3.4

Sylvene Katherina Falleth

‘Syll!’ riep een bekende stem. Ik keek rond om me ‘Ria!’ riep ik lachend terug. Ze kwam naar me toe gelopen en knuffelde me. Ik drukte haar een kus op haar wang. ‘Hoe is het?’ ‘Ja geweldig! En met jou? Ik zie dat je de broertjes al ontmoet hebt’ zei ze lachend.

Wacht ik weet nog dat ik haar een half jaar geleden leerde kennen. En ik stik jaloers was omdat ze met één van mijn vroegere idolen ging. Tom Kaulitz. Maar zijn wederhelft heb ik toch altijd net wat interessanter gevonden. Oh mijn god. Mijn mond viel open van verbazing. ‘Bill Kaulitz’ zei ik hardop. ‘hmm, ja?’ klonk er naast me. Mijn hart raasde omhoog, ik voelde mijn wangen meer en meer gloeien. ‘Dit is zo verschrikkelijk gênant’. Iedereen schoot in de lach. Ria keek me grijzend aan. ‘Oh, dus je wist het niet?’ geschrokken begon ik te knikken. Ohh geweldig, en ook nog dat Daniëlle wist dat hij voor Dsquared had gelopen ze wist het gewoon! De twee broers leken er niets van te snappen uit hun blik ophalend. Ria zuchte een keer. Oh god hier gaan we.

‘Een half jaar geleden heb ik deze dame leren kennen in een café, waar we aan de praat zijn geraakt. Zij vertelde haar verhaal aan mij over haar dromen en ambities. En al snel was er een klik. We hebben daarna nog een aantal keer afgesproken en koffie gedronken, zo kwamen we bij het punt van relaties. En ik vertelde dat een vijf jaar jongere vriend hand. Waarna zij zich natuurlijk afvroeg wie het was. Nou jij dus’ en ze wees naar Tom. ‘En toen moest ze zo hard lachen, dat ik het niet meer snapte.’ Ze keek me nu weer grijnzend aan en mijn ogen gleden even naar die van Bill. Een kleine glimlach sierde zijn gezicht. ‘Wel, toen legde ze uit dat ze dat ze een aantal jaar fan van jullie was geweest.’ Mijn keel voelde droog, te droog. Vlug nam ik een slok van mijn Bourbon. Ik staarde schaamtevol naar mijn voeten, wat zouden ze nu wel niet van me denken! ‘Ik stelde toen voor om haar een keer aan jullie voor te stellen, maar dat aanbod weigerde ze.’ Ik wist dat de jongens me nu vragend aanstaarden. Ik schuifelde wat met mijn voeten. Ik durfde niet op te kijken. ‘Waarom niet?’ kwam er uit de mond van Tom. Een klein zuchtje glipte over mijn lippen. ‘Omdat ik niet wou dat jullie dachten dat ik één of andere stalkende fan zou zijn.’ Zei ik terwijl ik mijn schouder op haalde. ‘Maar je herkende mij dus niet?’ hoorde ik nu naast me. Ongemakkelijk schudde ik mijn hoofd ‘nee.’ Onze ogen kruiste weer, en zijn vragende blik bleef op mij gefocust. ‘Wel, ik was fan in de tijd van Schrei en Zimmer 483, na die albums ben ik op één of andere manier gestopt met luisteren’. Gaf ik toe.

Ik wist niet meer hoe ik het had. Ik had het stik benauwd en het voelde als of ze me elk moment konden aanvallen. Ik prutste wat aan mijn nagels. Iemand legde zijn hand op mijn vingers. Ik volgde van zijn slanke vingers naar zijn arm, zijn gezicht. Hij staarde me schuin aan en had een lieve glimlach op zijn gezicht staan. ‘Waarom ben je nu ineens zo stil?’. ‘Gewoon, ik schaam me.’ Ik keek weer op en naar de rest. Ria gaf me een kort goedkeurend knikje. ‘Waarom zou je je schamen, ik vind het wel schattig eigenlijk.’ Daar was het een adrenaline schot recht in mijn hart. ‘Je vond onze muziek toch leuk?’ ik knikte op zijn antwoord en voelde hoe zijn duim kort langs mijn handpalm gleed en me weer los liet. ‘Wel, je bent geen gestoorde fan die ons stalkt, anders had je ons wel herkend, dus ik zie hier geen probleem hoor..’ mompelde Tom nu lachend. Ik voelde hoe een last van mijn schouders viel en ik liet een opgeluchte zucht uit mijn lichaam. Lachend keken ze me aan. Met een verlegen lachje keek ik terug.

Reacties ?