(no subject)

(Dit is het verhaal over speelplein Ruimte en de graal der eeuwige vriendschap. Dit verhaal gaat over speelpleinbegeleiders die verbonden zijn door eeuwige vriendschap. En hier zijn de negen begeleiders. Cassandra. De altijd vrolijke Sofie. De mysterieuze Annelies. En ook hij heeft er zin in, Jonathan. Onze clown Joeri. Onze studiebol Dries. Onze altijd enthousiaste Carianne. De mussels from Brussels, Max. En natuurlijk ook… Isabelle…)
Max: Beste medebegeleiders, hebben jullie er een beetje zin in?
Iedereen: Ja!
Max: Dat komt dan heel goed uit, want we gaan eraan beginnen. We gaan samen een musical opvoeren.
Joeri: Inderdaad. Max en ik hebben besloten om een originele musical te maken. En we hebben verschillende acteurs gevraagd.
Carianne: Ja. En ik heb ons decor besteld. En het staat hier allemaal al klaar.
Joeri: Oké, Carianne. Als ge ons decor hebt besteld. Waar staat het dan?
Carianne: De doeken staan nog op ons decor. Ze zijn die vergeten er af te halen.
Dries: Ho! Ho! Ho! Ge wilt dus zeggen dat we dit allemaal zelf moeten doen?
Carianne: Ja.
Dries: Dat meent ge niet!
(Carianne verdwijnt naar de coulisse om het doek van het decor te verwijderen…)
Isabelle: Oké, wiens idee was het om Carianne ons decor te laten bestellen?
Sofie: Haar eigen idee.
Jonathan: Prutser.
Carianne: Oké, daar gaan we!
(Carianne laat het doek naar beneden gaan in plaats van naar boven…)
Max: Carianne! Dat doek moet naar boven! Niet naar beneden!
Carianne: Oeps! Sorry.
Jonathan: Prutser!
(Carianne trekt het doek naar boven…)
Dries: Oh my god!
Joeri: Wat is dit allemaal?
Carianne: En wat vinden jullie er van? Maar, wat is dat hier allemaal?
Cassandra: Ik denk dat we dat beter aan u kunnen vragen.
Max: Dat zijn allemaal schilderijen.
Cassandra: Maar Carianne! Gij had beloofd dat dit een heel mooi decor zou zijn en dit is een echte rotzooi!
Annelies: Hey kijk! Dat is het melkmeisje van Vermeer. Maar het is wel heel anders dan het origineel.
Max: Hoe weet ge dat zo zeker?
Annelies: Wel, in het origineel zitten geen rozen en geen zonnebloem. Kijk! Nog meer schilderijen! De ballerina van Manet, Pop artist van Andy Warhol, Hercules, de denker van Rodin, de kubussen van Picasso. En zelfs de Shiva is er bij.
Dries: Dit zijn dus allemaal kopieën van bekende meesterwerken.
Jonathan: Hey, jongens. Kijk eens wat ik hier gevonden heb.
Joeri: Wat hebt ge daar gevonden?
Jonathan: Een vrachtbrief. Hier op dit papier staat waar deze kunstschatten naartoe moesten. Een kunstmuseum in Bangkok in Thailand, dat is dus in Azië.
Carianne: Huh?
Joeri: Thailand, Carianne! Waarom hebt ge de verkeerde bestelbon aangenomen?
Carianne: Weet ik veel! Maar ik kon er toch niks aan doen!
Jonathan: Nee, natuurlijk niet. Maar het is vast de eerste keer dat gij iets organiseert hé, prutser!
(Jonathan geeft Carianne een duwtje…)
Carianne: Auw!
Sofie: Oh, dit is zo grappig. Wij zitten hier met kunstschatten. En in Thailand zitten ze nu met ons musicaldecor.
Isabelle: Dan zullen we onze musical met al deze kunstwerken moeten spelen.
Jonathan: Hey! Ik heb een beter idee in plaats van een musical kunnen we een veiling houden.
Annelies: Ja, dat vind ik ook een goed idee.
Jonathan: Dames en heren! Wie wil er zijn eerste bod doen op dit prachtige schilderij? Eenmaal? Andermaal?
(Annelies presenteert het schilderij…)
Dries: Ha! Ha! Ha! Heel grappig, Jonathan! Gij zijt zeker de plezantste thuis!
Max: Ik volg het idee van Isabelle.
Carianne: Ik ook.
Sofie: Ik ook.
Joeri: Ik ook.
Cassandra: Ik ook.
Dries: Jonathan, wat vindt gij dat we moeten doen?
Jonathan: Wel, ik vond deze hele musical al een stom idee. Maar beter dit dan niks. Als ik maar niet de slechterik moet spelen.
Dries: Annelies?
(Annelies vindt een graal…)
Annelies: Hey, jongens kijk! Ik heb een graal gevonden. Die kunnen we gebruiken voor het verhaal.
Max: Een graal? Cool!
Jonathan: Wat staat er op? En waar komt die graal vandaan?
Dries: Dat is een graal uit het Chinese keizerrijk. Die was zelfs nog uit de periode van toen Atilla de hun rond trok door de wereld.
Annelies: Kijk! Er staan Chinese tekens op! Die Chinese tekens betekenen graal der eeuwige vriendschap.
Carianne: Is dit de graal der eeuwige vriendschap?
Jonathan: Nee! We hebben de lotto gewonnen!
Carianne: Echt waar?
Jonathan: Nee! Natuurlijk niet!
Annelies: Zal ik hem open maken?
Sofie: Ja, doen!
Cassandra: Doen!
Joeri: Wacht! Ik vind dat we die graal niet moeten open maken. We weten helemaal niks af over die graal.
Carianne: Wat kan er dan gebeuren?
Joeri: Weet ik veel! Er kan een vloek vrij komen! In elk geval ik zou die graal niet open maken. Dat is misschien nog een graal uit het Romeinse keizerrijk.
Dries: Ik vind dat Joeri gelijk heeft. We weten er niks van dus niet open maken.
Isabelle: Ik ben het met Joeri en Dries eens. We weten hier niks van, dus we kunnen die graal beter niet open maken.
Jonathan: En waarom niet? Wij zijn met meer.
Dries: Ja, Jonathan! Dat kan goed zijn! Maar we weten er niks van! We gaan nu verder met de voorbereidingen voor onze musical. En Annelies, blijf van die graal af!
Sofie: Ik weet iets! We spelen het toneelstuk van Romeo en Julia van William Shakespeare.
Jonathan: Ja. Of Peter Pan van sir James Barrie.
Isabelle: Oké. We hebben al twee voorstellen voor een musical. Romeo en Julia, Peter Pan… Wat is uw voorstel, Annelies? Annelies?
(Annelies opent de graal…)
Isabelle: Annelies! Wat doe je?
(Er komt een dikke rookwolk tevoorschijn. Wanneer de rookwolk verdwenen is Annelies ook verdwenen…)
Isabelle: Annelies? Waar zijt ge?
Cassandra: Wat is er gebeurd?
Carianne: Een vloek! Een vloek! Een vloek!
Max: Carianne, hou u rustig!
Attila: Gegroet, stervelingen.
Joeri: Dat is Atilla de hun!
Attila: Die tijd is geweest. Ik ben zijn geest.
Carianne: Een geest! Een geest! Een geest!
Iedereen: Carianne!
Attila: Jaren trok ik door bepaalde delen in Europa en door China. En sindsdien zit mijn geest in deze graal. Eeuwenlang heb ik gewacht tot iemand mijn geest zou bevrijden. En nu ben ik vrij.
Jonathan: Waar is Annelies?
Attila: Ik heb haar gevangen genomen in een schilderij. En als jullie haar in de steek laten ondergaat jullie hetzelfde lot.
(Iedereen ziet dat Annelies gevangen zit in het schilderij van de Shiva…)
Jonathan: Annelies! Annelies! Kunt ge mij horen?
Attila: (lacht) Ze kan jullie niet horen. Ze spreekt tegen dovemans oren.
(Max wil een gevecht aan gaan tegen Attila, maar Attila neemt hem bij zijn kraag en gooit hem tegen de grond…)
Sofie: Max!
Jonathan: Hey! Pak iemand van uw eigen tijdperk!
Attila: Dachten jullie nu echt dat het zo makkelijk was? Jullie kunnen haar niet zo maar bevrijden. Eerst een opdracht.
Carianne: Een opdracht? Die gaan we toch niet doen?
Isabelle: Tuurlijk wel. We willen Annelies terug.
Attila: Denk er maar rustig over na.
(De geest van Attila verdwijnt…)
Joeri: Jonathan, wat doet ge?
Jonathan: Ze moet hier toch ergens zijn!
Joeri: Jongens, ik vind dat we die opdracht moeten doen. Wie doet er mee?
Sofie: Ik doe mee.
Max: Ik ook.
Carianne: Ik ook.
Joeri: Oké, jullie vinden dus dat we die opdracht moeten doen. Cassandra, wat vindt gij?
Cassandra: Doen!
Joeri: Jonathan?
Jonathan: Ik doe ook mee.
Joeri: Oké. We gaan nu de vriendschap van speelplein Ruimte bewijzen! Het is nu aan ons om te laten zien dat we samen sterk zijn!
(Lied: Het geheim. Wanneer het lied is afgelopen komt de geest van Attila tevoorschijn…)