I need to help her

Ik kijk op de klok. Ik mag bijna weg. Ik zit alleen in lokaal 604 en ik heb totaal niks te doen. Ik tik met mijn vingers op de tafel. ‘Je kunt gaan Chrissy.’ Ik knik en loop snel het lokaal uit. De school is helemaal leeg. Ik loop naar mijn kluisje en pak mijn broers skateboard. Ik wil naar buiten lopen als ik een meisje zie zitten. Ze zit opgekruld in het hoekje van de kamer met haar handen in haar gezicht. Ik loop naar haar toe. ‘Hey gaat het wel?’ Ze kijkt me met grote ogen aan. ‘Doe me alsjeblieft geen pijn.’ Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Waarom zou ik haar pijn doen? ‘Natuurlijk doe ik je geen pijn. Wat is er gebeurd?’ Ze kijkt me nog steeds een beetje bang aan. ‘Ze sloegen me. Ze waren met heel veel.’ Ik ga naast haar zitten. ‘Wie zijn ze?’ Het meisje kijkt naar de grond. ‘Dat kan ik niet zeggen. Ze zeiden dat als ik een van hun namen tegen iemand zou zeggen ze me nog veel meer pijn gaan doen.’ Ik geef haar een knuffel. ‘Ik ben Chrissy en je kunt me altijd vertrouwen. Ik zal je nooit pijn doen en ik wil je helpen.’ Ze glimlacht zwakjes. ‘Ik ben Safaa.’ Ik glimlach. ‘Zullen we een stukje gaan lopen?’ Ze knikt. Ik pak haar hand en we lopen naar buiten. We lopen ongeveer een uur. Safaa verteld me hoe lang ze haar al pijn doen. Ze zei dat ze geen vrienden heeft die het voor haar opnemen. ‘Safaa kijk me aan.’ Ze kijkt me aan. ‘Ik ben je vriendin en ik kom voor je op als je me nodig hebt. Ik wil dat je me roept of belt als je me nodig hebt dan kom ik zo snel mogelijk.’ Ze glimlacht. ‘Dankje Chrissy.’ Ik geeft haar nog een knuffel. ‘Zal ik mee naar je huis lopen?’ Ze knikt. Na nog een half uur lopen zijn we bij haar huis aangekomen. Ik bel aan en een vrouw doet open. ‘Safaa waar was je?’ Ze klinkt ongerust. ‘Bent u Safaa’s moeder?’ De vrouw knikt. ‘Ik ben Chrissy. Kan ik u misschien even alleen spreken?’ Ze knikt weer. ‘Ik ben Patricia. Kom binnen.’ Ik loop achter Patricia aan en Safaa loopt naar boven. We lopen een kantoor in. Ik ga tegenover Patricia zitten. ‘Ik wilde u iets belangrijks vertellen.’ Ze kijkt me ongerust aan. ‘Ik zag Safaa vandaag huilend in de school zitten en ik ging naar haar toe om te vragen wat er aan de hand was. Ze vertelde dat ze was gelagen door een grote groep en dat dat al een tijd gebeurd. Ze wilde niet zeggen door wie, omdat ze haar bedreigt hebben als ze er iets over zegt. Ik wil ook dat u weet dat ik ga proberen haar te beschermen.’ Ik zie tranen over haar wangen lopen. ‘Het spijt me.’ Ze geeft me een knuffel. ‘Ik ben zo blij dat jij er nu voor haar bent.’ Ik hoor een deur dicht klappen. ‘Ik moet gaan koken. Doe alsof je thuis bent.’ Ik glimlach naar haar en loop het kantoor uit. Ik moet eigenlijk naar huis maar ik wil nog even kijken hoe het met Safaa gaat dus ik loop naar boven. Zes deuren, fantastisch. Ik heb geen idee welke kamer van Safaa is dus ik klop op de eerste deur. De deur gaat open en er staat een knappe jongen in de deuropening. ‘O, ehm ik was op zoek naar Safaa en ik wist niet welke kamer van haar was.’ Hij glimlacht. ‘Ik ben Zayn, Safaa’s broer.’ Ik glimlach. ‘Ik ben Chrissy. Waar is Safaa’s kamer?’ Hij grinnikt. ‘Dat is haar kamer.’ Hij wijst naar de kamer naast de zijne. ‘Maar Safaa is hier.’ Ik knik, niet goed wetend wat ik nu moet doen. Hij loopt zijn kamer weer in en laar de deur open staan. ‘Kom je?’ Ik loop verlegen naar binnen tot ik Safaa zie zitten. ‘Hey.’ Ze glimlacht en klopt op de lege plek op het bed. Ik ga naast haar zitten. ‘Hoe gaat het?’ Haar glimlach word breder. ‘Goed Zayn is eindelijk weer eens thuis.’ Ik grinnik. ‘Waar is hij anders dan?’ Zayn kucht. ‘Ik ben er nog steeds. Niet in de derde persoon praten alsjeblieft.’ We lachen. Safaa fluistert in mijn oor. ‘Hij is beroemd. Hij zit in One Direction.’ Hij kijkt Safaa geïrriteerd aan. ‘Ik voel me buitengesloten.’ Ik kijk nog een keer naar hem. Hij komt me totaal niet bekend voor. Ik ben dan ook geen fan van One Direction. Natuurlijk heb ik er wel van gehoord en ik ken een paar van hun liedjes, maar ik ken de bandleden niet. ‘Herken je hem al?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nope.’ Safaa giecheld. ‘Het heeft geen zin om te wachten tot ik ga schreeuwen O MY GOD THAT’S ZAYN ehm ik weet je achternaam niet.’ Zayn en Safaa schieten in de lach. Ik hoor het begin van Stay. Ik pak snel mijn mobiel en neem op. ‘Chrissy waar ben je?’ Ik rol met mijn ogen. ‘Ik ben bij vrienden.’ Zayn grijnst. ‘Awesome ik ben ook haar vriend.’ Ik grinnik. ‘Kom nu naar huis.’ Ik zucht. ‘Oké ik kom eraan.’ Ik hang op. ‘Ik moet naar huis.’ Safaa geeft me een knuffel. ‘Zie ik je morgen weer?’ Ik knik. ‘Natuurlijk.’ Ik geef haar een briefje met mijn nummer. ‘Tot morgen.’ Ik maak me los uit haar knuffel en loop naar de voordeur. ‘Hey krijg ik geen knuffel.’ Ik draai me om en zie Zayn staan. Ik geef hem een snelle knuffel en stap op mijn skateboard. ‘Tot ehm geen idee.’ Hij lacht. ‘Tot snel.’ Ik grinnik. ‘Goeie. Tot snel.’ Ik skate weg. Op weg naar huis.