Hoofdstuk ~6~

Als ik de volgende dag wakker word, zie ik dat meisje weer.
Alleen nu zijn er nog meer mensen bij.
Ze wordt door een oudere man tegen de muur aan gegooid, ze huilt.
Ik kan alleen haar gezicht zien, de andere gezichten zijn zwarte vlekken.
Het meisje heeft bloed op haar gezicht.
Opeens zijn ze allemaal weg...
Trillend lig ik in bed.
'Wat was er nou precies gebeurd?!' de gedachtes schieten door m'n hoofd.
Ik val weer in slaap, ik droom dat er iemand word opgepakt, maar waarom dat weet ik niet.
Nog steeds kan ik me niet herinneren waar ik haar van ken.
'Chanel, ik en je vader gaan even weg!' hoor ik mijn moeder schreeuwen.
'Oke, hoe laat zijn jullie weer thuis?'
'Rond 6 uur'
'Oke, doeg' ik wacht nog even totdat ik de deur hoor en ik m'n ouders het pad af zie lopen.
Ik kijk in de spiegel om te checken of ik gek ben geworden.
Nee, gelukkig niet.
Ik draai me om, om naar de deur te lopen.
Tot ik 'psst' hoor.
Het meisje staat in de spiegel, ze schrijft: tolong aku.
En opeens is ze weer weg.
Ik pak mijn mobiel en ga op Google Vertalen.
Tolong aku, het betekent 'help me' in het Indonesisch.
Waarom zou dat meisje 'help me' schrijven?
Ik besluit een schriftje te pakken en alles wat ik weet op te schrijven:

1, Er is een meisje, ze heeft zwart haar en een getinte huid.
2, Volgens mij is ze Indonesisch, want er stond 'help me' in het Indonesisch.
3, Ze werd tegen de muur gesmeten en had daarna bloed.
4, Waarschijnlijk heeft ze mij expres uitgezocht, want anders had ze iemand anders wel genomen. Ik ben namelijk niet het aller slimste kind.
5, Ik moet uitzoeken waarom ze mij heeft uitgezocht.
6, Ik moet ook uitzoeken waarom ik haar moet helpen.
7, Ik heb ergens gelezen dat geesten niet rusten voordat je een mysterie oplost.
8, WAT DOET ZE IN DIT HUIS?