Rufus...

Ik zat op het hekje in de tuin.
Mijn mensen roepte me.
ALs ik nu naar ze toe ging kreeg ik complimentjes en rolde ik me op in de knieholte.
Maar deze keer negeerde Rufus de stemmen van zijn eigenaars en tuurde het bos in.
Hij dacht dat iemand naar hem gluurde.
Rufus wat ga je doen? " mauwde ene vertrouwde stem.
Niks Vlekje.
Ja wel je wou het bos in!
Ja nou en alleen even kijken.
Vlekje zei" Doe het niet rufus!
Henrie is daar ook geweest en zegt dat er wilde katten zitten.
Warneer is ie er in geweest?
Toen hij 4 manen was?
Geen idee moet je hem vragen!
Nou doei!
Rufus maakte aanstalten om te springen.
Toen hoorde zijn oor gerommel.
Hij keek om en kon met zijn baasje zijn
etensbakje vullen.
Hij sprong van het hek en liep aarzelend naar het bos.
Hij zag een muis wroeten in de aarde.
Hij sloop er heen.
De muis spitste zijn oren en keek op.
Rufus drukte zijn lijf tegen de grond.
Hij sprong en de muis schoot weg.
Hij raceten er achter aan.
Hij twijfelde en sprong aarzeld naar voren.
De muis verdween in een hol.
Nijdig gaf Rufus de jacht oo.
Hij hoorde geritsel en keek op.
Hij hoorde een kreet en toen werd hij omver gegooid!
Hij sloeg wild met zijn poten om zich heen en voelde een neus.
Hij krabte en hoorde een jammerkreet.
Hij bleef staan en zag zijn aanvaller.
Die likte zichzelf.
Elk spoor van vijandigheid was verdwenen.
Hoi! Ik ben Grijspoot" zei de grijze kater.
Je bent best ver van je tweebeennest Poesiepoes." Deze opmerking maakte Rufus laaiend al had hij geen idee wat Poesiepoes betenkende.
Helemaal niet!
Je bent best sterk voor een poesiepoes " mauwde een zware stem.
Van achter kwam een goudkleurige kater aanlopen.......