Chapter VII

'Welkom' Katie begeleidde Serena en de Doctor naar de woonkamer.
'Je woont prachtig' Serena keek rond en lachte.
'Kom eens naar de tuin. Ik wil je aan iemand voorstellen' Katie greep Serena bij haar pols vast en trok haar naar de tuin, waar en jonge Golden Retriever meteen naar hen toe kwam.
'Oh kijk eens. Wat een schatje' Serena ging op het gras zitten en pakte de hond vast die al kwispelend Serena likte.
'Sita is haar naam. Een cadeautje van m'n broer voor mijn achtiende verjaardag'
'Mooie naam' Serena lachte.
'Katie! Je bent thuis!' Katie keek om.
'Bruno! Jij hier!' Katie was verrast en keek een beetje angstig naar de Doctor.
'Ik kwam wat spullen halen. Wie zijn dat?" vroeg Bruno.
'Dit is de Doctor en dit is Serena Skyes. Een lang verloren jeugdvriendin van de Doctor' zei Katie. Serena stond op.
'Oh. Schoon gezelschap' Bruno ging op Serena af. Serena lachte wat onzeker.
'Willen jullie iets te drinken?' vroeg Katie.
'Graag' zei Serena snel. Katie lachte en trok Serena naar binnen. Bruno en de Doctor volgde hen. Er werd kort geintroduseert en Katie vroeg of ze Serena haar kamer wilde zien. Serena lachte en zei dat ze het fijn zou vinden. Katie en Serena gingen dus naar boven, in de hoop dat de Doctor geen stomiteiten uit haalt. Dat hoopte Katie in iedere geval.
'Coole kamer' Serena was onder de indruk.
'Ik hou van paars' zei Katie.
'Ik van blauw. TARDIS blauw' Serena lachte.
'Maar dit paars is ook niet mis'
'Dus...jij en de Doctor. Eeuwen lang vrienden'
'De beste' zei Serena. Ze ging op het bed zitten en las een tijdschrift
'Ik zou nooit kwijt willen. Ik had geluk dat ik aan hem werd toegewezen'
'Hij was blij' zei Katie.
'Kan ik geloven' Serena lachte.
'En die wetten. Je zei dat je die haatte'
'Klopt. Sommige waren simpel om aan te houden. Maar er waren er bij die ik liever brak' Serena gooide het tijdschrift op het nacht kastje en legde zich neer.
'Zoals...'
'Het gebruikelijke: 'Bemoei je nooit met een Time Lord als hij aan het tijdreizen is' of 'Wijk nooit van de Time Lord zijn zijde' en dat soort dingen' Serena sloot haar ogen en zuchtte.
'Een regel wilde ik zo graag breken. Het maakte me niet uit als ik daar door geen Time Warrior meer ben'
'Welke?' Serena zette zich recht.
'De eerste wet die mij werd opgelegd. Het is niet zo belangrijk' zei Serena en lachte.
'Aaah toe! Ik wil het weten!' zei Katie. Serena keek haar aan en lachte. Daarna zuchtte ze.
' 'Een Time Warrior mag nooit iets beginnen met een Time Lord!' De grootste regel van allemaal en ik wil hem zo graag breken'
'Bedoel je dat je...'
'Hij is mijn beste vriend. Uiteindelijk viel ik voor hem. Ik hou van hem. De dag dat ik naar de Academy vertrok, had ik niet eens tijd afscheid van hem te nemen'
'Hoe bedoel je?' vroeg Katie. Serena stond op en zuchtte.
'Het zou 6 eeuwen duren voor ik afgestudeerd zou zijn. 6 eeuwen zou ik hem niet zien. Toen ik eindelijk de academy verliet, deed het pijn mijn harten af te sluiten. Per toeval kwam ik hem terug tegen. We waren beiden gegroeid, maar gelukkig herkende we elkaar nog. En ik? Ik viel als blok voor hem en toch probeerde ik mijn gevoelens voor hem uit te schakelen, waar ik met moeite en succes in slaagde'
'Maar je werd aan hem toegewezen'
'Klopt en het was moeilijk, maar ik probeerde zoveel mogelijk in mijn kamer te blijven en mijn gedachten te verzetten. Dat was de rede dat ik hem wegstuurde!' Serena draaide zich om en keek Katie aan.
'Als hij gedood zou worden, kreeg ik nooit een kans het hem te vertellen. Ik zou liever sterven! Maar de academy vertelde me dat ik de beste Time Warrior was. Ze konden niet zonder mij' Er viel een traan.
'Oh Katie! Ik hou van hem! Ik kan hem niet zomaar vergeten en hem aan de kant schuiven!' Serena ging terug op het bed zitten.
'Wat moet ik nu doen?'
'Kan je het hem niet vertellen? Niemand die je daar nu voor kan straffen' zei Katie.
'Weet ik, maar...'
'Weet je wat? Ik help je wel. Jij moet niks doen. Ik zorg er voor dat jullie samen komen' Serena keek Katie aan.
'Dank je' zei ze.


kamer van Katie bij haar thuis: