Opdracht 1

De Kibbelaar
Loena werd vaak maf genoemd en kreeg van sommigen de bijnaam 'Lijpo', vaak stolen haar klasgenoten haar spulletjes en verstopten ze dan, daar leek ze niet veel om te geven. Zo ook deze keer niet, toen ze op haar blote voeten de weg naar het damestoilet zocht, ze had haar hand bezeerd toen ze bezig was met een verslag over de verzorging van Fabeldieren. Al was ze altijd heel voorzichtig, dit keer was ze toch met haar hoofd ergens anders en had het boek meteen geopend, zonder de rug te aaien, waarna ze een hap naar haar hand had gekregen.
Toen ze bij het toilet was aangekomen draaide ze een van de kranen open om de wond te wassen, het was geen diepe beet maar het prikte wel toen het koude water over de wond stroomde. Ze keek in de spiegel, ze droeg een bordeauxrood vestje en had haar ketting van Boterbier-doppen om. Toen ze een deur open hoorde gaan draaide ze zich om, een van de staldeuren bewoog langzaam heen en weer, ze bleef stilstaan en hoorde iemand zachtjes neuriën, maar niet het soort neuriën dat Loena wel eens deed wanneer ze haar wekelijkse wandeling maakte langs het meer. Het was het soort neuriën dat Loena alleen maar deed denken aan akelige en verdrietige gebeurtenissen.
‘Ooooooooh… Heb je het al gehoord?’, een zachte maar doordringende stem galmde door de ruimte, op dit moment kwam Jammerende Jenny achter een van de staldeuren vandaan. ‘Wat zou ik gehoord moeten hebben?’, vroeg Loena, een beetje geschrokken van deze plotselinge verwelkoming. Loena wist wie Jammerende Jenny was, al had ze nog nooit met haar gesproken, ze had Jenny wel eens zien zweven boven het meer en hoorde wel eens verhalen van Harry. ‘Dat daar!’, Jenny wees naar een blad dat op de grond lag terwijl ze met een sierlijke beweging omhoog zweefde en in het raamkozijn ging zitten. Loena pakte het blad op en herkende het meteen, ’dat is de Kibbelaar, mijn vader werkt voor dat blad’, ze keek naar de voorpagina. ‘Maar heb je het wel gelezen? Er staan verschrikkelijke dingen in!’, Jenny begon te jammeren, een verschrikkelijk geluid in een grote hal als waar ze zich bevonden. ‘Wat is er mis mee? Mijn vader zou nooit iets ergs in het blad zetten’, Loena opende de eerste bladzijde, Jenny kwam naar beneden en boog zich over het blad heen,’dat blad staat vol met onzin! Ooooooh… wat moeten ze nu wel niet van me denken?’, Jenny vloog dwars door Loena heen en zweefde nu boven de wasbakken, Loena begon te lezen:
‘Heer Hendrik van Malkontent tot Maling, beter bekend als Haast Onthoofde Henk, heeft op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus een aantal onplezierige feitjes ter ore gebracht, niet alleen over zijn geestgenoten maar ook over leraren en zelfs de schoolhoofden heeft hij wat roddels laten vallen. Lees hier alles over wat Henk werkelijk vindt van deze school en zijn werknemers.’
Loena sloeg de bladzijde om,’Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus’, ze keek naar de foto,’sla dat deel maar over’, Jenny boog zich nu over Loena’s hoofd heen en las mee,’wil je niet weten wat ze te zeggen hebben over Professor Perkamentus?’, vroeg Loena, terwijl ze met haar vinger naar de foto wees, Jenny rolde met haar ogen,’dat is nu niet belangrijk, het gaat hier om MIJ.’, ze begon weer zachtjes te snikken en ging weer op haar plekje in het raam zitten. Loena sloeg de bladzijdes om,’Rubeus Hagrid, Severus Snape, Minerva Anderling…
‘Jammerende Jenny’, Loena keek omhoog en zag Jenny in het kozijn zitten, zachtjes snikkend, Loena besloot om verder te lezen:
‘Over Jenny weet ik een paar dingen te vertellen, en dat zijn zeker geen dingen waar ze trots op zou moeten zijn. Ten eerste is het enige wat ze de hele dag doet zachtjes huilen terwijl ze rondhangt in de waterleidingen van Zweinstein of uitstapjes maakt naar de meisjes-wc’s en al heeft ze het innerlijk van een Flubberwurm, ze is zo akelig als een Acromantula’
Loena stopte met lezen, niet alleen omdat ze versteld stond van wat voor een onaardige dingen er in het blad stonden, maar ook omdat het idee van een Acromantula haar helemaal niet op haar gemak liet voelen. Ze was net klaar met haar verslag en had al die vervelende foto’s van enorme spinnen en akelige monsters niet nog eens in haar hoofd willen halen.
Ze keek weer op en merkte dat Jenny niet meer op haar plekje zat, wel hoorde ze een zacht gehuil uit een van de hokjes komen,’wat een akelige dingen zegt die Henk toch allemaal’, zei ze zacht, hopend dat Jenny tevoorschijn zou komen, toen dit niet het geval was probeerde ze het nog eens,’ik geloof niet dat Henk dit soort dingen echt zou zeggen, hij is een welgemanierde geest wist je dat? ’, weer een stilte,’niemand zou jou pijn willen doen, je bent net als ik, anders. Daar is niks mis mee’, Jenny leek te zijn gestopt met huilen, maar kwam niet achter haar staldeur vandaan, eventjes voelde Loena zich een beetje bang door de plotselinge stilte, maar die werd onderbroken door een zacht geneurie, dit keer klonk het wat vrolijker dan de eerste keer.
Loena stopte het blad onder haar vestje, ze was benieuwd naar het stuk over Professor Perkamentus, wat zou Henk over hem te zeggen hebben?

Waarom deze personages?
Loena Leeflang is denk ik wel een van de leukste personages in de boeken en in de films omdat ze zo maf is en zich niks aantrekt van anderen, ze doet gewoon wat ze wilt en het is dus ook een fijn personage om over te schrijven.
Jammerende Jenny is niet echt een personage dat ik helemaal niet leuk vind, maar er is eigenlijk geen enkel personage dat ik niet leuk vind... Dus heb ik Jenny gekozen omdat ze zo lichtgeraakt is en altijd denkt dat ze gepest en getreiterd wordt, wat soms best wel vervelend is.