019

Harry

Het was midden in de nacht. Ik had de minuten en uren langzaam voorbij zien gaan en een zucht verliet mijn lichaam. Ik was helemaal kapot, maar slapen lukte niet. Ik kreeg Olivia maar niet uit mijn hoofd. Opeens hoorde ik gegil uit Olivia haar slaapkamer komen en bleef stil liggen om te kijken of het stopte, maar het werd alleen maar erger. Ik wist dat de andere jongens in een diepe slaap waren, dus stapte ik mijn bed uit.

Op mijn tenen liep ik zacht naar Olivia haar slaapkamer toe waar het gegil nu goed was te horen. Ik kon het niet langer aanhoren en duwde de deur zacht open waar een bezweten Olivia woest om zich heen lag te slaan. Meteen sloot ik de deur achter mij zodat de jongens niks zouden merken. Ik keek naar Olivia die huilend, schreeuwend en al om zich heen sloeg. ‘Nee Nathan alsjeblieft’ hoorde ik haar zacht mompelen en stond stokstijf stil. ‘Alsjeblieft. Stop’ hoorde ik Olivia verder huilen. Nathan? Had ze een nachtmerrie over Nathan? Hij had haar wat aangedaan en als dat zo is heeft Nathan een groot probleem.

Ik stond nog steeds te kijken naar Olivia die alleen maar hysterischer werd. Ik moest iets doen, iets. Ik schudde aan haar schouder. ‘Liv. Word wakker. Ol!’ zei ik zacht en meteen opende ze abrupt haar ogen en toen ze mij zag verliet een zucht van opluchting haar mond. ‘Wat is er?’ vroeg ze slaapdronken. ‘Heb je een nachtmerrie?’ vroeg ik zacht. Voor heel even was ze stil toen ik tranen over haar wangen zag stromen. ‘Gaat het wel?’ vroeg ik en ze schudde haar hoofd. ‘Moet ik bij je blijven?’ meteen knikte ze en schoof een stuk op zodat ik naast haar kon gaan liggen. Meteen sloeg ik beschermend mijn armen over haar heen. ‘Wil je bij me blijven? Ik durf niet alleen te zijn’ vroeg ze zacht. ‘Ik blijf bij je, wat er ook gebeurd. Ik zal er voor je zijn’ fluisterde ik zacht en voelde hoe Olivia vredig in slaap viel, wat ik veel later ook deed.

Ik werd vroeg wakker, Olivia was in haar slaap naar mij toegedraaid en zo te zien lag ze nog in een diepe slaap. Ik haalde een hand door haar haren zodat ik die achter haar oor kon stoppen. Ik lag zo een halfuur naar haar te staren toen Olivia zacht haar ogen opende. ‘Goedemorgen sunshine’ fluisterde ik zacht. ‘Nog lekker geslapen?’ vroeg ik en ze knikte. ‘Voor hoe lang staar je mij al aan?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Vijf minuutjes?’ loog ik en ze sloeg tegen mijn borst aan. ‘Dat is dan 5 minuten te lang Styles. Ik zie er niet uit’ zuchtte ze en ik lachte zacht. Een geeuw ontsnapte haar mond en ik keek met een lichte grijns naar haar ogen. ‘Nog een beetje slaap te kort?’ vroeg ik en ze sloot haar ogen weer. ‘Nog heel even mijn ogen sluiten’ mompelde ze zacht en ze begroef haar hoofd weer tegen mijn borst aan wat mij als teken gaf om haar nog dichter tegen mij toe te trekken.