021

Lauren Brown

Het is bijna half negen. Ik verwacht Jason zo. Nadat Justin was vertrokken ben ik naar boven gegaan. Ik ben m'n bed ingedoken en was in slaap gevallen. Ik had een hele nare droom. Ik was op weg naar Justin. Toen ik daar aankwam stond de voordeur al open, dus ik kon zo naar binnen lopen. Het was aardig stil en ik had al een aantal keer Justin z'n naam geroepen, maar daar werd totaal niet op gereageerd. Ik was naar boven gelopen en daar kwam ik hem tegen in z'n kamer met een meisje. Ze lagen samen in zijn bed. Op dat moment schrok ik wakker. Maar goed ook, want het was al acht uur. En ik moest nog wat aan m'n uiterlijk doen. Overal zat mascara en m'n haar zat door de war. Ik was meteen uit m'n bed gesprongen en begon meteen aan m'n haar en make-up. Nu zit ik al eventjes beneden op de bank voor de tv. Ik heb echt geen idee waarom Jason wilde afspreken. We spreken nooit samen af. Als we elkaar buiten school zien, is dat in een kroeg of een discotheek. Maar dan zijn, zijn vrienden erbij en mijn vrienden. Eigenlijk zit ik vooral aan vanmiddag te denken. Hoe het gelopen is met Justin. Ik had nog een aantal berichtjes van hem ontvangen, maar ik heb daar geen aandacht meer aan besteed. De deurbel gaat. Zenuwachtig sta ik op. Langzaam loop ik naar de deur. Ik neem nog even snel een kijkje in de spiegel die in de gang hangt. Ik doe langzaam de deur open. Jason staat daar. Hij ziet er zo sexy uit. 'Hey'. Zegt hij liefjes. Zijn witte tanden vallen meteen op. 'Haai'. Antwoord ik. Ik houd de deur zo open dat hij naar binnen kan stappen. Samen lopen we naar de woonkamer. 'Neem plaats'. Ik klink zenuwachtig. Ik ken hem al zo lang. Waarom moet ik zenuwachtig zijn? Jason neemt plaats op de leren bank. Ik sta nog ongemakkelijk midden in de woonkamer. 'Wil je wat drinken?' Vraag ik om de stilte te verbreken. 'Doe maar een biertje alsjeblieft'. Ik knik en loop naar de keuken. Ik pak uit de koelkast een flesje bier en een fles witte wijn. Ik pak een wijnglas uit een van de keukenkastjes. Ik schenk de wijn in het glas. Ik loop terug naar de woonkamer en zet het bierflesje en het glas wijn op de tafel neer. Ik neem plaats naast Jason. 'Waarom wilde je afspreken?' Oh jeetje. Dit was echt een hele domme vraag. 'Als je wil dat ik ga, dan ga ik'. Zegt hij beledigd. 'Nee, zo bedoelde ik het niet'. 'Ik weet het niet. Ik vind je gewoon leuk'. WAT? Vind Jason me leuk? 'Je bent gewoon aardig en ik zie je als een hele goeie vriendin'. Oh, laat maar. Verkeerd gedacht. 'En, je bent mooi'. Hij plaatst zijn hand in m'n haar en speelt er wat mee. Ik voel al het bloed naar m'n wangen stromen. Jason komt steeds een stukje dichter bij me zitten. Hij klapt met zijn handen op z'n benen als teken dat ik daar plaats moet nemen. Ik neem plaats op z'n schoot. 'Ik moet je wat vertellen Lauren'.