010.

"Fijne schooldag gehad jongen?"
Eindelijk iets positief als ik thuis kom.
"Beetje als een dood normale schooldag. Zoals altijd." Zei ik terug,
"Kom blijf is beneden dan kunnen we samen iets leuks doen. Zoals film kijken of een spelleke."
"Pappa? Wat is er en waar is mama ik weet dat ze rond deze tijd thuis is. Zit ze weer is in de file?
Blijkbaar wilde m'n vader die vraag niet horen toen ik naar hem keek begon hij zachtjes te huilen.
"Je moeder heeft vanochtend een ongeluk gehad samen met je tante en nichtje." Zei hij met een half snikkende stem.
"Je tante is opslag dood en je moeder en nichtje liggen in het ziekenhuis." Zei hij daarna.
Ik keek hem alleen aan ik was verdrietig. Maar ik kon geen tranen laten zien. Oke ik hate m'n moeder en famille maar ik wilde ze niet dood hebben.
Ik had een raar gevoel het was niet meer verdriet dat ik voelde en al helemaal geen woede. Ik kon het gewoon niet thuis brengen van wat ik voelde ik stond daar maar te kijken naar mijn vader. Ik rende naar boven en ik deed de deur dicht ik leunde tegen de deur en probeerde tranen uit mijn ogen te persen maar dat lukte niet.