Hoofdstuk 6

Sarah
Ze sleurde me mee naar buiten, maar ik had de pijlenkoker al gezien, er trok een waas voor mijn ogen toen ik opzij werd geduwd en ik zag een pijl langs vliegen. 'Wie speelt hier indiaantje?!', ik wist zeker dat het een pijl was, maar ik had geen tijd om het kind, of wie het ook was te zien, want ik werd alweer de school ingetrokken. Alles begon te bewegen toen ze me door elkaar schudde, maar ineens werd mijn hoofd helder en ik voelde dat het het beste voor me zou zijn als ik deed wat ze nodig had, iets zij me dat ze in gevaar was of in ieder geval iemand. Ik herinnerde me waar de nooduitgang was en pakte haar bij haar arm.

'Kom mee', we rennen door de gang, maar de bel is gegaan dus is het gelukkig wat rustiger. Het zou ook kunnen komen door de angst voor het meisje met de pijlenkoker die achterna wordt gezeten door andere mensen met pijlenkokers, maar iedereen kijkt tegenwoordig zoveel films over vampiers en weerwolven dat ze dit alleen maar cool vinden. Als ik achterom kijk zie ik ineens donkere figuren naar de school toelopen en sla af naar rechts. 'Waarom gebruik je je pijlen niet?', schreeuw ik naar het meisje dat mee rent, maar geen idee heeft waar ze naar toe moet. 'Dat gaat nu niet! We moeten hier zo snel mogelijk weg! Naar mijn motor, maar die staat aan de voorkant!'.

Tegen de tijd dat we bij de nooduitgang zijn, zijn we afgeslagen zodat de boogschutter achter ons, ons niet meer kan raken met zijn pijlen. Ik ren naar de deur, maar het meisje trekt me ruw terug en duwt me tegen de muur. Ik begin haar steeds minder aardig en steeds enger te vinden,hoewel het lijkt alsof ze me wil redden. Alleen zou ik graag weten van wat, maar dat komt later wel. Ze kijkt om de deur heen of er iemand staat, maar de kust lijkt veilig, want ze zet een stap naar buiten. Net als ik haar wil volgen komt er een pijl door de deur heen en schiet rakelings langs me heen terwijl ik geschrokken blijf staan. Ik hoor wat gepraat, toen een knal, een bamf, een knak en een "aaah", dan komt het meisje weer binnen lopen, bloed liep over haar bovenbeen en haar handen en ze had een snee in haar voor hoofd. Ze komt allen heel relaxed binnen lopen, te relaxt als je het mij vraagt, maar als ik dan om de hoek van de deur kijk begrijp ik (deels maar, want het jaagt me ook absoluut heel veel angst aan) waarom. Een van die zwartpak-boogschutters ligt dood op de grond.
'Aaaaaah, hij staat in brand! wat heb je gedaan?!', de man die nog zoeven heel roerloos op de grond lag veranderd in een vlammenzee.
'Het is een Solar, dat is wat ze doen', en alsof dat genoeg informatie zou moeten zijn neemt ze me mee naar buiten. We gaan linksom de school langs en ik zie het lokaal waar ik normaal gesproken in had moeten zitten. Een weemoedig gevoel bekuipt me en heel even wil ik daar zitten, zonder zorgen, aan de andere kant heb ik nu geen last van Gregor, alleen van een vreemd meisje (oh wat zou ik graag haar naam willen weten) en vreemde mannen met pijl en boog die in brand vlogen als je ze doodt.

Het valt me opeens op dat ze in haar ondergoed rent en ik krijg het idee dat dit niet eens het vreemdste is wat ik ga meemaken. Als we eindelijk bij haar motor aankomen is er nergens iemand te bekennen en maar goed ook, Ik heb geen zin in nog een keer een hartverzakking krijgen. Toch krijg ik er nog een als ze me gebaart dat ik achterop moet zitten zonder helm of iets van veiligheid en ik klem me stevig vast aan haar warme huid. Wat ook vreemd is aangezien het koud is en ze in haar ondergoed zit. 'Houd je goed vast! We gaan!', is het laatste wat ze schreeuwt voordat ik haar niet meer versta. Ik knijp mijn ogen dicht en luister naar de geluiden om me heen. Dit is niet hoe ik me mijn dag had voorgesteld.