4

Jonas zat nog steeds tegen de boom aan, en begon te trillen van de kou. Maar hij was nog steeds niet van plan verder te gaan of terug te keren. Na een paar minuten zitten piekeren. Valt hij in slaap. Jonas word wakker omdat het hard begint te regenen. Hij kruipt weer een heel stuk verder en komt er achter dat er een aantal wonden weer opengesprongen waren en dat die erg aan het bloeden waren. Na een stuk kruipen plofte hij neer in een grot die hij gevonden had. Hij begon toen nog heviger te trillen van de kou, maar hij was ook kokend heet, na een paar minuten voelde hij zich erg onwel worden en zag dat het bloed weer een plasje aan het vormen was. Hij snoof nog een keer diep de buitenlucht op, en toen werd alles zwart voor zijn ogen.
*
Toen het een beetje licht begon te worden ging de politie verder met de zoektocht naar Jonas. De honden dronken en aten nog wat op het kamp van die avond. en daarna
volgden ze het spoor weer en kwamen uit bij het beekje. ''Moet je kijken daar licht kleding.'' Zegt één van de agenten. Twee politieagenten lopen erheen. ''Dit is zeker van die jongen moet je al die bloedvlekken der op zien.'' Ze lieten de honden los om Jonas te gaan zoeken. De honden rooken een aantal keer aan de kleding en begonnen toen met hun zoektocht. De politieagenten volgden de honden half, zij zouden hun weg wel kunnen vinden dan kijken wij of we misschien nog iets vinden, of het belangrijkste dat we Jonas vinden. Na drie kwartier begon de eerste hond te blaffen en daarna volgde een andere. De politieagenten renden snel naar de plek waar de honden aan het blaffen waren. En vonden daar de lijkwitte Jonas. De politieagenten melden het meteen door aan de anderen en een kwartier later komt de ambulance met loeiende sirenes het bos in rijden. Ze haasde zich met de brancard naar Jonas, en droegen hem op de brancard. Ze riemde hem helemaal vast aan de brancard, en snelde zich weer naar de ambulance toe, waarna ze met grote spoed naar het ziekenhuis reden. Toen de ambulance aankwam bij het ziekenhuis kwam hij zowat niet tussen de journalisten door. En zetten toen maar weer de sirene aan. Maar dat had ook geen zin, hij draaide zijn raampje open. ''Aan de kant deze jongen heeft snel hulp nodig anders gaat hij dood!'' De journalisten gingen na dat te horen snel aan de kant en lieten de ambulance door. Ze droegen Jonas snel met de brancard uit de ambulance. En reden met spoed door het ziekenhuis naar de operatiekamer. Jonas zijn moeder zat op het bankje in de wachtkamer en zag der jongen binnenkomen met een lijkwitte blik. ''Nee!'' Schreeuwt ze hard, twee mensen staan gauw op die op iemand anders zaten te wachten en trokken der op de stoel en susste haar met dat alles goed zou komen.
*
''Jonas help me. Jonas!'' ''Ik, ik kan niet!'' ''Jonas!'' Jonas zat helemaal te zweten en te schudden. Twee doktoren komen snel naar binnen en pakken Jonas vast. ''Die jongen licht dan wel in een coma maar hij weet er wel een potje van te maken hoor.'' ''Kan hij daar wat aan doen dan?'' Zegt die andere dokter. ''Nee natuurlijk niet maar elke dag heeft hij dit ik weet niet hoe lang wij dat vol moeten gaan houden hoor.'' Daarna liepen ze de kamer weer uit. Na een kwartier begon Jonas weer met zweten en schudden. De mannen snelden weer naar binnen. ''Nu zetten we hem vast hoor en dan doet hij daarna maar wat hij wil doen.'' Ze klikte hem met gespen aan zijn bed vast. Ze wouden de kamer weer uit lopen. Maar toen begon Jonas te schreeuwen. ''Wat is er mis met deze jongen?'' ''Weet ik veel waarschijnlijk is hij bijna dood gegaan en heeft hij nu verschrikkelijke nachtmerries.'' We lopen gewoon weg hij kan nu niks meer doen dus zal het goed zijn, iedereen die vraagt waarom hij zo schreeuwt vertellen we dat hij gewoon nachtmerries heeft.'' Dan lopen ze de kamer weer uit. En lopen tegen een paar journalisten op. ''Goeie dag doktoren'' zegt de Journalist. ''Hoe gaat het met de heer Jonas Vamerkelt?'' ''Hij verkeert nog steeds in levensgevaar en ligt op het moment nog in coma, het enige wat er nog bij gekomen is dat hij nachtmerries heeft.'' ''Zou u het erg vinden als we wat beelden van Jonas maken?'' vraagt de Journalist. ''Dit is live weet u.'' ''Daar moet ik de moeder van Vamerkelt even over spreken, als u even geduld heeft.'' Zegt de dokter. De dokter loopt naar de balie. En belt de moeder van Jonas op. ''Goedendag mevrouw Vamerkelt, der staat hier nu weer journalisten maar deze vragen of ze wat beelden mogen maken van Jonas, vind u dit goed of zegt u nee? Oke is goed mevrouw Vamerkelt. Tot ziens.'' Hij loopt weer terug naar de kamer van Jonas, en zegt tegen de journalisten dat ze naar binnen mogen. Op dat moment begint Jonas weer erg te schudden en te zweten. De cameraman maakt snel beelden van Jonas. Dan begint de monitor luid te piepen. En staat op één lange streep de dokter holt gauw naar de gang en schreeuwt om hulp. Drie andere dokters komen aangesneld en rijden Jonas snel met bed en al naar de operatiekamer, iedereen in de gang springt snel opzij voor de toegesnelde dokters. In de operatiekamer aangekomen, pakken ze een defibrillator. En tellen van één tot drie en geven een schok. En nog één. Maar niks, ze geven hem extra zuurstof en beginnen opnieuw. Der stonden allemaal mensen zenuwachtig te kijken naar de operatiekamer waar de flitsen te zien waren. De journalisten waren nog steeds aan het filmen. Een aantal mensen zaten ook te huilen. Jonas was dan ook groot nieuws en de journalisten waren zowat elke week te vinden in het ziekenhuis om te rapporteren hoe het met Jonas ging. Vanaf de dag van het ongeluk waren ze hem al aan het volgen over hoe het met hem ging. En misschien was alles nu verloren. Dan komen een aantal doktoren naar buiten met een verslagen gezicht. Eén dokter kijkt de mensen even aan schud zijn hoofd en loopt achter de anderen aan naar een apart kamertje. De andere dokters rijden Jonas uit de operatiekamer. Naar de kamer waar hij in het ziekenhuis lag. Daar trekken ze de lakens recht en leggen Jonas recht neer zodat hij er netjes bij licht. De journalist begint weer te praten tegen de camera. ''Hier ben ik weer aan iedereen die thuis zit, wat hier net gebeurde is niet te raden. Zal Jonas Vamerkelt vandaag overleden zijn?'' Dan doen ze de camera uit en gaan zitten op een stoel. Waar allemaal mensen zaten te wachten op een antwoord met wat er met Jonas gebeurt was. Dan lopen een aantal doktoren voorbij, hoe moeten we dit aan mevrouw Vamerkelt uit gaan leggen? Aan de telefoon of hier? Eén van de dokters pakt zijn mobiel en draait het nummer van mevrouw Vamerkelt. ''Goedendag mevrouw Vamerkelt, zou u naar u zoon willen komen vandaag er is wat gebeurd wat wij u hier graag willen uitleggen.'' Na een kwartier is ze in het ziekenhuis. Ze loopt naar de balie toe, ''wat is er aan de hand?'' De vrouw zegt haar dat ze naar de kamer van haar zoon toe moet gaan. Tijdens het lopen ziet ze allemaal mensen die aan het huilen zijn en haar met medelijden aankijken. ''W wat is er?'' Dan komt er een dokter aangelopen en neemt er even apart een stukje verderop. ''Mevrouw.. u zoon is net een halfuur geleden overleden.'' ''Wat! Nee!'' Ze begon te gillen en te huilen. ''Het spijt me maar we hebben alles geprobeerd.'' Alle mensen uit de wachtkamer kijken verschrikt op. ''U zoon licht in zijn kamer dan kan u nog even afscheid nemen.'' Ze snelt de kamer in en knielt naast het bed neer en barst in huilen uit bij het zien van haar zoon. ''Jonas alsjeblieft word wakker!'' De dokter loopt voorbij de wachtkamer en daar pakt iemand zijn hand vast. Hij draait zich om. ''Is het echt waar is Jonas overleden?'' ''Ja meneer helaas wel,'' dan loopt de dokter gauw weer verder. De camera gaat weer aan en de journalist begint weer te praten. ''Dames en heren het is waar, de heer Vamerkelt is vandaag in het ziekenhuis overleden.'' Dan gaat de camera weer uit.