ook gekkie." Ik vertelde ook over mijn week. Over mijn nieuwe werk wat ik trouwens echt heel leuk vond. "Zullen we naar huis en daar gewoon lekker op de bank zitten?" Zei Harry waarna hij gaapte. "Awwww heeft meneer last van een jetlag?" Zei ik plagend waarna hij met zijn ogen rolde. Ik moest lachen om zijn reactie en stond daarna op. Ik deed mijn jas weer aan en liep samen met Harry naar buiten. Zijn hand verstrengelde met die van mij en er vormde een glimlach op mijn gezicht. Maar die glimlach werd al snel verstoord door een gedaante even verderop. Jake ....