Page 16

Heel voorzichtig doe ik mijn ogen open. Au, het daglicht prikt in mijn ogen. Langzaam sta ik op. Ik heb dus mijn pyama niet aangedaan. Zuchtend sta ik op, maar val bijna. Oh ja, Sasha sliep bij mij in de kamer. Ik stap geluidloos over haar heen en doe een andere broek aan met een shirtje. Het is toch al warm. Ik richt mijn blik snel op de klok. Mooi 11 uur. Niet te laat. Ik open de deur en ga richting de badkamer. Ik ga snel naar de wc en kam mijn haar in een hoge staart. Vervolgens poets ik mijn tanden. Was ik gisteren vergeten.. Het is gewoon een gewoonte van me om minstens twee ik per dag mijn tanden te poetsen. Als ik klaar ben stop ik alles weg en loop de badkamer uit, maar ik bots tegen iemand op.
'Oh sorry!' zeg ik gelijk. Ik kijk omhoog en zie het gezicht. Nee! De zwarte harige jongen! "Zayn." Tuurlijk hun zouden komen.
'Geeft niet.' lacht hij. Hij kijkt me goed en diep aan.
'Ken ik jou niet ergens van?' vraagt hij nog nadenkend.
'Nee.' zeg ik snel en wil weg lopen maar hij pakt me bij mijn pols beet.
'Nee nee. Ik ken jou. Maar van waar?' Ik probeer me los te maken maar hij is te sterk.
'Ben jij niet...'
'Nee ik ken jou niet dus jij kent mij ook niet.' ontbreek ik hem.
'Oke als jij mij niet kent dan...' hij trekt me tegen zich toe en zet zijn lippen op de mijne. Een schok gaat door me heen. Het gevoel komt terug, het gevoel van gisteren. Maar dit keer is het iemand anders. Natuurlijk dit is Harry niet!!
Hij laat me los bij mijn pols en trekt me dichter tegen zichzelf aan. Hij kan wel goed zoenen, en heeft za- wacht is. Ik duw hem ver van me en kijk hem woedend aan. Als hij ook nog begint te lachen word ik zo woedend dat ik op hem af kan springen en slaan. Oke dat durf ik niet maar wie weet wat voor krachten er in me verscholen liggen.
'Rustig ja.' grijnst hij.
'Je bent best leuk... En ik dacht laat ik het proberen.' Proberen?! Hoe dom ben je wel niet om dat te denken?! Hij komt weer dichterbij en pakt mijn heup vast en trekt me naar zich toe.
'Laat me los engerd!!' gil ik. Ik probeer hem van overal te slaan zodat hij bang loslaat, maar zo zwak is hij niet. Ik gil maar hij zet zijn hand op mijn mond. Misschien dat bijten lukt.. Ik probeer ook dit maar hij heeft zijn hand te ver om te bijten. Slim. Tranen beginnen in mijn ogen te komen door de woede, bangheid en zwakheid.
'Oh wil je het niet?' zegt hij grijnzend. Zwakjes schud ik mijn hoofd.
'Oh oke dan maar.' lachend laat hij me los. Zo snel als ik kan ren ik naar mijn kamer en ga huilend op mijn bed zitten.
'Seher?' hoor ik Sasha slaperig zeggen.
'Jaja ik ben het. Slaap maar door.' zeg ik met zo min mogelijk verdriet in mijn stem, wat niet zo goed lukt. Ze doet wat ik zeg, en meteen daarna zie ik een briefje naar binnen wordt geduwd met gevolgd door geklop. Voorzichtig, nog steeds bang, loop ik er heen en pak het op.
Er staat niks op. Niks? Wie doet zoiets? Ik doe de deur open en kijk om me heen. Niemand. Naja niet dat ik iemand kan zien. Net wanneer ik de deur dicht wil doen voel ik twee armen die me vastpakken. Ik kom meteen in actie en schop en sla overal waar ik kan, maar de armen laten me niet los. Wat is hij nu weer van plan?! Het zet me op de grond,maar houdt me strak vast. Ook bij mijn keel.
'Als je aan iemand vertelt wat er net is gebeurt gaat Harry eraan.' sist iemand. De hand bij mijn keel laat los en meteen kijk ik omhoog. Ik kijk recht in de hazelbruine ogen. Zayn.
'Begrepen?' sist hij. Ik knik langzaam. Hoezo wil je je banglid willen vermoorden? Hij zet z'n ene arm aan mijn linkerkant en de andere aan mijn rechterhand zodat ik opgesloten zit.
'Oh en ik heb je herkend. Niet dat ik dat niet wist, maar jij bent dat leuke meisje van gisteren. Van Harry.' meteen daarna voel ik twee lippen kort op de mijne. Hij lacht en gaat fluitend weg. Moeheid dringt in me op en moe loop ik terug naar mijn kamer.
Moet ik dit aan iemand vertellen? Ik ben toch niet bang voor hem? Aan wie moet iik het vertellen? Sasha? Harry? Nee. Aan wie dan? Mijn leven is toch altijd een zooitje. Nooit gaat er wat goed. Nooit. Waarom?
Omdat ik een slecht mens ben...?