#1.

Ik herinner me niet veel meer van men kindertijd, wat ik best jammer vind. De kindertijd is de mooiste tijd van iemands leven, onbezorgd, blij, vol vreugde. Ik weet nog vage dingen van mijn kindertijd. Ik was sociaal, ik was niet op mijn mondje gevallen. Ik hield van de lagere school, ik hield van mijn ouders, ik hield van al de mensen om me heen en ja ik had vrienden. Ik was niet iemand die al van kleins af het moeilijk had om vrienden te maken, neen, ik had een hele boel vrienden. Ik was een normaal kind.

Misschien was er wel één ding dat 'anders' aan me was. Misschien waren het er 2. Het eerste was dat ik een niet zo jonge papa meer had, in tegenstelling tot andere leeftijdsgenootjes. Mijn papa was bij mijn geboorte 57 jaar, maar ik kan je vertellen dat mijn papa, de liefste papa aller tijden was! Als klein meisje was papa mijn idool. Hij was alles. En het tweede wat anders aan me was, was het feit dat mijn ouders alle dagen naar de markt gingen. Ze waren echte marktkramers. Elke dag van de week hadden ze vaste markten en verkochten ze een hele hoop schoenen en moest ik alle dagen naar een onthaalmoeder die al snel een deel van mijn leven werd. Alle dagen van 6 tot 5 was ik bij haar. Ze was mijn beste vriendin.

Ik schrijf dit stuk in de verleden tijd en dat is niet om een bepaalde reden of wat dan ook.
Mijn papa is nog steeds alles voor me, de markten zijn er nog steeds, alleen mijn onthaalmoeder is weg.
Mijn eerste echte beste vriendin verdween na 12 jaar uit mijn leven.
Als ik erover nadenk was dat het begin van een hele hoop ellende.
Een hoop ellende die na 12 jaar begon, in het eerste middelbaar..