The Story of Moon deel 31

Moon deel 31.


Het moment was er, ik zou de brul uit mijn keel persen, en in de grote witte wolf veranderen. Uit het niets voelde ik een twee paar, ijskoude armen om mijn middel. Ik kalmeerde meteen. "Moon rustig" fluisterde hij zo zacht dat ik het alleen kon horen. Chris keek ons verschrikt aan. " Moon wat gebeurde er?" piepte hij. " Chris, ik zou maar snel weggaan als ik jou was. " zei Aron dreigend, met nog steeds zijn armen beschermend op mijn middel. "Ga" schreeuwde ik. Ik wist dat Chris een enorme schijterd was, want binnen de korste tellen was hij uit mijn kamer, en hoorde ik de voordeur dicht kletteren. "Dankje, want nog even en ik.." mijn woorden werden gesmoord door de lippen van Aron. Zijn verrukkelijke zoete geur verspreidde zich over mijn tong. " Vanwaar dit genoegen?" zei ik en draaide me om. "Het is raar, maar ik voel het waneer je kwaad, verdrietig of in gevaar bent. " " Hmm.." zei ik en gaf hem een vluchtige kus. Hij ging op het bed zitten en trok me op zijn schoot. "Moon, we hebben nauwelijks meer rust, na het ene gevaar komt het andere. Ik denk dat je gevaar aantrekt - bij het laatste gaf hij een knipoog. " " Maarja, wat kan je eraan doen? Ervoor weglopen?" "Bijvoorbeeld." grinnekte hij. " Wil je misschien met me mee, ergens weg van hier. Voor een tijdje, niet te lang natuurlijk. " " Ja is goed, ik snap je punt. " " Waarheen. " " Nou, we kunnen bijvoorbeeld naar Los Angeles, of naar Thailand, of natuurlijk naar Hawaii of..." ik bleef maar door ratelen, ik was vergeten over Aron zijn vertoning. Ik keek over mijn schouder, hij lachte zijn scheve grijns, maar zijn ogen lachten niet mee. "Het spijt me, ik was even vergeten dat jij je niet kon vertonen." " Moon, als jij daar heen wilt dan gaan we daar heen. " " Nee " zei ik zachtjes. " Als jij maar gelukkig bent.. " zei hij, en keek me spijtig aan. "Nee!" zei ik op luide toon en stond op. " We gaan gewoon naar Alaska." " Maar vind je dat wel leuk?" hij had zo'n zielige blik in zijn ogen, dat ik wel de waarheid moest zeggen. " Aron, het liefste wat ik wil, is bij jou zijn." "Oké, we gaan alleen als je echt wilt lieverd." hij pakte me zachtjes bij mijn nek en drukte zachtjes met zijn koude lippen tegen mijn kaak. " I love you. " "I love you to" antwoorde ik en gaf hem een kus op zijn wang. Hoe graag ik ook vocht tegen mijn ogen, die steeds een stukje meer dicht gingen, het lukte niet. "Ik denk dat je moet slapen" zei hij. " How do you know?" vroeg ik " Emotie lezer " antwoorde hij glimlachend. Hij tilde me op en legde me op mijn bed neer. Hij stopte me in, en kroop naast me. Hij sloeg zijn armen achter zijn hoofd - zoals hij iedere avond deed als hij bij me sliep - , zodat ik zijn borstkas als kussen kon gebruiken, niet dat het lekker sliep. Maar zodat ik wist dat hij nog bij me was. Want het was gewoon onmenselijk dat hij bij me bleef, ik was zo.. Gewoontjes, nouja ik was een weerwolf - en een soulmate - maar ik voelde me zo minder bij hem, want hij was zo adembenemend mooi. Ik sloot mijn ogen en was al gauw in een vredige droom.