3.3

Sylvene Katherina Falleth

‘Wil je wat drinken? Ik bedoel als bedankje’ vroeg ik hem een tikkeltje verlegen. Mijn vraag leek hem terug naar de realiteit te halen. Hij schudde even met zijn hoofd en begon vervolgens te lachen, en knikte. ‘Ja lekker, en graag’ antwoorde hij met een glimlach. Volgens mij heeft hij gister de godganse avond mijn drankjes lopen betalen en dan nog die actie van net. Dus dan is dit wel het miste wat ik hem kan bieden. ‘Maar ehm, Katherina..’ hij keek me nu een beetje moeilijk aan. ‘Zeg maar gewoon Syll of Kath hoor’. En ik gunde hem een knipoog. Hij lachte even, toch een tikkeltje verlegen. Wat schattig! ‘Maar.. je hebt nog een vlek in je shirtje zitten.’ Ik voelde mezelf deels door de grond zakken. Hoe kon ik dat nu weer vergeten. ‘Oké ik ben dat dus gewoon even helemaal vergeten. Ik loop even naar de toilet, goed?’ hij knikte glimlachend. ‘Wel hier wachten hè!’ riep ik nog terwijl ik richting de toiletten liep.

Met de witte crop top in mijn linker hand kwam liep ik te de toilet uit. Die vlek was werkelijk nu al in de stof getrokken. Gelukkig was die niet zo duur. Ik zocht naar de jongen waar ik nog steeds de naam niet van wist. Eigenlijk is dat wel schandalig. Ik merkte hem op en hij kwam lachend in mijn richting gewandeld. In zijn handen droeg hij twee goudkleurige drankjes met ijs er in. ‘Nee..’ mompelde ik. Hij wou mij een glas overhandigen. God, wat een gentleman! ‘Maar ik wou trakteren!’ piepte ik iets wat ontzet. Hij begon wederom te lachen. ‘Ach, jij was even naar de toiletten en ik stond hier een tikkeltje nutteloos om me heen te staren, dus toen bedacht ik waarom trakteer ik jou niet?’ Hij zag er weer een beetje verlegen uit en zijn ogen zochten een punt om op te focussen. Onze blikken kruiste, nu was het mijn beurt om verlegen weg te kijken. ‘Bourbon, drink je toch?’ ik keek naar zijn handen waar zich de glazen zich bevonden. Hij had al die tijd al het glas naar me uitgestoken. ‘Ohh, Sorry! Ja je hebt het onthouden.’ glimlachte ik terwijl mijn wangen begonnen te gloeien. Het zal toch niet.. Vlug pakte ik het glas over vanuit zijn hand. Hij hief zijn glas zo volgde ik zijn voorbeeld. ‘Op dat dit nog een mooie avond mag worden!’ Nu keken we elkaar weer recht in de ogen. Zijn puurheid stond stralend in de vonkjes in zijn ogen. Mijn vinger toppen begonnen te tintelen toen onze glazen elkaar raakte. ‘Op een mooie avond’ zei ik hem lachend na.

‘Dus jij drinkt ook Bourbon?’ vroeg ik hem nu. Hij begon te lachen. ‘Nou ja, na gisteren was ik wel benieuwd hoe het zou smaken’. Zei hij terwijl hij het glas aan zijn lippen zette en een klein nipje nam. ‘En?’ vroeg ik hem nadat ik mijn eerste slokje had genomen? ‘Apart, warm van smaak proeft eigenlijk best wel als whisky alleen, uhmm hoe zeg ik dat. bloemiger?’ beide schoten we in de lach. ‘Bloemiger, ja ik zou eerder iets kruidiger zeggen.’ Een grijns ontstond er op zijn gelaat. ‘Dat klinkt inderdaad wat logischer, maar verder smaakt het goed!’. ‘Ahh da bist du ja!´. De jongen met blond haar keek lachend op. Wacht Duits? Op mijn voorhoofd bevond zich nu een verbaasde frons. De jongen die kwam aanlopen keek lachen van mij naar de jongen waar ik mee stond. ‘Tom’ zei hij terwijl hij zijn hand naar me uitstak. ‘Wir sind uns schon mal begegnet! Aber Sylvene Katherina oder, Syll Kath, was du willst!‘ Zei ik lachend toen ik zijn hand aan nam. Twee verbaasde blikken staarde me aan. Een beetje ongemakkelijk voelde het wel.