014

‘Mm..’ mompelde ik en pakte het poederdoosje. Dit heb ik Ellie ook zien doen. Liam was als eerste in de stoel komen zitten en ik bracht de kwast naar zijn hoofd die ik in poederde. ‘Dat is meestal het enigste’ hielp Liam mij hierbij en wees toen naar zijn haar. ‘Een beetje gel, meer niet’ ik pakte het potje gel waar Liam zijn naam opstond en ging er doorheen, omdat hij het net heeft afgeschoren was het nu erg makkelijk. Ik veegde mijn handen schoon aan een handdoek en liep daarna naar het kledingrek waar ik nadenkend naar keek toen ik bij elk shirt, broek, blouse of schoenen wat er hing een naampje bij was gehangen. Dit ging erg makkelijk worden. Al snel had ik drie dingen gevonden waar Liam zijn naam bij hing en wat ook nog is bij elkaar pasten. ‘Next’ ik keek naar de vier jongens die elkaar zuchtend aankeken toen Niall maar weer vrijwillig opstond om nu in de make-up stoel plaats te nemen.

Ik liep met de jongens mee richting het podium waar ze elk moment losgingen. ‘Veel succes guys’ mompelde ik en trok ze allemaal stuk voor stuk in een knuffel. ‘Maak me trots’ zei ik met een knipoog. ‘Tot zo Ollli!’ hoorde ik Liam nog snel zeggen toen ze verder meegenomen werden met de beveiligers. Er was een groot stuk waar je over het podium kon kijken, maar niet dat het publiek je daar kon zien. Ik keek een stukje de zaal in waar duizenden meisjes vol smart aan het wachten waren op de jongens waar ze al zo lang op hebben gewacht. De zaal werd donker, de lampjes van de mobieltjes waren nu goed te zien en het intro van het filmpje startte en de zaal ging werkelijk helemaal los. Heel diep van binnen was ik trots op ze.

Het optreden was voorbij. Ik had mij al eerder in de kleedkamer gevoegd om de jongens te kunnen opvangen en hun kleding weer netjes op te hangen zodat het gewassen kon worden. Een heel apart gevoel was een uur geleden mijn lichaam binnen gedrongen. Een benauwd, opgekropt gevoel. Alsof ik hier niet thuis hoorde, alsof ik maar in de weg liep. De jongens praten nog na over het concert, terwijl ik hun shirtjes in de tas gooide zodat ik die vanavond in de was kon gooien. ‘Ga je ook mee Ol?’ hoorde ik Liam vragen en draaide mij vragend om. ‘Waarheen?’ vroeg ik verlegen. ‘Olli? Heb je liggen slapen?’ vroeg Niall lachend en ik keek vragend naar Liam die mij meteen bezorgd aankeek. ‘Naar de afterparty. Omdat het ons eerste concert is gaan we even snel een drankje doen, maar dat is maar eenmalig’ zei Louis en ik knikte. ‘Let’s go!’

We liepen met Louis, Liam, Harry en Niall naar de zaal toe. Zayn was al vooruit en ik zag dat hij aan het praten was met één van de jongens uit de band van het voorprogramma. Zachtjes, zonder dat iemand het zag tikte Harry snel even mijn hand aan en gaf een kneepje in mijn vinger. Ik keek hem aan en wierp hem een glimlach toe. Inmiddels waren we al bij Zayn en waren ze in een druk gesprek gewikkeld. Ik besloot om even naar de bar te gaan om wat drinken te gaan halen. Ik bestelde een glas water en bleef tegen de bar aanhangen. Soms kwamen mensen me begroetten om mij succes te wensen met het avontuur om een boek te schrijven over de jongens. ‘Hé hoe heet je?’ hoorde ik een jongensstem achter me en ik draaide me om en zag een jongen staan die ik van zijn gezicht herkende. ‘Ik ben Olivia’ zei ik beleefd. ‘Ik ben’ begon hij, maar onderbrak hem. ‘Ik weet wie je bent. Nathan van The Wanted is het niet?’ zei ik en hij knikte. ‘Met wie ben je hier?’ vroeg hij me en ik wilde hem eigenlijk niks vertellen. De relatie tussen The Wanted en One Direction is nooit goed geweest, maar het was niet zo dat de jongens een hekel aan elkaar hadden. Alleen Louis kon soms een beetje doordraaien. ‘Ik ben hier met wat vrienden’ zei ik, zo ongeïnteresseerd mogelijk. ‘Noem is een naam’ zei hij met een grijns. ‘Liam. Liam Payne’ glimlachte in en zijn mond viel open. ‘Dus jij bent dat meisje waar heel de wereld het nu over heeft omdat jij het voor elkaar hebt gekregen om een boek over hun te gaan schrijven?’ vroeg hij verbaasd. ‘Ja, ik ben dat meisje’ lachte ik en ik nam nog een slok uit mijn glas. ‘Dat wordt echt fantastisch. Ik heb soms wat artikelen gelezen in de krant’ riep hij enthousiast en ik voelde me steeds ongemakkelijker door hem. ‘Ik ben nog lang niet zo goed als de echte grote in de journalistiek wereld’ zei ik, hopend dat jij van onderwerp zou gaan veranderen. ‘Dus..’ vroeg ik. ‘Jullie touren toch ook?’ en Nathan knikte. ‘We hebben Amerika, Australië, Nederland en nog wat landen te gaan’ zei hij. ‘Dan zullen we elkaar nog wel vaker tegen komen’ zei ik en hij knikte. ‘Ik zuchtte, als we zijn band ook nog zouden tegen komen, betekende dat nog meer jongens en 5 was al teveel.

‘Dansen?’ Nathan keek me vragend aan en stak zijn hand naar mij uit. Eigenlijk had ik geen zin en voelde me nog steeds rot. ‘Nouja als we er toch zijn. Waarom niet?’ zei ik en ik liep achter Nathan aan. Ik stond dus op de dansvloer, samen met een jongen die ik geeneens kende. Een jongen die zich wel heel snel op zijn gemak voelde. Ik zag zijn blik over mijn lichaam glijden, alsof hij mij aan het uitkleden was met mijn ogen. Iets in me zei dat ik hier weg moest gaan, naar de jongens, maar die waren nergens te bekennen..