Ontsnappen met de trein

Je snapt wel dat je dan rot ouders hebt en het liefst weg wil. Het is nu 6.30 uur en ik vertrek nu, in heb mij spullen al ingepakt. Heel voorzichtig duw ik de klink naar beneden. Geluidloos probeer ik de trap af te lopen, opeens glij ik uit bij de laatste tree en val hard op de grond. Ik wacht even of er iemand naar beneden komt lopen. Gelukkig, niemand. Snel glip ik de deur uit en ga naar het treinstation. Gelukkig heb ik wat geld meegenomen en ik stap in. Even later komt er een jongen met grappige krulletjes tegen over me zitten. Het is stil een hele poos en er hangt een ongemakkelijke sfeer. Maar dan zegt hij "Hallo, ik ben bram". Ik zeg niks. Bram zegt "hoi, kun je niet praten?" Ik kijk even naar hem en zeg dan " Hallo ik uhm... ik ben Silvia. " Leuke naam Silvia" "En... waar gaat Silvia naar toe" "Geen idee, ik ga sowieso heel ver bij mijn ouders vandaan" "Waarom?" vraagt bram. Hij kijkt haar lief aan en ze voelt zich wat gemakkelijker. "Dan vertelt ze het verhaal" Bram schrok van wat ze allemaal vertelde.