Exo 22.

“Ik hoop zo dat ze Stef kunnen helpen..” zucht Paula. Ze kijkt even naar haar beste vriendinnetje en zucht, voor ze bij haar in de zetel gaat zitten. “Kop op, Fem, het komt wel goed.”
“Dat weet je niet, Paula.” Femke staart voor zich uit.
“Dat wil niet zeggen dat we negatief moeten zijn.” Paula slaat haar arm om Femke heen en trekt haar tegen zich aan. “Het komt goed, ik voel het.”
Femke zucht. “Dat wil niets zeggen.”
“Femke, please.” Zegt Paula wanhopig. “We mogen de moed niet opgeven.. Echt niet. Morgen weten we meer.”
“Ik weet het.. Maar ik ben zo bang, Paula.”
“Weet ik, weet ik..”
“Stel je voor dat hetzelfde met Didi zou gebeuren.. Ik denk niet dat jij positief zou denken.”
Paula weet dat Femke gelijk heeft. Ze wil het haar ook niet voorstellen, dat er iets gelijkaardigs met Didi zou voorvallen.. Ze zou instorten.
“Ik begrijp je, Femke, echt waar.. Maar dan zou jij net hetzelfde tegen mij zeggen als dat ik nu tegen jou zeg. Toch?”
Voorzichtig knikt ze. “Je hebt gelijk.”
Paula trekt Femke nog net iets dichter tegen zich aan en ze knuffelt haar nog eens goed.
“Kruip maar in je bedje, je hebt het nodig.” Zegt ze dan lief tegen Femke.
“Ik kan niet slapen.”
“Probeer het toch maar.” Paula laat haar los en duwt haar een beetje de bank af.
Femke knikt met een flauw glimlachje. “Oke.. Slaapwel.”
Zonder nog om te kijken verdwijnt ze de slaapkamer in, Paula alleen achterlatend met een rare knoop in haar maag. Langs de ene kant zou ze zich zo graag focussen op wat ze nu met Didi aan moet, maar langs de andere kant mag ze niet. Ze moet er zijn voor Femke. Voor haar beste vriendin. Ze heeft haar nodig. Heel hard nodig. Net op dat moment trilt haar gsm op het salontafeltje. Paula graait hem er van en de kriebels gieren door haar buik als ze leest van wie het berichtje komt. Didi.

Van: Didi <3
Uur: 21:47
Ik mis je.. X

Aan de andere kant van de gsm zit Didi gespannen af te wachten. Als hij een minuut later nog geen bericht terug heeft gehad heeft hij al spijt dat hij haar gestuurd heeft. Wat als zij hem niet mist? Wat als ze nog steeds zo boos is? Hij is zo bang dat het nooit meer goed gaat komen. Moet hij misschien iets voor haar doen? Of kopen? Misschien vindt ze zelfgemaakte dingen leuker. Helemaal in de war ijsbeert hij door de bungalow. Sinds wanneer is hij zo bezig met wat een meisje leuk vindt? Dat weet hij heus wel, sinds Paula. Al sinds het eerste jaar dat hij hier werkt heeft hij een speciaal gevoel als hij bij Paula is. Dan voelt hij zich goed, alsof hij écht zichzelf kan zijn en alsof ze zijn wederhelft is. Sinds eind vorig jaar weet hij wat dat gevoel is. Liefde. Geen kalverliefde, zoals op de basisschool, maar echte liefde. Puur. Sterk. Paula is voor hem gewoon alles. In Paula vindt hij gewoon alles wat hij nodig heeft bij een meisje en nog veel meer. Voor hem is ze gewoon perfect en als hij denkt aan hoe hij het verpest heeft dan.. Nee, daar mag hij niet aan denken. Hij moet het goedmaken met Paula. God, waar is Stef als je hem nodig hebt.. Of Os. Waar hangt die uit? Didi werpt nog een blik op zijn gsm, maar zucht teleurgesteld als hij nog steeds geen antwoord heeft. Hij gaat weer naar zijn berichten en laat zijn vingers over de toetsen glijden.

Aan: Paula <3
Uur: 22:13
Ik snap het als je nog steeds boos op me bent, maar ik wil gewoon even sorry zeggen. Ik had niet boos op je mogen worden, dat weet ik.. Maar ik was gewoon bang. Het spijt me. Slaapwel. X

Paula, die ondertussen al vijf minuten naar zijn laatste sms zit te staren, zucht. Wat moet ze nu doen? Ze kan toch niet niét antwoorden? Of wel? Ze gooit haar gsm van haar ene in haar andere hand en bijt op haar lip. Ze mist hem zo. Ze houdt haar gsm weer in beide handen vast en leest Didi’s sms nog eens. Gefrustreerd laat ze zich plat op de bank vallen en ze staart naar het plafond. Haar gedachten dwalen af naar Didi en automatisch verschijnt er een gigantische glimlach op haar gezicht. Hij is zo leuk. Zijn krulletjes vooral. Die lijken haar zo leuk om mee te spelen.. en zijn glimlach, daar smelt ze elke keer voor. Hij is zo leuk als hij lacht en ze wil hem liefste van alles elke dag zien lachen. Als ze denkt aan alle lieve dingen die hij voor haar doet en hoe hij er altijd voor haar is wordt ze warm vanbinnen. Hij is echt haar àllerbeste vriend en stiekem nog veel meer dan dat. Hij is haar wederhelft, haar soulmate, haar alles. Alles waar ze ooit van gedroomd heeft. Ze snapt niet waarom ze dat niet van in het begin doorhad, waarom ze eerst op Os moest vallen. Didi is zoveel leuker en zoveel schattiger.. Didi is gewoon alles zoveel meer. Ze sluit haar ogen en zucht. Didi is gewoon.. Didi. Paula schrikt op van Mellanie die binnen komt.
“Oh, sorry!” zegt Mellanie zacht. “Ik wou je niet laten schrikken.”
Paula zucht. “Is al goed.”
“Gaat het wel?” vraagt Mellanie bezorgd.
“Ja, natuurlijk, waarom?”
Mellanie komt bij haar zitten. “Ik weet het niet, je ziet er een beetje depri uit.”
“Didi heeft me gestuurd.” Zegt Paula voorzichtig.
“Oh?” Mellanie trekt afwachtend een wenkbrauw op.
“Hier,” Paula geeft haar gsm aan Mellanie, “lees maar.”
Mellanie haar ogen glijden over de korte tekstjes en een glimlach verschijnt op haar gezicht. “Dit is toch goed?” vraagt ze.
Paula haalt haar schouders op. “Nu niet.”
“Hoezo.. nu niet?”