Hoofdstuk 10: POV Stella

"Wat wil je eten?" Vraagt Hannah
"Niks..." Antwoord ik zacht
"Kom op je moet wat eten je eet al een paar dagen niet, alleen maar omdat je een beetje depri bent. Zegt ze op een strenge toon
"Ik zei dat ik geen honger had!!" Roep ik boos
"Als je zelf niet gaat eten dan prop ik het persoonlijk in je mond!!" Roept ze boos terug
We kijken elkaar boos aan, Daarna beginnen we te lachen,

"Hahahaha, Zag jou'n gezicht! Zo funny!! Zeg ik lachend
"Ja joune dan!! Niet te houden!, Hahahaa Lacht Hannah "Maar serieus je moet wat eten anders ga je nog dood"
"Misschien wil ik wel dood.." Zeg ik zacht
Hannah kijkt me verschrikt aan, "Never say that to me again..."
"Geef me dan maar een gebakken ei met kaas"
Ik blijf gewoon op bed liggen
"Je moet ook eens uit bed komen, het is niet gezond om de heletijd in je bed te liggen
"Hou eens op met te zeggen wat ik moet doen, je bent mijn moeder niet!"
We zijn allebei stil, Het pruttelen van het ei verbreekt de stilte.
"We moeten hem redden, Maar hoe" Mompel ik zacht
"Misschien staat er iets in dat rare boek van je" Zegt Hannah
Ik knik en pak het boek,
"Hmm.. Katten... Nee... Slangen... Nee.. Hmm spreuk. That's it!! Roep ik uit
"Wat?" Vraagt Hannah en ze komt naast me zitten
"Een Explosie spreuk, Er staat, Kijk naar de plek zeg, Emendo!, en de plek zal exploderen
"Oehh I like that. Zegt Hannah Evil grijzend
Ik grinnik en leg het boek weg.
"We gaan vanacht, Trek je donkerste kleren aan, en we gaan te paard