7

Tring, tring. De wekker van Jonas gaat af, het is nu al een week later. Jonas gooit de deken van zich af en gaat gauw naar beneden. ''Nou, nou jij bent blij dat je weer naar school mag vandaag.'' Zegt zijn moeder. ''Ja vind je het gek eindelijk weer is een keer mijn vrienden kunnen zien. Ik zal wel een hoop inhaalwerk moeten doen,'' zucht hij. ''Ach ik denk dat ze met jou wel een beetje rekening houden hoor jongen.'' ''Ja, ik hoop het.'' Jonas gaat weer naar boven wast zich en kleed zich om. Nadat hij zijn tanden gepoetst heeft trekt hij zijn gympen beneden aan trekt zijn jas aan en gooit zijn tas over zijn schouder. ''Moet ik je niet brengen met de auto?'' Vraagt zijn moeder. ''Nee ik ga op de scooter mam.'' Jonas zwaait nog even naar haar en rijd dan weg op de scooter naar school. Op school aangekomen zet hij zijn scooter neer, en kijkt weer even naar het schoolgebouw. Dan grijpt iemand hem ineens aan zijn shirt vast, en trekt hem naar achteren. Jonas word om de hoek van de school getrokken, en krijgt een stomp van een vuist vol op zijn gezicht waardoor hij in elkaar zakt. Hij voelt nog een aantal trappen tegen zijn ribben en hoofd, dan pakt iemand hem bij zijn haar en fluistert kwaad in zijn oor ''laat dit een waarschuwing zijn!'' En dan rennen ze allemaal snel weg. Jonas voelt de pijn van de trappen erger worden, hij gaat langzaam overeind zitten en kijkt of hij nog iemand kan zien, maar hij zit ingesloten door bosjes. Hij hoort de zoemer van school gaan. En staat op, hij wankelt een beetje maar het lukt hem toch. Hij staat even een paar seconden stil, het is wel is erger geweest spreekt hij zo moed in voor zichzelf. Hij zet een paar wankele stappen en dan heeft hij zijn evenwicht weer half terug en loopt richting het plein. Gelukkig is er niemand meer te zien op het plein. Hij gaat even tegen de muur aan staan, en blijft daar zeker wel tien minuten staan om wat aan te sterken. Dan loopt hij de school in naar zijn kluisje toe. Hij pakt de spullen die hij nodig heeft, en loopt naar het klaslokaal, tussendoor loopt hij nog even een wc binnen om te kijken hoe erg de wonden op zijn hoofd waren, het viel gelukkig mee. Een kleine bloedneus en een kleine kras op zijn wang, maar de rest was nog niet echt duidelijk te zien. Hij gooide wat water in zijn gezicht en haalde het bloed van zijn gezicht af. Dat zag er een stuk beter uit. Hij droogde zijn gezicht en ging weer verder naar het klaslokaal. Hij stapte binnen en iedereen keek op van hun werk, en ze begonnen toen hard te juichen en te klappen. Jonas keek verbaasd rond waarvoor dit nou weer. Een aantal meisjes lopen op hem af en knuffelen hem, hij duwt ze voorzichtig weg omdat het pijn doet al die aanrakingen. Oke dames, gaan jullie nou maar weer zitten dan kan Jonas ook rustig zitten. Jonas ziet Mailyn zitten en glimlacht even naar haar. Jowanna ziet het en gaat weer naast Mailyn zitten. ''Waarom glimlacht Jonas naar jou?'' Vraagt Jowanna. ''O we zijn elkaar gister tegengekomen in het park en hebben daar even een gesprek gehad, best een aardige jongen en hij is ook echt knap.'' ''Ja he dat heb ik je toch verteld weet je het nog.'' ''Ja dat weet ik nog.'' Mailyn kijkt naar Jonas en voelt weer dat ze bloost en kijkt snel weer naar der werk. ''Oke dames en heren, jullie mogen je werk opruimen we gaan vandaag Jonas aan het woord laten om te vertellen wat hij allemaal heeft meegemaakt'' zegt meneer Meppeling enthousiast. ''Meneer Meppeling dat wil ik helemaal niet ik wil gewoon werken of iets leuks doen maar ik wil geen verhaal gaan vertellen sorry.'' ''O geeft niks jongen ik snap het wel. Nou jongens ga maar zelf praten dan of je werkt verder wat je zelf wilt dit is jullie les jullie doen wat jullie willen doen als het maar wel normaal en rustig blijft.'' Zegt meneer Meppeling. Maik begint meteen over wat er wel allemaal op school gebeurd was zonder Jonas en hoe hij hem wel niet gemist had. Jonas knikte een aantal keer, maar zijn aandacht werd telkens weer afgeleid door de woorden van die jongen ''laat dit een waarschuwing zijn'' waarmee bedoelde hij waarschuwing hij had toch zeker niks misdaan?