Mercedes 18

Geschrokken kijk ik naar mijn mobiel als ik zie dat Blaine belt. Ik bedoel Sam waas naar Klaine gevlucht, daarna heb ik niks meer van ze gehoord. Misschien hebben zij een idee om het weer goed te kunnen maken met Sam. Ik bedoel het is leeg hier nu Sam weg is. 'Met Mercedes?' zeg ik als ik op neem. 'Mercedes, je moet naar het ziekenhuis komen!' roept Blaine door de telefoon. 'Wat?!' 'Kurt en ik waren op het strand, we liepen hand in hand want ik had hem net vertelt wat ik voor hem voel. Toen kwamen we een of andere Brody tegen...' 'OMG, ik kom eraan.' zeg ik. 'Ehm Mercedes..' maar ik hang midden in zijn zin hang ik op en ren naar buiten naar de auto.

Vijf minuten later ben ik in het ziekenhuis en ren ik door de gangen op zoek naar de intense of care. Wat ik heb gehoord net aan de balie. Ik loop tegen iedereen op en laat alles om vallen wat ik tegen kom. Eindelijk kom ik aan op de intense of care. 'Mercedes, rustig.' Blaine is de eerste die me tegen houd. Ik kijk hem aan en zie de tranen in zijn ogen. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik terwijl ik hem omhels. 'Zoals ik je heb verteld waren Kurt en ik op het strand en Kwamen we die Brody gast tegen. Kurt kromp in een toen hij zag wie ons aan sprak. Ik werd boos omdat het blijkbaar iemand was die Kurt verdriet had gedaan dus ik wou hem aan vallen.' hij zucht en legt zijn hoofd in zijn armen. 'We discussieerden over wie het op moest lossen, Kurt wou dat mij niks over kwam. Ik zei precies hetzelfde, opdat moment had Brody zijn mes gevonden en Kurt ging voor me staan om me te beschermen. Ik zei dat het niet hoefde. Kurt draaide zich naar me om en Brody grijpt zijn kans.' vervolgt hij zijn verhaal.

Ik had nog nooit een jongen zo hard zien huilen. Ik leg mijn arm om hem heen en zie dan pas wie er aan de andere kant van Blaine zit. Sam kijkt me even aan en staat dan op om weg te lopen. Blaine kijkt op en smeekt bijna 'Sam blijf alsjeblieft, ik weet dat het akward is om elkaar zo in deze omstandigheden weer te zien, maar jullie moeten het weer goed praten. Niet alleen helpen jullie er zelf mee, maar ook Klaine helpen jullie er mee.' Sam kijkt hem aan of hij gek is geworden. 'Sam, ik denk dat Blaine gelijk heeft.' 'Jij zegt dat alleen zodat je me weer kan gebruiken tot de ander weer voor de deur staat.' zegt hij boos terwijl hij mijn blik ontwijkt. Ik sta op en loop naar hem toe, 'Sam, ik heb alles voor je op gegeven. Mijn familie, mijn huis. Ik zal altijd van je blijven houden.' Ik reik naar voren om zijn arm te pakken. 'Ik weet het niet Mercedes. Ik ben hier voor Kurt, laten we er straks thuis samen over praten.' zegt hij en gaat weer naast Blaine zitten die weer in uit was gebarsten. We kijken elkaar nog even aan en proberen dan samen Blaine te troosten.

'Het is mijn schuld.' zegt Blaine als hij weer wat kalmer is. 'Blaine?' klinkt er achter ons. Het is de dokter, 'Ja?' vraagt Blaine. 'Hij is wakker,.... en Blaine geloof me het is jouw schuld niet.' 'Dat is het wel.' zegt Blaine en loopt dan de doc. voorbij de kamer achter de Dokter binnen. Sam en ik staan op om hem achterna te gaan. Ik pak zijn hand. 'Eh jullie moeten nog even blijven, ik denk niet dat hij het al aan kan.' zegt de dokter en loopt dan achter Blaine aan. Ik draai me om naar Sam. 'Sam ik weet niet hoe ik het goed met je maken, ik heb je echt gemist de laatste dagen. 'Ik weet wel hoe.' zegt hij terwijl hij zijn handen op mijn heupen legt. Ik begin verlegen te giechelen en sla mijn armen om zijn nek. We kijken elkaar even aan, zijn vertrouwde glimlach komt op gezicht. Ik trek hem iets naar beneden zodat ik bij zijn lippen kan.