(no subject)

Isabelle: En?
Jonathan: Oké, ik doe het! Maar alleen voor de vriendschap!
Isabelle: En dat moet ik horen uit uwe mond?
Jonathan: Wat?
Isabelle: Niks. Laten we nu gewoon de kusscène spelen.
(Isabelle en Jonathan spelen de kusscène na. Ook deze opdracht is geslaagd…)
Jonathan: Amai! Dat ging goed. Nu kunnen we het volgende antwoord op het raadsel kiezen.
Isabelle: We kunnen nu kiezen uit de maan, het oog en mond.
Jonathan: Ik denk dat het de maan is.
(Jonathan kiest de maan, maar ook hij wordt gevangen genomen in een schilderij…)
Attila: (lacht) Weer niet goed, al komt gij dichterbij. Nu zit ook Jonathan gevangen in een schilderij.
(Isabelle ziet dat Jonathan gevangen in een zelfportret van Walt Disney…)
Isabelle: Ik heb genoeg van uw grappen, Attila!
Attila: De enige symbolen waar in gij uit nog kunt kiezen zijn het oog en de mond. Maar dit is de laatste opdracht die ik aan jou geef. Ik heb hier foto’s van alle speelpleinleiders. Zet ze in een rij in de juiste volgorde van verdwijning.
(Attila gooit alle foto’s op de grond en verdwijnt weer. Isabelle raapt alle foto’s op en begint aan haar opdracht…)
Isabelle: Dit is mijn foto. Die hoort niet in de rij thuis want dat zal ook niet gebeuren. Mensen, willen jullie me helpen om de juiste volgorde op te sommen? Wie is er als eerste verdwenen? Ja, Annelies. En wie verdween er daarna? Sofie! Natuurlijk. En daarna. Juist! Max. En na Max verdween? Ja, natuurlijk Cassandra. En na Cassandra volgde? Ja! Dries. En na Dries volgde? Ja! Joeri. En na Joeri? Carianne! Juist. Wat zeg je? Moet ik Joeri en Dries wisselen? Oké, dat is dan gebeurd. En na Carianne verdween? Juist. Jonathan.
(De laatste opdracht is geslaagd. Isabelle kiest het oog en dan verschijnt er plots een groot Samoeraizwaard…)
Isabelle: Wat moet ik hier mee doen?
Attila: Dit is nu de allerlaatste opdracht die ik aan jou geef. Nu zul je tegen mij moeten vechten. Als gij mij kunt verslaan laat ik al uw vrienden vrij. Als gij mij niet kunt verslaan zit gij ook voor eeuwig in een schilderij.
Isabelle: Maar dan moet ik me zelf opofferen!
(Isabelle hoort de stemmen van haar vrienden uit de schilderijen…)
Cassandra: Maar Carianne! Gij had beloofd dat dit een heel mooi decor zou zijn en dit is een echte rotzooi!
Sofie: Oh, dit is zo grappig. Wij zitten hier met kunstschatten. En in Thailand zitten ze nu met ons musicaldecor.
Annelies: De ballerina van Manet, Pop artist van Andy Warhol, Hercules, de denker van Rodin, de kubussen van Picasso. En zelfs de Shiva is er bij.
Max: Sofie zou ook voor de zon hebben gekozen.
Joeri: Het is niet zijn schuld, Dries. Jonathan is helemaal over zijn toeren. Die hun heeft hem uitgedaagd. Carianne is getuigen.
Carianne: Dat water ruikt naar rozenparfum.
Jonathan: Oké, ik doe het! Maar alleen voor de vriendschap!
Dries: We moeten gewoon samen werken als we willen dat alles weer goed komt.
Isabelle: Dries!
Dries: Het komt wel goed. Dat voel ik.
Isabelle: Voor de vriendschap!
(Isabelle gaat de strijd aan tegen Attila de hun. Het is een hevig zwaard gevecht tussen de speelpleinleidster en hun. Overal worden er donderslagen gehoord en rukken er stormwinden op. Ze verslaat Attila uiteindelijk door zijn geest weer op te sluiten in de graal. Er verschijnt weer een dikke rookwolk. Wanneer de rook weg is ziet Isabelle dat haar vrienden liggen te slapen…)
Max: Waar zijn we?
Cassandra: We zijn op het podium in de zaal. Maar ik heb zo raar gedroomd.
Annelies: Ik ook.
Jonathan: Ik ook.
Carianne: Ik heb ook een vreemde droom gehad.
Sofie: Isabelle? Waar is Isabelle?
Dries: Ik zie haar ook nergens meer. Isabelle? Waar zijt ge?
Annelies: Wacht! Misschien is dat de oplossing.
(Max pakt de graal van Annelies af…)
Max: En dan terug in zo’n schilderij belanden? Dat had ge gedacht!
Jonathan: We kunnen misschien aan de mensen vragen wat er is gebeurd.
Joeri: Dat is een heel goed idee, Jonathan. Weten jullie wat er is gebeurd?
(De mensen zeggen ja en vertellen wat ze gezien hebben…)
Jonathan: Het antwoord is duidelijk voor mij. Ze heeft tegen die hun gevochten en heeft hem weer opgezogen in de graal.
Dries: Maar dat betekent dat ze zich heeft opgeofferd voor ons.
(Isabelle komt weer tevoorschijn…)
Isabelle: Hey, jongens!
Carianne: Hey! Zou ze misschien in het schilderij van de Mona Lisa zitten?
Isabelle: Nee! Ik sta op het podium. Ik sta achter jullie.
Iedereen: Isabelle!
(Dries en Isabelle omhelzen elkaar en kussen elkaar…)
Iedereen: Oh!
Jonathan: Carianne, ik wou tegen u nog sorry zeggen dat ik u een prutser genoemd heb.
Carianne: Jonathan, alles is al lang vergeven en vergeten.
(Jonathan en Carianne geven elkaar een vriendschapsknuffel…)
Joeri: Jongens! Ik heb een idee. Volgende keer doen we weer een musical.
Jonathan: Oké, maar laten we dan voor onze volgende musical een klein detail afspreken.
Carianne: Wat dan?
Jonathan: Dat gij volgende keer het juiste decor bestelt.
Iedereen: Mee eens!
Carianne: Doe ik.
EINDE