005

Schuine gedeelten zijn gedachten

Ik liep wachtend over het strand totdat überlangzame Paul me eindelijk kwam helpen. Hij kwam echt altijd een kwartier te laat of zo. Waarschijnlijk omdat Gwen weer aan hem ging hangen. Ik lachte in mezelf en keek op toen Paul riep.
‘Sorry. Gwen trok me terug in bed.’ Verontschuldigde hij zichzelf en ging snel achter een bosje staan.
‘Je moet haar echt leren dat je echt weg moet.’
‘Vertel jij dat maar eens tegen je vriendje als je wegmoet wanneer je een vriendje hebt.’
‘Kan lang wachten tot dat gebeurd, denk ik.’ Ging mijn gedachten wat meer deprimerend over.
‘Sorry.’ Verontschuldigde Paul zich.
‘Maakt niet uit.’
‘Misschien is haar broer wel wat voor jou.’ Grapte Paul.
‘Ze komen strakjes langs als het goed is.’
‘Paul, je weet dat ik eerst moet inprinten voordat de band zo sterk kan worden zoals die is tussen jou en Gwen.’
‘I know. Maar wie weet. Het zou fijn zijn voor je denk ik.’
‘Ik weet wel zeker, maar dan moeten we wel het huis uitbreiden.’ Paul maakte een raar geluidje, wat lachen moest voorstellen en knikte met zijn grote kop.
‘Dat doen we dan toch lekker?’
‘Thankx Paul.’ Zei ik oprecht dankbaar. Met Paul kon ik altijd goede gesprekken hebben. Hij begreep me wel. Niemand wist dit, maar ik heb het gevoel dat Gwen het wel weet.
‘Dat klopt.’ Dacht Paul en gaf me een duwtje tegen mijn flank.
‘Ze vindt het fijn voor je, dat je iemand hebt om mee te praten zei ze.’
‘Jaja en nu gaan we wachtlopen.’ In stilte hebben we de eerste kilometers afgelegd en wederom, heel verbazend, was er niks aan het handje. Ik veranderde terug toen het half tien was en trok mijn kleding weer aan.
‘Zin om te zwemmen?’ vroeg ik aan Paul die ondertussen ook alweer was aangekleed. Hij schudde zijn hoofd en ging op een boomstronk zitten.
‘Ik denk niet dat Gwen dat gaat appreciëren.’ Zei hij en grijnsde.
‘Zo, zo. Dure woorden meneertje.’ Zei ik en liep het water in. Koude water sijpelde langs mijn kuiten wat een heerlijke verkoeling gaf. Zo stond ik een half uurtje en toen gingen we weer naar huis. Ik liep met Paul mee naar boven toe en deed de deur van Gwens kamer open.
‘Anderhalf uur.’ zei ik en verdween naar mijn eigen kamer.

Ik pakte snel een setje kleding en sprong onder de douche. Serieus, misschien klonk het wel heel stom, maar ergens heel ver weg, diep binnen me, wist ik dat ik hoopte dat ik in zou printen op Steven. Paul had gelijk, het zou me zo goed doen. Ik zuchtte diep en hoorde dat Kim en Jared weer in slaap vielen. Voor de rest was er niemand wakker naast Paul en Gwen, die precies op dat moment weer in slaap viel, net als Paul trouwens. Snel waste ik mijn haren en zeepte me in met zeep. Al snel was ik weer klaar, deed mijn kleren aan, kamde mijn haar en liep naar beneden toe om een uitgebreid ontbijt te maken. Het brood was zoals gewoonlijk nog niet ontdooit en terwijl ik die liet ontdooien op een plank, zette ik de tv aan. Zo heb ik drie kwartier gekeken en toen ik hoorde dat Gwen en Paul gingen douchen ging ik vast eieren maken. Al snel werden de andere ook wakker en gingen ook douchen. Ik wist gewoon dat Gwen zich nu aan het opmaken was en dat Paul misschien wel haar haren aan het kammen was. Dat deed hij wel vaker en het was echt mega schattig om te zien. Ik had uitgerekend dat ik ongeveer nog een half uur had en zette vast koffie voor mezelf. Ik keek op toen er een auto aan kwam rijden. Mijn hart maakte een sprongetje en schrok toen het broodrooster afging. Ik gooide de toasts op een bord en snelde me naar het raam om naar buiten te kijken. Voorzichtig schoof ik het gordijn een stukje opzij om te kijken, maar schoot meteen weer naar achteren toen Steven zich omdraaide en lachend naar het raam keek. Toen de bel ging, schrok ik nog even licht en rende toen naar de deur.

sorry peeps,

ik ben de hele week in tsjechie geweest

omg het was zo leuk en ik wil teruuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuug