Hoofdstuk 5.

De dag ging langzaam voorbij en toen eindelijk alle lessen voorbij waren mocht ik ook nog een huiswerk gaan maken.. Gelukkig was het niet veel en had ik het binnen een half uur af. De ravenklauw kamer was leeg, iedereen zat waarschijnlijk in de bibliotheek (zoals gewoonlijk). Dus besloot ik maar op zoek te gaan naar wat gezelschap. Eenmaal beneden aangekomen leek het daar ook uitgestorven.. Nu drong me pas door waar iedereen waarschijnlijk was.. Het was prachtig weer en eigenlijk veel te warm om nog binnen te zitten. Vrolijk liep ik naar buiten en zag Harry en Ron tegen een boom aanzitten. Blij plofte ik naast Ron neer, pakte zijn appel (waar hij naar aan het staren was in zijn hand) en nam er een hap uit. Voor Ron iets kon zeggen stopte ik de appel snel terug in zijn hand en stortte me op Harry zijn boek. ‘wat doee je?’ vroeg ik. Harry die nog niet door had dat ik erbij zat schrok zich ‘Orleans is het nou echt nodig om mensen te laten te schrikken?! Ik ben gewoon toverdranken aan het maken’ ‘mjsa tish egt veul’ hoorde ik Ron achter me zeggen, Ron is echt een van die liefste personen maar ook een van de ranzigste personen die ik ken. De manier waarop hij de appel in zijn mond duwt zou ik liever niet hebben gezien.. Maar je had altijd nog viezere personen zoals Korzel en Kwast.. de woorden van Draco komen weer door mijn hoofd, argg. Ik was het net weer vergeten.. Wat deed die jongen toch met me? ‘Waar is Hermelien?’ vroeg Harry toen opeens. ‘Zal wel in de bieb zitten’ mompelde ik terwijl ik naar het plein bij het kasteel keek.. Daar zat Draco met zijn vrienden. Patty hing zoals gewoonlijk weer tegen hem aan en lachte uitbundig om elke grap die hij maakte. Dat kind kon ik dus echt niet uitstaan?! Wie verkoopt zich nou zo?! Ik besloot maar ergens anders heen te gaan want dit vond ik niet echt geweldig uitzicht. Zonder Ron of Harry ook maar een woord te zeggen liep in snel naar de grote zaal. Het werd toch bijna etenstijd.
Tijdens het eten bleef Draco maar naar me kijken.. Eigenlijk begreep ik het echt niet.. Zijn vrienden waren zo anders, waarom doet hij dan zo tegen mij? Hij weet dat zijn vrienden me niet mogen.. Ook dat heel zijn reputatie weg zou gaan als iemand hem met me zag. Nu drong eigenlijk pas tot me door dat niemand ons ooit samen had gezien of ooit zien praten. Schaamt hij zich voor me? Ik schoof mijn bord naar voren.. Ik had eigenlijk toch niet zoveel zin in eten. Ik staarde naar mn bord en voor ik het wist was de grote zaal alweer leeg. Op een paar personen na, waaronder natuurlijk ook Draco. Ik stond snel op en ik zag dat hij hetzelfde deed. Ik rende nog net niet de grote zaal uit toen ik botste tegen iemand. ‘GEORGE?!’ riep ik verschrikt uit, hij had zijn pompoensap over me heen gemorst. ‘ooo sorry!! Dat was echt niet mijn bedoeling..’ stamelde hij en hij werd rood. Je zag hem het proberen weg te vegen. Ik lachte, hij doet echt schattig. Ik pak mijn toverstaf geef er een zwaai aan en alles is alweer schoon. ‘Zo kan het natuurlijk ook’ mompelt hij. Ik glimlachte naar hem en keek hem aan, hij had echt mooie ogen, ze hadden iets warms. Tenminste niet zoiets kouds als die van Draco. ‘Heb je zin om.. uhmm Najah als je geen zin hebt..’ mompelde hij weer, ogod hij deed het weer. Dus ja, dan kan ik het gewoon weer afmaken. ‘Ja ik heb zin om iets leuks te gaan doen! ‘ lachte ik. ‘hoe wist je..’ stammelde hij verbaast ‘nou, ik wist het niet, ik had er gewoon zelf zin in’ lachte ik terug. ‘Nou eigenlijk kan ik nu dus zeg maar nog niet, maar ik wil heel graag vanavond je komen ophalen? Wat dacht je van een avondwandeling.’ zei hij opeens, ‘umm we mogen ’s avonds niet buiten school komen’ stamelde ik, ‘dat hoeven hun niet te weten te komen’ knipoogde hij, ‘ik haal je om half 10 op’ en hij rende weg. Glimlachend liep ik de trap op, had ik dat mooi even voor elkaar, een date met een super leuke jongen.
Eenmaal omgekleed was ik nog steeds een half uur te vroeg klaar, dus besloot ik even zelf een ommetje te gaan maken.
Toen ik op de derde verdieping de gang doorliep hoorde ik opeens geluiden, zo te horen waren het twee mensen. Een jongen en een meisje. Langzaam keek ik de hoek om, ik wist niet of ik moest lachen of moest huilen met wat ik zag. Daar stonden Draco en Patty nogal innig te zoenen, ik sloeg een klein kreetje waar ik al meteen spijt van had. Meteen draaide ze zich om. Patty leek het niet erg te vinden dat ze me zag, nee ze leek het eerder leuk te vinden. ‘Oow we waren even bezig’ giechelde ze. ‘Ja dat zag ik.’ Zei ik bot terug, ik wou het niet bot laten klinken maar het gebeurde gewoon. Nu zag je bij Draco een glimlach. Ik draaide me om en liep zo snel mogelijk naar leerlingenkamer. Achter me hoorde ik dat Draco me volgde, maar dat kon me niets schelen.
Daar stond George te wachten bij de deur, het enige wat ik nu kon bedenken was hoe boos ik wel niet was. En misschien had ik het niet zo moeten doen, maar iets in de liet het me doen. Ik rende op George af en gaf hem volop een zoen.