Exo 20.

“Ik zal eens kijken..” Robin komt ook naar het bed toe en bekijkt Stef eens goed. “Hij takelt echt af.”
Femke moet zich inhouden om niet in huilen uit te barsten en ze grijpt Didi’s hand. “K-Kan jij hem helpen?” vraagt ze voorzichtig.
“Hij moet mee naar het moederschip.. Daar kunnen we meer voor hem doen.”
“Hoe krijgen we hem naar de transformatieplek?” vraagt Didi meteen. Hij wil er alles aan doen om zijn beste vriend te redden. Alles.
Robin haalt haar schouders op. “Hem dragen.”
“Dat kunnen we nooit.” Mompelt Femke.
Didi kijkt Femke aan en zucht. “De hulp van Os inroepen..”
“Gaan jullie? Ik wil bij Stef blijven.”
Robin knikt. “Is goed. Kom je, Diederik?”
Voorzichtig laat Didi Femke’s hand los en hij knuffelt haar nog even stevig voor ze de kamer uitlopen. Femke gaat naast Stef op bed zitten en legt haar hand op de zijne. Haar blik glijdt over zijn gezicht en ze glimlacht flauw. Hij is zo prachtig.
“Alles komt goed.. Hoop ik.” Ze gaat naast hem liggen en sluit haar ogen.

Didi en Robin lopen zo snel als ze kunnen naar de koffieshop. Didi wil zo snel mogelijk Os halen. Ze moeten Stef helpen.
“Sneller, Robin.” Zucht Didi.
“Ik kom al.” Ze versnelt haar pas totdat ze naast hem rent.
Buiten adem komen ze de koffieshop binnen. Meteen kijken ze rond, of ze Os ergens kunnen vinden.
“Os!” roept Didi meteen als hij hem gevonden heeft. “Meekomen.”
“Wat? Waarom?” vraagt die.
Robin komt ook naar hem toe gelopen en zucht. “Kom gewoon mee, Os, we hebben echt geen tijd.”
“Hey, Robin!” hij krijgt een gigantische glimlach op zijn gezicht. “Wat doe je hier?”
“Praten kan later nog, eerst meekomen. We hebben je hulp nodig.” Mompelt Didi.
“Waarvoor?” Os gaat verward staan, doordat Didi hard aan zijn arm trekt.
“Stef heeft je nodig.”
Os kijkt hem meteen verward aan. “Wat?”
Robin is het beu. “Kom nu mee!” Ze trekt Os aan zijn hand mee de koffieshop uit.
Mellanie, die alles gezien heeft, komt met een frons dichterbij en houdt Didi tegen voor hij naar buiten kan lopen.
“Wat is er aan de hand? Waarom is Robin terug? En waar ging ze heen met Os?”
Didi zucht. “Mel, ik heb nu geen tijd om het uit te leggen. Ik moet achter ze aan.”
“Ik ga mee!” zegt ze meteen.
“Nee.” Zegt Didi fel. “Dat gaat niet.”
“Ik wil weten wat er aan de hand is.” Zegt ze serieus.
Paula komt net binnen en Didi spreekt haar meteen aan. “Paula kan je vast wel uitleggen wat er aan de hand is met Stef.” Hij schrikt zelf van hoe vijandig het klinkt.
“Eh..” Paula kijkt even onzeker van Didi naar Mel en knikt dan. “Vast..”
Zonder nog iets te zeggen loopt Didi haar voorbij, achter Robin en Os aan.
Mellanie kijkt Paula op haar beurt afwachtend aan.
“Oke..” begint die laatste. “Kom, zitten.”

Robin en Os stormen Femke’s kamer binnen, waardoor Femke meteen wakker schrikt.
“Sorry.” Mompelt Robin.
Os kan enkel naar het bed staren. Stef is.. hier?
“Wat is de bedoeling?” vraagt Os verward.
Femke wrijft de slaap nog even uit haar ogen en zucht. “Stef moet naar de transformatieplek. Nu.”
“Maar.. Ik.. Hoe..?”
“We leggen alles later wel uit, Os.. Stef moet hier nu eerst weg.” Zegt Robin voorzichtig.
“Oke..” Os knikt begrijpend en loopt naar het bed toe. “Waar is Didi?”
Robin kijkt met een frons achterom en loopt dan naar de deur om in de gang te kijken. “Ik ga wel even kijken waar hij blijft.” Zegt ze, maar als ze de hoek wil omlopen botst ze tegen Didi op.
“Sorry!” mompelt die. Hij loopt de kamer in en kijkt van Os naar Femke en zo weer naar Stef.
“Jullie moeten hem dragen.. Femke en ik zullen wel de juiste weg tonen, om te zorgen dat zo weinig mogelijk mensen ons zien.”
“Kunnen we dan niet beter wachten tot het avond is?” vraagt Os voorzichtig.
“Daar is geen tijd voor.” Zegt Robin emotieloos. “Stef moet nù naar het schip.”
“Oke..”
Ze slaan het deken van Stef af en Os en Didi nemen hem voorzichtig onder zijn armen en aan zijn enkels. Geen idee hoe ze hem ongezien door het hele park gaan krijgen.

Mellanie laat haar hoofd in haar handen steunen. “Wow.”
“Sorry dat we het niet eerder hebben verteld.” Zegt Paula voorzichtig, bang voor nog zo’n uitbrander als bij Didi.
“Hé, snap ik wel hoor. Het was zo vast wel moeilijk genoeg.” Ze kijkt Paula weer aan en glimlacht.
“Jij reageert gelukkig toch al iets beter als Didi.” Mompelt Paula dan zacht, zodat Mel het niet hoort.
“Maar.. Wat nu met Stef, dan? Ik bedoel..”
Paula haalt haar schouders op en fronst. “Ik heb echt geen idee, Mel. Ik denk dat we moeten wachten tot ze terug zijn.”
Ze zucht. “Wie weet hier nu allemaal van?”
“Nu iedereen.”
“Oh.. Is dat misschien de reden waarom je de laatste tijd minder met Didi omgaat?”
Paula haalt haar schouders op en kijkt de andere kant op. “Ja..”
“Hij was boos?”
“Heel boos.” Ze knikt. “Ik ben zo ’n slechte beste vriendin.”
“Hé!” Mel slaat haar arm rond Paula heel en trekt haar vriendinnetje tegen zich aan. “Zeg dat niet! Als Didi dat zegt dan weet hij niet wat een echte beste vriendin is.”
“Hmm..” Paula zucht weer. “Ik weet gewoon niet wat ik nu met Didi moet doen.”
“Ik snap je helemaal..”
“Jij hebt het over Os, toch?”
Mellanie kijkt betrapt weg en laat Paula los. “Misschien.”
Een klein glimlachje verschijnt op Paula’s gezicht en ze kijkt Mellanie aan. “Wees eens helemaal eerlijk, Mel.”
“Oke, ja, het gaat over Os.”