07. Kiss me truth the phone.

*Justin P.O.V*
Ik was nu al een week in New York, en ik had al 2 concerten gegeven. Ik vroeg me af of Zoey me miste, want ik miste haar namelijk wél heel erg. Zouden we nu eigelijk wat hebben? Na die kus. Ik hoop het, maar ik denk dat ik dat niet te veel moet doen voordat het niet zo is. Want ik weet hoe ze is, ze wil niet te snel gaan. Misschien zou ik haar eens moeten bellen om het te vragen. Ik pakte mijn iPhone en zocht haar nummer. Het ging over..

*Zoey P.O.V*
Hij keek me diep in mijn ogen aan, en ik voelde dat ik begon te blozen. Zijn gezicht kwam dichterbij. Net toen zijn gezicht 3 centimeter van het mijne af was ging mijn oertelefoon. Vanuit mijn zak klonk mijn domme Nokia-ringtone. Ik kon wel door de grond zakken, wat haatte ik die mobiel. Voordat ik het door had, had Nat mijn mobiel uit mijn zak gepakt en nam op.
''Hallo?'' zei hij.
''Aha, ja met Nat''
Ik keek hem vaag aan. ''Geef me de telefoon'' zei ik en wou 'm afpakken maar hij was steeds te snel.
''Oh en waarom wil je haar spreken?'' Met wie was hij aan de telefoon?!
''Nou dan zal ik je een vertellen Bieber, ze is nu met mij, en dat blijft ze ook.'' En toen hing hij op. Ik rukte mijn mobiel uit zijn hand. ''Justin was aan de telefoon?! Waarom zei je dat niet!'' Hij trok zijn schouders op. Ik keek hem boos aan. ''Ik mag mijn eigen beste vriend toch wel spreken?!'' ''Ja maar je bent nu met míj, weetjenog?'' wierp hij terug. Beledigd stond ik op en liep weg. Ik voelde een hand om mijn pols heen en met een ruk werd ik omgedraaid. ''Sorry, ik had niet zo fel moeten reageren'' zei hij. ''Ja inderdaad'' zei ik -nog steeds boos- ''Vergeef je het me?'' Hij trok een pruillip. Ik schoot in de lach. ''Oké dan voor deze keer.'' zei ik. Ik grijnsde van oor tot oor. ''Mooizo'' zei hij en trok me tegen zich aan en knuffelde me. Ik sloeg mijn armen om hem heen, en zo bleven we een tijdje staan. Tot ineens een schelle meisjes stem Nat riep. Ik keek op, recht in het gezicht van..