006.

"En waar was jij?"Dat was het eerste wat ik hoorde toen ik thuiskwam van m'n vriendenbezoek en rondje door het park.. Lekker vriendelijk zoals altijd dus.

"Na mijn ontbijt ging ik naar een vriend en jullie waren nog niet op dus ben ik daarna nog naar het pak geweest." Zei ik.
Op zich was het waar wat ik zei maar waarvoor liet ik liever achterwege.
Mijn vader gromde terug en ging verder met zijn krant. Ik haten mijn ouders verschrikkelijk en ik zou blij zijn als ik uit deze krot kan. 'Maar ja was bijna 16 dus te jong.' Dat zei mijn moeder altijd als ik het vroeg. Ik had dus geen keus en moest ik nog bijna 3 lange jaren wachten. Maar daar had ik geen tijd voor ik moest een plan maken een plan om hier weg te komen een plan waar niemand achter kan komen. Ook al wist ik dat het geen enkele zin had. Je moet voor bijna alles geld hebben en dat had ik natuurlijk niet.
Ik liep naar boven en zat daar de rest van de dag en weekend bij uitzondering van eten drinken en wc behoeftes. Hopen dat het op school beter gaat dan dit.