King of all papa's

*jacob*

'janneke' zeg ik, nog steeds niet gelovend wat ik zie. 'ja' zegt ze vrolijk.'ben ik jou dochter? of heb ik dat verkeerd verstaan?' Haar vrolijkheid verdwijnt. 'euhm .... ja je bent mijn dochter' wist ik uiteindelijk uit te brengen. 'omg, niet de geloven dat ik mijn nep vader (lees: stomme kutkerel die mijn vader speelt) niet kon uitstaan. hij was niet eens mijn vader!' die nam het veel beter op dan charlotte.'jippie!!' ze liep naar me toe en gaf me een knuffel. 'Moet jij me niet vragen hoe dit allemaal kan?' vraag ik haar met een opgetrokken wenkbrauw. 'ooh, nou oke dan.' met gespeelde drama zei ze dit 'ooh papa hoe kan dit allemaal gebeurt zijn? hoe kan het dat ik jou niet ken?! ... was ik een goede imitatie van charlotte?' ik begin te lachen, 'ja, je was precies haar.' ik lag nu dubbel. ze lacht met me mee. 'ik weet nu wel zeker dat je mijn dochter bent, je hebt mijn humor!'