Exo 23.

“Ik wil het nu niet, Mel.. Ik wil er in de eerste plaats zijn voor Femke.”
Mellanie knikt begrijpend. “Dat snap ik best, maar je moet ook een beetje aan jezelf denken. Denk je niet dat het nog erger gaat worden als je niet met Didi gaat praten?”
“Nee.. Maar.. Ik..” Paula zucht.
“Ik vind dan wel dat je Didi moet vertellen waarom je niet wil.”
Paula haar ogen worden groot. “Echt?”
“Ja.” Mellanie klinkt vastberaden, wat Paula een beetje eng vindt.
“Oke.. Morgen, het eerste wat ik doe.”
Mel glimlacht tevreden. “Goed zo, nu ga ik slapen. Maak het niet te laat, oke?”
Paula knikt. “Slaapwel.”
Net voor Mellanie de deur naar de slaapkamer wil open trekken, houdt Paula haar tegen. “Waar kom jij eigenlijk vandaan?”
“Eh..” Mellanie blijft staan en kijkt onwennig naar haar schoenen. “Ik was bij Os.”
“Wat?” Paula is meteen weer actief. “Kom, zit, vertel.”
Mellanie draait zich om. “Ik ben moe, Paula.”
“Slapen kan straks nog. Kom, vertel.”
Zenuwachtig loopt Mellanie terug en gaat ze naast Paula zitten. Zou ze vertellen dat ze gekust hebben? Of niet?
“Er is niet veel gebeurd..” Leugen nummer één.
“Vertel toch maar.”
Mellanie begint te vertellen. Ze begint met toen Tim binnen kwam en Os zijn ar gewoon liet liggen. Ookal was Paula er nog bij, ze wou het toch vertellen.
“Dat vond ik zo stoer. Volgens mij wou Os aan Tim duidelijk maken dat je van hem bent.”
“Denk je?” vraagt Mel.
Paula knikt trots. “Natuurlijk.. Ik denk niet dat Os er mee zou kunnen leven als je iets met Tim zou hebben.. Maar oke, vertel verder.”
Mellanie laat de woorden van Paula even bezinken en beseft dat ze gelijk heeft. Dat heeft Os wel laten merken. Maar ze vertelt verder, over hoe ze Os’ hand heeft genomen, waar Tim bij was, en ze zo samen naar de bungalow zijn gelopen. Ook het gesprek vertelt ze, half.
“Zo schattig dat hij, soort van, toegeeft dat hij jaloers is! Mel, die jongen is stapelgek op je.”
Mellanie lacht even zenuwachtig. “Blijkbaar..”
“En toen? Wat gebeurde er toen?”
“Toen hebben we besloten om helemaal opnieuw te beginnen en elkaar meer aandacht te geven.”
Paula kijkt Mel vertederd aan. “Zo schattig.”
“Paula!” lacht Mellanie. “Zorg maar dat ik dat binnenkort over jou en Didi ook kan zeggen.”
“Vast niet.”
Mellanie geeft Paula een stampje. “Natuurlijk wel!”

Os staat de volgende morgen met een geweldig humeur op. Hij stapt zijn bed uit, gaat met zijn hand door zijn haar en loopt de woonkamer in.
“Goeiemorgen.” Zegt hij.
“Hoi.” Didi kijkt nors naar zijn boterham, die voor zijn neus ligt.
“Niet goed geslapen?” Os ploft bij hem aan tafel en kijkt hem onderzoekend aan.
“Zeg maar bijna niet geslapen..” hij zucht. “Ik kon echt aan niets anders denken dan aan..”
“Paula.” Vult Os aan. “Kom op, kerel, waarom maak je geen move?”
“Moet jij nodig zeggen.” Moppert Didi. “Jij en Mel zijn ook nog geen stap vooruit. Of wel, ondertussen? Want gisteren zagen jullie er wel heel close uit.”
“Gisteren? Hoe bedoel je?” Os is meteen alert. Zou Didi hun gezien hebben toen ze..?
“In de koffieshop, Ozzie. Zelfs nog toen Tim er was nam ze je hand.”
Os glimlacht breed. “Ik denk dat het wel goed komt.”
“Hoezo?” vraagt Didi nieuwsgierig.
“Gewoon.. We hebben een goed gesprek gehad.”
“Een goed.. Gesprek?” grijnst Didi. “Zeker dat het niet meer was?”
“Ja, Didi, ik ben zeker. Mel en ik gaan gewoon even helemaal opnieuw beginnen.”
“Oh, die manier.” Glimlacht hij.
“En eh,” begint Os, “hoe zit het dan met jou en Paula? Wanneer komt daar eens wat leven in de brouwerij?”
“Ik heb haar gisteren een sms gestuurd.” Zucht Diederik. “Twee zelfs.”
“En..?”
Hij kijkt teleurgesteld naar zijn boterham, die nog steeds op dezelfde plek ligt. “Geen antwoord.”
“Komt wel goed, makker. Echt. Je zal wel zien.”

De meisjes zitten met z’n drietjes aan een tafeltje in de koffieshop een cola te drinken als Didi en Os binnenkomen. Paula kijkt Didi meteen aan en ze voelt hoe Mellanie haar een stampje tegen haar been geeft.
“Goeiemorgen.” Zegt Paula.
Os gaat recht tegenover Mellanie zitten en kijkt haar een beetje onwennig aan. Didi daarentegen, gaat naast Paula zitten en kijkt naar het tafeltje.
“Hebben we er zin in vandaag?” vraagt Os.
Didi haalt zijn schouders op. “Het moet wel.”
Mellanie knikt en ook Paula stemt in met Didi. Maar Femke zwijgt. Ze heeft nergens zin in. En zeker niet in werken. Paula, die merkt dat Femke er geen zin in heeft, leg haar hand op Femke’s knie.
“Nog iemand iets drinken?” vraagt Mellanie als ze met haar lege glas opstaat.
“Nee, dank je.. Ik ga al maar eens aan de slag.” Paula staat op, werpt nog een korte blik op Didi en loopt dan naar de receptie.
“Ga haar vragen of ze je berichten heeft gehad.” Fluistert Os.
“Nu?”
“Ja,nu.” Os geeft hem een stampje, waardoor Didi meteen gaat staan.
“Oke, oke,” zucht hij, “ik ga al.”
Met een bang hartje loopt hij richting de receptie, waar hij even in de deuropening blijft staan. Met een glimlachje kijkt hij toe hoe ze bezig is met de boekhouding. Of hij denkt toch dat het de boekhouding is. Onzeker stapt hij naar de desk.
“Hey.” Zegt hij voorzichtig.
“Oh. Eh.. Hey.”
“Ik.. Wou iets vragen.”
“Ja?”
“Eh..” Didi wendt zijn blik af en zucht even. “Heb je mijn berichtjes gekregen.. gisteren?”
Paula kijkt onwennig naar haar computerscherm. “Eh.. Ik.. Ja, die heb ik gekregen.”
“En.. Ik bedoel..Waarom heb je niets geantwoord?” hij friemelt wat met zijn handen, terwijl hij alle moeite van de wereld doet om haar niet aan te kijken.
“Didi.. Moeten we dat hier en nu bespreken?”
“Ik wil gewoon weten of.. Of ik het nog goed kan maken.”
“Je moet het niet goed maken, Didi, ik-”
Snel onderbreekt hij haar. “Jawel, ik ben onterecht boos geworden en daardoor heb ik het helemaal verpest tussen ons.. en dat wil ik niet.” Zegt hij in één adem.