(no subject)

Sofie: Hallo? Is hier iemand? Annelies: Hallo?
Sofie: Annelies? Je kan me
horen!
Annelies: Ja. Ik zit gevangen in de Shiva.
Sofie: En ik zit in het melkmeisje. We hebben nu al twee verkeerde antwoorden gekozen.
Annelies: Twee? Wie dan nog meer?
Max: Yo!
Annelies: Max? gij ook?
Max: Meisjes, de antwoorden zijn juist, maar volgens mij worden we er gewoon ingeluisd door die hun.
Annelies: Jongens, ik wilde jullie bedanken dat jullie me probeerde te redden.
Sofie: Dat is graag gedaan, hoor. (lacht)
Max: Ho! Ge wilt ons bedanken? Als gij die stomme graal niet had open gemaakt dan waren we nu samen een toneelstuk aan het spelen! Gij hebt heel mijn organisatie verknoeid!
Sofie: Max! Max! Max! Ge moet Annelies niet alleen de schuld geven! Gij wilde zelf ook weten wat er in die graal zat! Ja?
Max: Ja, das waar.
(Isabelle en Dries wachten op de anderen. Jonathan en de anderen komen terug met zaklampen…)
Jonathan: Oké. We zullen nu alle rozen van de schilderijen tellen en dan het totaal uitrekenen.
Dries: Ik zie in het schilderij van het melkmeisje één, twee, drie rozen.
Carianne: Ik zie in het schilderij van de Shiva ook drie rozen. Dat zijn er dus al zes.
Jonathan: Ik zie vijf rozen in het schilderij van Hercules. Dus drie en zes is negen en twee is elf.
Isabelle: En ik tel zeven rozen in het schilderij van de denker. Dat zijn er al achttien.
Joeri: Ik tel er nog één, twee, drie, vier, vijf. We hebben er nu al drieëntwintig.
Cassandra: Ik tel nog vijf rozen dat zijn er dus achtentwintig.
(Ook deze opdracht is geslaagd. Attila doet het licht weer aan…)
Attila: Oké. Nu mogen jullie weer een antwoord kiezen.
Cassandra: Huh? Wat is dit? Op dit papier staat XXVIII?
Carianne: Ik zie ook alleen maar XXVIII staan op het blad.
Dries: Ja. Ik zie het al. Dat is achtentwintig in Romeinse cijfers.
Cassandra: Ik zal dit wel doen. Deze keer kan het gewoon niet het foute antwoord zijn.
(Cassandra neemt het blad met het Romeinse cijfer, maar ook zij wordt gevangen in een schilderij…)
Carianne: Nee!
Jonathan: Cassandra!
Attila: (lacht) Nu zijn jullie weer iemand kwijt. Geven jullie het nu al op?
Joeri: Nee! Natuurlijk niet!
Isabelle: Ik blijf ook door gaan!
Dries: Ik ook!
Carianne: Ik ook!
Attila: Heel onverstandige keuze. Maar goed als jullie allemaal in een schilderij willen, mij goed. En wat gaat gij doen, Jonathan? Doet ge nog mee of geeft ge op? Als ge op geeft zal ik Max en Annelies sparen. Maar als ge nog mee blijft doen ziet ge uw broer en uw vriendinnetje nooit meer terug. (lacht)
(Jonathan begint boos te worden en vliegt uit tegen Attila…)
Jonathan: Schurk!
Joeri: Jonathan, rustig. Niet boos worden. Dat is net wat hij wil.
Attila: Wat wordt het, Jonathan? Geef je op of doe je mee?
Jonathan: Geef me Max en Annelies terug!
(Iedereen ziet dat Cassandra gevangen zit in het schilderij van Marolynn Monroe…)
Attila: Wel, wat wordt het? Gaan jullie door of geven jullie het nu al op?
Dries: We gaan door! Geef ons die volgende opdracht!
Jonathan: Ik krijg je nog wel!
Carianne: Jonathan, rustig! Hoe meer gij u boos maakt, hoe meer hij profiteert van onze problemen.
(Carianne en Joeri houden Jonathan vast…)
Attila: Oké. Dit is de volgende opdracht die ik jullie laat doen. Het volgende wat jullie nu moeten doen is een brouwsel klaar maken. Hier is het recept.
Carianne: Moeten we nu een potje gaan koken?
Joeri: Daar lijkt het anders wel op.
Attila: Ik reken er op dat jullie klaar zijn met jullie brouwsel wanneer ik terug kom. En oh, Jonathan, zal ik tegen Annelies zeggen dat ze u al een afscheidskusje mag geven?
(Attila lacht en verdwijnt…)
Jonathan: Gemene schurk!
Dries: Jonathan, gaat het?
(Jonathan krijgt tranen in zijn ogen…)
Joeri: Dries, ik zeg het niet graag maar ik begrijp maar al te goed waarom hij zich zo opwindt. Hij is verdrietig omdat hij Annelies en Max gevangen houdt.
Dries: Dat is toch nog geen reden om Attila beginnen af te blaffen.
Joeri: Het is niet zijn schuld, Dries. Jonathan is helemaal over zijn toeren. Die hun heeft hem uitgedaagd. Carianne is getuigen.
Dries: Ach ja, ik kan hem eigenlijk ook wel begrijpen. Die opdrachten van die hun stellen ons op de proef.
Isabelle: Jongens, kijk hier eens. Het recept is helemaal in citroensap geschreven.
Joeri: Dat kunnen we niet lezen. Tenzij we onder dit papier een kaars houden.
Jonathan: Ik ga een kaars halen.
Carianne: Wacht!
Jonathan: Wat?
Carianne: Wacht!
Jonathan: Wat?
Carianne: Wacht!
Jonathan: Wat?
Carianne: Ik ga mee.
Joeri: Ik ook.
Jonathan: Oké. Kom. Dan gaan we in de coulisse een kaars halen.
Carianne: Joeri, gaat gij die kaars halen dan ga ik Jonathan even kalmeren.
Joeri: Oké. Is goed.
(Jonathan, Carianne en Joeri gaan af…)
Isabelle: Dries, doen we dit eigenlijk wel goed?
Dries: Hoe bedoelt ge?
Isabelle: Wel ja, we hebben al alles geprobeerd om ze te redden. En we zijn nu al vier vrienden kwijt. Annelies, Max, Sofie, Cassandra.
Dries: We moeten gewoon samen werken als we willen dat alles weer goed komt.
Isabelle: Zijt ge zeker dat we hen nog kunnen redden?
Dries: Het komt wel goed. Dat voel ik.
(Lied: 9 crimes gezongen door Isabelle, Dries en Jonathan…)