1

''Jonas, Jonas wacht.'' Roept Jowanna. ''Kijk daar heb je, je vriendinnetje'' grapt Maik naar Jonas. ''Ha ha grappig hoor,'' Jonas geeft Maik een stomp tegen zijn schouder. Maik ontwijkt de stomp. ''Oke, oke ik hou wel op.'' Jowanna komt aangerend en vliegt Jonas om de hals. ''Ik heb je zo gemist Jonas!'' ''Hoi Jowanna.'' Maik trekt achter haar rug allemaal gekke bekken. Jonas kijkt hem boos aan. ''Rij je mee,'' vraagt Maik snel aan Jowanna. ''Kijk ik heb een gloednieuwe auto. ''Cool!'' Jowanna springt meteen in de auto. ''Voorzich.. laat maar.'' Jonas en Maik doen de deuren open en stappen in. Dan rijden ze richting hun school. Als ze op de parkeerplaats voor school staan, komt Gaffie met een sukkelig drafje op hun af. ''Hé Ton Jon.'' (Dat is de bijnaam van Jonas, die Gaffie verzonnen had.) Jonas laat een zucht van irritatie ontsnappen uit zijn mond. ''Eh, ik spreek je later nog wel Jonas.'' Jonas loopt door en het hele clubje volgt hem. Terwijl ze door de school heen lopen giegelen en lachen een aantal meisjes naar Jonas. Jonas en Maik pakken hun Duits uit hun kluisje en lopen naar de les. Ze doen de deur open, en zien meneer Meppeling met zijn armen over elkaar geslagen en een strenge blik hun kant op kijken. ''Zo, zo tellen de schoolregels niet voor jullie meneer Vamerkelt en Grootenveld.'' ''Niet voor Jonas,'' antwoord Jowanna van achterin de klas. ''Mevrouw Roosendaal moet ik je naar de directeur sturen?'' ''Nee Meppeling'' antwoord Jowanna. ''Mooi zo. Vamerkelt en Grootenveld gaan jullie maar zitten, maar lat dit niet nog een keer gebeuren!'' ''Oke meneer Meppeling,'' antwoorden de jongens in koor. ''Oke, dames en heren pakken jullie hoofdstuk zeven maar voor je.'' Meneer Meppeling begint uit te leggen, en een aantal leerlingen hebben na zijn uitleg nog wat vragen. Dan begint iedereen te werken aan hun opdrachten. Meneer Meppeling start zijn computer op, en neemt de absentielijst door. ''Hé Jonas, zullen we na school wat gaan ballen op het veld?'' Jonas kijkt met een doffe nietszeggende blik naar voren, en geeft geen antwoord terug. ''Eh, Jonas? Jonas!'' ''Stil'' Roept meneer Meppeling. ''M maar meneer, Jonas reageert niet meer.'' Meneer Meppeling staat op, en loopt naar Jonas toe. Hij legt zijn hand op de schouder van Jonas en schud een beetje. ''Hé meneer Vamerkelt gaat het?'' Jonas kijkt nog steeds met een niets zeggende blik naar voren. Meneer Meppeling tilt Jonas half op, en zet hem op zijn voeten. En laat hem een stukje lopen. Na twee stappen valt Jonas op de grond. Meneer Meppeling gebaart dat iedereen rustig moet blijven zitten. En tilt Jonas over zijn schouder het klaslokaal uit. In het klaslokaal breekt nu een bom uit over vragen en gesprekken over Jonas. Na een uur komt meneer Meppeling weer naar binnen zonder Jonas. ''Waar is Jonas?'' Vraagt Jowanna meteen. ''Meneer Vamerkelt is naar huis toe Mevrouw Roosendaal. Begin nou maar weer met je opdrachten, er is niks met meneer Vamerkelt.'' Na drie minuten werken, horen ze ineens piepende banden en luid getoeter. De hele klas kijkt meteen uit het raam om te zien wat er aan de hand is . En zien Jonas nog net met zijn fiets op de grond vallen. En snellen zich naar buiten. Een hele menigte had zich al verzameld om Jonas heen. Jonas ging snel rechtop zitten, en keek geschrokken om zich heen. Alsof hij net ontwaakte uit een vreselijke nachtmerrie. Hij keek naar zijn benen en zag dat die helemaal onder het bloed zaten. Dan ziet hij zijn klas naar buiten komen. En probeert snel op te staan, hij voelt een helse pijn door zijn lichaam heen gaan. Hij wankelt een beetje, en probeert dan zo snel mogelijk weg te rennen. Bij elke stap die hij zet komt er weer een pijn scheut. Iemand pakt Jonas vast waardoor hij zijn evenwicht verliest en op de grond valt. Even kijkt hij verbijsterd rond, en beseft dan weer dat ie zo snel mogelijk hier vandaan moest. Jonas rukt aan zijn arm om los te komen en schreeuwt daar flink bij. Na nog een paar rukken lukt het hem eindelijk om los te komen. Hij staat snel op en gaat er op zijn aller snelste vandoor. Hij springt de bosjes in, en hoort Maik nog heel hard zijn naam roepen.