Prologue

Ik vloog de trap af zodra de bel ging.
Snel baande ik me een weg door alle koffers in gang naar de deur. Zodra die open is zie ik Sam staan, mijn beste vriendin sinds ik me kan herinneren. We zitten al sinds groep 5 bij elkaar in de klas, toen ik net verhuisd was. Ze kinderen in mijn nieuwe klas begonnen me meteen een beetje te plagen, maar Sam nam het voor me op en vanaf toen zijn we in een keer beste vrienden geworden. Toen we naar de middelbare school gingen, was het een tijdje lastig om ondanks alle drama net zo hecht te blijven, maar het is ons gelukt. Sam is echt mijn tweede helft; we doen alles samen en ik voel me incompleet zonder haar. En voor haar geldt natuurlijk hetzelfde.
Vandaag ga ik samen met haar een jaar lang naar England (oke in de vakantie komen we wel naar nederland natuurlijk). Sinds we dezelfde studie doen en genoeg geld hadden, was het niet zo heel moeilijk om dingen te regelen. Sam heeft familie in London die voor ons een goedkoop appartement konden regelen. Het enige wat we toen nog nodig hadden waren goede cijfers.
'HEY! oh my god ik heb er zo veel zin in wauw dat zijn echt heel erg veel koffers ga jedieallemaalmeenemenonsvliegtuigvertrektovereenpaaruurduswemoeten-'
'Hey Sam' lachend onderbrak ik haar en knuffelde haar toen ze binnen was.
'Hi, sorry hoor maar volgens mij ben ik nog nooit zo zenuwachtig geweest!'
'Ik ook! wat heb je trouwens aan? Ga je zo vliegen?' Sam had een leren broek, hakken en een strak merk t-shirtje aan.
'En dat zeg jij van mij? Jij bent degene in je pyjama!' Riep ze uit. Ze had misschien wel een beetje gelijk. Ik droeg een donkerrode joggingbroek en een zwart t-shirt met daarop een bandlogo waarvan Sam natuurlijk nog nooit gehoord had (of in ieder geval nooit herkent had als ik hun muziek opzette). en mijn haar zat in een losse paardenstaart.
'in ieder geval zit het lekkerder dan een leren broek' grapte ik, we waren dan wel heel verschillend, maar we hadden het geaccepteerd van elkaar. En om eerlijk te zijn, Sam zag er fantstich uit.
'Schat, deze broek zit echt ge-wel-dig.' We praten nog even een verder toen Max in zijn pyjama de gang in kwam lopen.
Max is mijn kleine half-broertje van 10 en is niet heel subtiel over het feit dat hij Sam leuk vindt.
'Hey lekkerdig, krijg ik nog een afscheidskus zometeen?' Sam lachte en bracht haar hand door haar korte, blonde haar.
'Dan zou je nog even moeten wachten want ik ga nog niet weg. We moeten eerst nog even je ouders gedag zeggen' Dat laatste deel zei ze tegen mij. Ik knikte en samen liepen we woonkamer in, waar mijn ouders al stonden te wachten.
'Willen jullie nog iets drinken voordat jullie gaan?' Vroeg mijn moeder met tranen in haar ogen, ze wilde alles zo lang mogelijk uitstellen.
'Het lijkt me beter als we nu maar meteen gaan' Zei ik en ze trok me naar haar toe in een stevige knuffel.
Daarna knuffelde ik ook mijn vader.
Toen ik de koffers in mijn hand had en mijn jas aanhad en we nog een keer gedag hadden gezegd, was het tijd om te gaan.
Sam deed de deur open en helpte me met de koffers. Toen we buiten stonden en we naar haar moeder's auto liep (die al de hele tijd stond te wachten), ging de voordeur open en kwam max naarbuiten gerend.
'Je vergat de afscheitskus' zei hij blozend.
Sam gaf hem een klein kusje op zijn wang en leek er helemaal tevreden mee.
'Veel plezier in Engeland!' Riep hij nog gauw, voordat hij de deur dichtdeed.
Sam keek me aan.
'Ben je er klaar voor?'
'Zo klaar als ik maar kan zijn'
Daar gaan we dan.