Chapter 4

's Avonds ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik was ontzettend moe.
Deze nacht wordt ik wakker en kijk op de wekker.
Vier uur...
Ineens herinner ik me een bijzondere droom.
Die jongen... Zijn ogen staarden me mysterieus aan. Een mix van gevaar maar ook lievig tegelijkertijd. Hij liet een glimlach zien. Die glimlach was net zo mysterieus als zijn ogen. Hij zag er zo knap uit. Zijn haren wapperden een klein beetje voor zijn voorhoofd door de wind. En zijn ogen... Leken een beetje op te lichten. Het waren net zwakke paarse lichtjes. Iets raars viel me aan hem op. Een raar plekje zat in zijn hals. Ik kon verder niet goed zien hoe het plekje er uit zag. Mijn droom werd wazig en uiteindelijk ben ik wakker geworden.
Het leek allemaal zo echt... Dan schiet me ineens iets te binnen. Mijn hele leven is er iets raars met mij aan de hand. Ik heb namelijk dromen die ontzettend echt lijken. En soms heb ik van die momenten dat ik denk: Dit heb ik gedroomd! Maar ik heb nooit het gevoel er bij gehad dat het een Deja Vu was. Hier leek het gewoon alsof je droom ècht is uitgekomen. Toen ik veertien was had ik het mijn ouders verteld, toen ze nog heel gelukkig met elkaar waren. Ze waren geschrokken en we praatten er over. Mijn vader had gezegd dat het gewoon Deja Vu's zijn. Maar ik betwijfelde het. Wat er ook nog bleek was dat ik me 's nachts wel eens heel ongemakkelijk voelde. Ik was wakker geworden door iets, maar wist niet goed wat. Voor mijn gevoel hing er een rare sfeer in mijn kamer en leek het alsof ik een keer iemand hoorde fluisteren terwijl iedereen sliep en verder niemand me begluurde. Ik dacht toen dat ik helderziend en paranormaal begaafd was, maar mijn ouders vonden het maar raar. Ze zeiden dat het iedereen wel eens kon overkomen dat je dacht dat je droom was uitgekomen en je iemand hoorde fluisteren. Dat kan je allemaal verbeelden.
'Het zijn gewoon je hersenen die even een storing krijgen, verder niks,' had mijn moeder gezegd. Maar deze twee jaar lijkt het steeds erger te worden. Ik lijk steeds vaker dromen te krijgen die echt lijken en kan soms zelfs aanwezigheid in mijn kamer voelen, terwijl ik niemand zie. Maar daar ben ik al aan gewend geraakt. Er is verder niks ernstigs met mij gebeurt.
Ik zucht een keer en kijk naar het plafond. Ik zal uit moeten zoeken wat er nou precies met mij aan de hand is. En wat voor een mysterie achter die jongen verschuilt...

Het is negen uur 's ochtends en ik stap mijn bed uit. Ik heb de rest van de tijd niet kunne slapen. Ik zat de hele tijd bij die gedachtes van die jongen en van mij zelf. Ik denk dat ik vandaag eens een klein beginnetje ga maken aan onderzoek Paarse Ogen.
Ik besluit gewoon een joggingbroek aan te trekken met een sweater. Ik denk dat ik vandaag maar eens ga joggen door het park... Ik heb wel zin in een actief dagje vandaag. Ik trek mijn Nike sportschoenen aan en doe een hoge knot in mijn haar. Ik besluit geen make-up te dragen vandaag. Ik loop naar de badkamer en was mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel en kreun als ik zojuist een klein puistje heb ontdekt op mijn kin. Dat komt ook weinig voor. Ik heb bijna nooit puistjes. Ach wat maakt het ook uit... Het is maar zon klein plekje dat het nauwelijks opvalt... Alhoewel. Eigenlijk is het best groot. Maar goed. Ik smeer een klein beetje lipbalm op mijn lippen en tuit ze daarna. Daarna trek ik een niet al te tevreden gezicht en loop ik de trap af. Ik maak mijn ontbijt en heb ondertussen de laptop opgestart. Ik zet mijn ontbijt op tafel naast de laptop en ga op een stoel zitten.
Ik zoek op Google naar informatie over mensen met paarse ogen. Tenminste... Als het mensen zijn. Mijn wenkbrauwen gaan omhoog als ik bijna alleen maar sites zie die lenzen verkopen. Dan zie ik dat er een site is met wat informatie over mensen met paarse ogen. Ik klik er op en wacht tot de pagina is geladen.
Mijn gevoel zegt dat er niet veel informatie is en het eigenlijk nooit voor komt... We zullen het zien.
En er is inderdaad weinig informatie. Ik begin het langzaam te lezen:

Mensen met heldere en felle paarse ogen komen eigenlijk nooit voor. Tenminste, mensen, waarvan we het weten, hebben ze nog nooit gezien.
Wel komen er mensen voor die een soort van paarse ogen hebben gemengd met de kleur blauw. Dat komt wel eens voor.
Maar nooit hebben we mensen met heldere en felle paarse ogen gezien.
Toch zeggen onderzoekers dat het voor kan komen. Het zal dan heel zeldzaam kunnen zijn. Een persoon met paarse ogen zal wat anders kunnen zijn of hebben als andere mensen. Maar wát kunnen we helaas niet uitzoeken omdat we geen persoon kunnen vinden die toevallig paarse ogen heeft. Toch doen onderzoekers hun best om er achter te kunnen komen. Het kan wel eeuwig duren totdat we eindelijk alles te weten kunnen komen over mensen met paarse ogen.

In de tekst staat dat er mensen met paars-blauwe ogen bestaan. Maar toch weet ik zeker dat ik het goed heb gezien. Hij heeft heldere en felle paarse ogen. Misschien wel met een ietsiepietsie klein beetje blauw, maar ze zijn feller dan normaal. En paarser.
Ik zucht een keer. Hoe moet ik er in vredesnaam achter komen? Moet ik maar hopen tot ik weer opnieuw contact met hem heb en we elkaar na een tijdje goed kennen? En moet ik dan vervolgens vragen waarom hij een ander kleur ogen heeft dan normaal? Of moet ik gewoon afwachten? Moet ik hem goed in de gaten houden en opletten of hij af en toe anders doet? Ik zal voor allebeide keuzes kunnen gaan... Ik moet maar gewoon een keer met hem praten als ik hem tegenkom. Maar ik weet niet of ik dat durf... Sinds die droom van vannacht denk ik dat hij echt zo mysterieus is en gevaarlijk maar ook lief tegelijkertijd kan zijn... Toch zegt iets in me dat ik het gewoon moet doen. Dan kom ik er vanzelf wel achter...
Ik hoor voetstappen van de trap af gaan en even later komt mijn moeder aanlopen. Ik klik snel de site weg en draai me om.
'Hey, wat ben je vroeg wakker!'
'Ik heb niet goed geslapen,' zeg ik schor.
'Gisteren zei je dat ook al. Maar goed dat je eerder naar bed bent gegaan, dat scheelt al.'
Ik besluit wat op Twitter te gaan en bekijk de pagina van mijn vriendin Alicia. Helaas is ze niet online. Ik zucht en sluit daarna de pagina's af. Ik rol de stoel naar achteren en sta op. Ik loop naar boven en zet op mijn kamer mijn boxen aan. Ik dans mee op de muziek en maak allerlei stoere dans moves. Ik heb nog nooit echte danslessen gevolgd. Op mijn vorige school kregen we weleens danslessen. Maar daar oefende je van die makkelijke dans pasjes. Toch vind ik dat ik nog best goed kan dansen. Ik denk niet dat ik zo goed ben dat ik de finale van een talentenshow haal, maar voor iemand die geen danslessen volgt vind ik het nog best wel knap.


Nog al groot stuk ;p Reacties? Abo's? xx