1

Yes! Nog 1 middagje school en ik ben er 1 week vanaf. Als ik de schoolbel weer hoor gaan als teken dat de middagpauze is afgelopen sjok ik weer naar mijn lokaal. Wanneer we het lokaal binnenkomen ga ik ergens achterin bij het raam zitten. "Mag ik naast je komen zitten?" vraagt Lana verlegen. Ik glimlach en knik. Ik snap niet waarom ze altijd zo verlegen doet. Het is een super leuk meisje met onwijs gave humor. "Ga jij deze vakantie nog wat doen?" begint ze een gesprek. Ik haal mijn schouders op. "Uitrusten" Ze lacht. "School is vermoeiend he." Ik knik als antwoord en bekijk haar vanuit mijn ooghoeken. Ze ziet er braaf uit, te braaf om weleens uit te gaan. "Ga je weleens uit?" vraag ik haar nieuwsgierig. Ze bloost en schud met haar hoofd. "Niet echt. Ik woon hier nog maar net en ik zou niet weten waar ik uit zou moeten gaan, ook heb ik niet echt vrienden hier." verteld ze. Ik knik begrijpelijk mijn hoofd. Best wel sneu.. "Ik ga morgen waarschijnlijk nog even naar de stad met wat vrienden. Zou je mee willen?" vraag ik haar dan maar. Ze kijkt me met grote ogen aan en knikt heftig haar hoofd. "Lijkt me leuk" antwoord ze enthousiast. "Dan drinken wij er 1 op de vakantie morgenavond!" grinnik ik. Ze glimlacht en pakt haar spullen. Ik volg haar en doe hetzelfde. Als de lerares begint met uitleggen interesseert het me weinig en laat ik mijn blik afdwalen naar buiten waar de stromende regen met bakken uit de lucht komt.

Na de les loop ik snel het lokaal uit. Vrijheid=Blijheid! Ik berg mijn spullen snel op in mijn kluisje en trek mijn jas aan. "Britt!" hoor ik een stem achter me. Ik draai me om en zie Lana staan. "Zou ik nog even je nummer mogen voor morgen?" glimlacht ze. Ik pak mijn mobiel en snel wisselen we onze nummers uit en loop ik verder naar buiten. Gelukkig, het is weer droog! Over een kwartiertje is mijn broertje vrij. Ik had beloofd dat ik hem uit school zou halen en dat we samen iets leuks zouden gaan doen. Hij mocht kiezen wat; zwemmen of naar de bios. Daarna zouden we bij de Mac wat eten. Ik sprint op mijn fiets naar de basisschool dat helemaal aan de andere kant van de stad is. Ik zou het net gaan redden.
Als ik bij de school aankom hoor ik net de zoemer gaan dat iedereen vrij is. Ik glimlach als ik mijn broertje samen met zijn beste vriend uit school zie komen rennen als eerste. Je kunt wel zien dat we familie zijn. Hij houdt ook niet van school. Mijn broertje pakt zijn fiets en kijkt verrast op als hij mij ziet staan. "Britt!" gilt hij blij. Ik grinnik. "Nou weet je al wat we gaan doen, zwemmen of naar de bios?" vraag ik hem als hij bij me staat. Hij betrekt zijn gezicht. "Britty, kunnen we niet naar mama gaan? Ik mis haar." vraagt hij op een zielige toon. Vol medelijden kijk ik hem aan en trek hem in een knuffel. "Ik zal mama bellen oke?" Hij knikt stilletjes. "Zal ik dan vragen of ze mee gaat eten bij de Mac in Kampen?" vraag ik hem. Hij knikt nogmaals. Ik scroll door mijn mobiel en toets op mijn moeders nummer. Na een paar keer overgaan neemt ze op. "Hee schat!" antwoord ze vrolijk. Ik zucht opgelucht. Gelukkig ze is in een goede bui. "Ga je mee met Ruben en mij bij de Mac wat eten?" vraag ik voorzichtig. "Ja leuk!" antwoord ze enthousiast. Ik steek mijn duim op naar Ruben dat ze het goed vind en overleg nog even de tijden met haar. Rubens gezicht begint helemaal te stralen, wat mij ook doet stralen. Als ik ophang vertel ik dat we eerst nog even naar huis gaan, geld pakken en daarna naar de trein gaan. Ruben begint vol enthousiasme voor me uitfietsen. Soms heb ik zo'n medelijden met hem. Die jongen beseft helemaal niet hoe mijn moeder eigenlijk is..