4.2

Bill Kaulitz

‘Syll! Schiet eens op ik weet niet what the hell je daar uitvoert maar ik moet naar werk!’ een kleine kreun kon ik niet weerhouden. ‘Bill, ik leg je heel even neer hoor.’

Ik hoorde op de achtergrond wat gemompel en de woorden badkamer werk en vallen. Zou ik haar dan hebben gestoord onder het douchen? Lord, waarom neemt ze dan ook op. Ik merkte dat ik wat kriebels in mijn buik voelde. En mijn hoofd begon op volle toeren te fantaseren. ‘Beetje decency Bill, kom op.’ Kreunde ik zachtjes. ‘Hmm wat zei je?’ hoorde ik haar vragen aan de andere kant van de lijn. ‘Ohh, nee niets!’ man als ze mijn hoofd nu toch eens kon zien. ‘Maar ik belde toch ongelegen of niet?’ ik hoorde haar lachen. ‘Nou, nee niet echt hoor. Ik neem gewoon altijd me telefoon op als er gebeld word en ik dacht dat dit voor werk zou zijn..’ lachte ze wat verlegen. ‘Maar waarvoor belde je?’ vroeg ze plots. Ik betrapte mezelf al weer dat ik wat aan het dromen was. Niet omdat ze niet interessant was, juist dat. Ik hoorde een harde dreun en daarna wat gemompel. ‘Sylvene, gaat alles goed?’ Ik hoorde haar wat onhandig lachen. ‘Tja, dat multitasking is niet mijn ding.’ Ik schoot prompt in de lach. ‘Sorry, ik lach je niet uit!’ perste ik nog net over mijn lippen. ‘Ja, ja vast!’.

Het was even stil. ‘Bill, ik heb geen idee waarom je belde maar als je zin in koffie hebt of wat dan ook voel je vrij om even langs te komen! Daniëlle is zo naar werk en anders heb ik toch niets te doen.’ Ze heeft me zojuist echt gevraagd of ik bij haar langs wil komen. Ik voel me nu zo erg een klein kind van tien, en mijn hart raast als een gek. Ik hervatte mezelf. ‘Ja, gezellig ik wou eigenlijk het zelfde vragen. Tom en Ria zijn ook weg, en ik bedacht me dat ik het heel gezellig heb gevonden afgelopen zaterdag.’ Ik hoorde haar grinniken. ‘Voel vrij om langs te komen dan. Ons appartement zit.. Wacht ken je het de Renaissance Tower?’ Ik moest even terug graven in mijn geheugen maar de naam zei me wel wat. ‘Wacht eens, dat is niet super ver vandaan bij ons, met een kwartiertje kan ik er zijn. Goed?’ ‘Ja tuurlijk, als je eenmaal binnen bent bij de receptie melden, ik zal doorgeven dat je komt en dat ze zich wat gedeisd moeten houden, aangezien je wel dé Bill Kaulitz bent.’ Zei ze op overdreven toon. Ik hoorde haar weer grinniken. Het was best wel schattig. ‘Ach, zij hebben toch ook Sylvene Katherina Falleth het opkomende wereldberoemde model in één van hun appartementen wonen?’ Ze had wel pit en dat mag ik graag. ‘Ach idioot, nee maar achtste verdieping en dan appartement B.’ ‘Zie je ik je zo!’ ‘Bis gleich!’ riep ze nog vrolijk. En ik hoorde de pieptoon. Ik keek naar me telefoon, wat een gek ook. Ik liep naar de gang en wierp nog één blik in de spiegel. Ik keek in een glimlachend spiegelbeeld. Ik streek een laatste maal door mijn haar en pakte de sleutels van mijn zwarte Audi S7.

Reacties, commentaar, kudo's (when good enough) ?