A queen of 2

Er gaat een rilling door mij heen als hij het kasteel in loopt. “Heer ik heb het meisje, wat wilt u dat er met haar gebeurt?” vraagt de jongen kalm. “Ontbloot haar hals ik zal haar bijten, dan wordt ze een van ons.”sist een kille mannen stem. Ik maak razend snel gebruik van mijn krachten. Ik verhoog mijn temperatuur zodat het lijkt alsof ik ziek ben. Ze bijten geen zieke mensen, dan worden ze zelf ziek. Ik ril weer en de jongen gooit me met een kreet op een lange tafel. Ik beland voor de vampier leider. Dit zijn mens drinkende vampieren, te zien aan hun rode ogen. “Ze is loeiheet.”zegt de jongen luid. Ik verlaag mijn temperatuur tot het normale mensen temperatuur. “Onzin, ze is normaal.”zegt de leider die me even aanraakt. Ik kom overeind en leg mijn handen op de tafel. “Open je ogen ik wil zien welke kleur ze hebben.”beveelt de leider vampier.

Ik open mijn ogen en hef mijn hoofd op. “Ze is een albino, ze heeft rode ogen.”zegt de leider kalm. “Rode ogen? Nee, dat kan niet ik heb haar gevolgd een lange tijd. Ze waren bruin, net als die van haar twee ooms.”zegt de jongen verbaasd. Ik sta op en knik even. “Dat slaafje van je heeft gelijk. Ze waren bruin, heb je nu nog niet door dat ik mijn uiterlijk kan veranderen waar en wanner ik dat wil.”zeg ik kalm. “Nu wel, verander je ogen en je haar naar normaal.”beveelt de man. Ik schud mijn hoofd en kijk de man arrogant aan. In een flits staat hij achter me en heeft hij mijn hals ontbloot. Zijn tanden raken mijn huid en ik verstijf. “Help.”zeg ik zacht. “Niemand zal je komen helpen, liefje. Dit is vampier domein. Iedereen weet het, zelfs de mensen. Niemand zal durven komen.”zegt de man grijnzend.

Ik grijns breed. “Dat heb je mis, er zijn een paar wezens die wel durven. Zeker als hun koningin in gevaar is.”zeg ik kalm. “Hou je kop, je fantasie vriendjes kunnen je niet helpen.”sist de man. Zijn tanden gaan weer naar mijn hals. “Help.”roep ik luid. Uit het niets verschijnen de Shadowkuhn in de zaal. “Junga stuurt zijn Shadowkuhn om te helpen, maar met wat?”vraagt de jongen verbaasd. De vampier leider komt dichterbij met zijn tanden. Kleine gaatjes boort hij in mijn hals. “Laat me los.”roep ik luid. Ik worstel om los te komen en dan vallen de Shadowkuhn aan. De Vampier laat me geschrokken los. Ik val op de tafel en de Shadowkuhn pakken me vast, ze verdwijnen met mij. Onderweg krijg ik beelden van mensen die vuurballen wegschieten met hun handen. Mensen die vluchten voor een heel leger van die vuurmeesters. Aardemeesters die terug vechten en nog maar één veilige plek, Basing C.

Zonder geluid te maken verschijnen we in een bos. Ik sta op en laat een Shadowkuhn zijn gang gaan. Hij gaat met zijn handen onder mijn kleren. Hij trekt zich even later terug. “Geen wonden, Koningin. U bent veilig nu. Waar wenst u heen te gaan?” vraagt hij kalm. “Naar mijn eigen huis.” Zeg ik kalm. Ze buigen, pakken me vast en verdwijnen. Midden in de woonkamer verschijnen we. Yuma schrikt zich te pletter en laat zijn boeken vallen. Oom Greg komt de woonkamer in gerend en laat zijn kopje thee vallen. “Shadowkuhn.”roept hij geschrokken. “Raven ga weg bij hen.”zegt Yuma bevelend. Ik hef mijn hoofd op en ontbloot mijn tanden. “Ze doen niks.”zeg ik kalm. “Ze doen niks! Ze horen bij Junga ze zijn gemeen.”roept Yuma luid. “Moet je niet iets doen aan die gevallen boeken en aan de thee?” vraag ik kalm. “Dat komt later.”zegt Yuma luid. “Ruim op.”beveel ik de Shadowkuhn.

Ze ruimen razend snel de thee en de boeken op. Oom Greg krijgt een nieuw kopje thee in zijn handen gedrukt en wordt naast Yuma op de bank gezet. Even later staan ze weer achter mij. “Wat… maar hoe?” stamelt Yuma. “Ik ben hun Koningin.”zeg ik kalm en ik laat mijn pols zien. Yuma pakt mijn pols vast en staart er even naar. “Oké, hier moeten we iets op vinden. Hou het verborgen zo veel je kan. En kun je die bleke huid wegwerken?”vraagt hij kalm. “Ik kan het proberen, maar of het werkt weet ik niet.”antwoord ik. Ik loop naar een spiegel en concentreer me. Mijn huid word lichtgetint en ik zucht even. “Mooi, dat is wel voldoende. Die rode ogen kun je niet weg krijgen of wel?”vraagt Yuma kalm. Ik knik even en maak mijn oogkleur bruin. “Dat is veel beter, zorg nu dat ze verdwijnen tot we weten hoe we de tattoo weg kunnen halen.”zegt Yuma, meer bevelend dan als broer. Ik kijk hem emotieloos aan. “Dacht het dus niet, dankzij hen leef ik nu nog. Die dag dat ik in elkaar geslagen werd op school… Die kids hadden me neergestoken. De Shadowkuhn hebben de messen steek genezen. Dankzij hen leef ik nog, je zou ze dankbaar moeten zijn.”zeg ik emotieloos.
Yuma knikt kort. “Ben ik ook, maar niemand mag weten dat zij ook bestaan. Elk mens op aarde weet wie Oom Greg en ik zijn. Ze weten dat demonen, wolven, vampieren enzovoort bestaan. Als ze erachter komen dat er ook ondode niet te doden wezens zoals de Shadowkuhn bestaan, breekt er massa hysterie uit.”zegt Yuma. “Boeiend, van mij mogen ze het weten. Ik ben de Shadowkuhn Koningin en ik blijf de Koningin. Ik ben en blijf de Shadow Moon warrior.”Zeg ik rustig. Geschokt staart Yuma me aan. “Dus de legende is waar. De wijzen hebben jou gekozen als krijger van de wereldpoort.”zegt Oom Greg. “Blijkbaar, zal mij een worst wezen. Ik moet enkel die poort vinden en dan afrijzen naar de elementen wereld.”zeg ik kalm. “Heeft die hulp nodig dan?” vraagt Oom Greg kijkend op een vage kaart. Ik knik en vertel kort van mijn visioenen. “Ai das ernstig. Als het kan dan gaan we met je mee, zo niet dan helpen we je met de voorbereidingen.”zegt Oom Greg kalm.

Ik knik en beveel de Shadowkuhn mijn zwarte rugzak te pakken. Ik hang een paar zwaarden om mijn middel en stop een waterzak in mijn rugzak. Ik pak wat kaarten van Oom Greg aan en stop ook die in de rugzak. Ik vis een groen lint te voorschijn en bind die om mijn middel. Aan het lint bevestig ik mijn zwarte zwaardschede. Op de schede staan rare tekens. Ze zijn blauw en niemand zou weten wat het betekent als ze het zagen. Ik weet de betekenis, Shadow Moon Warrior of krijger van de wereld poort. Het zwaard zelf heeft een wit heft en het lemmet is felrood. Op het lemmet staan dezelfde tekens als op de schede, alleen dan in het groen. Ik pak een zwarte brede doek en bind die voor mijn gezicht, ik laat alleen gaten voor mijn ogen en neus vrij. Ik hang de rugzak op mijn rug en knik kort naar Oom Greg en Yuma. “Ik weet niet zeker of jullie mee kunnen. Het is gevaarlijk, jullie zouden je niet echt goed kunnen redden in die wereld. Mijn taak is moeilijker dan die van jullie.”zeg ik kalm.

Yuma knikt even en glimlacht. “We zullen de school vertellen dat je ziek bent. Je kan geen bezoek ontvangen en anders verzinnen we wel wat. Of we verhuizen, als je dan terug bent laten we je wel weten waar we zijn door een vuurpijl af te steken ofzo.” Ik knik en open de voordeur. “Het is tijd om te gaan, zorg goed voor jezelf. Zorg dat de demonen hier de overmacht niet krijgen. Gebeurt dat wel, tja dan kun je mij snel verwachten. Woedend met een hoop krijgers.”zeg ik kalm. Ik geef ze een knuffel en verdwijn dan met de Shadowkuhn naar de wolvenstam in La Push. Ze grommen meteen en staan klaar om te veranderen. De Shadowkuhn doen hetzelfde. “Nee.”zeg ik kil. “Ga de poort zoeken, als we niet nu gaan helpen is het misschien te laat.”zeg ik kalm. Enkele verdwijnen en vier blijven er bij mij. Ik ga op de grond zitten, in een mediteer houding. De vier Shadowkuhn blijven dicht bij me. Een brede man, met blond haar en chocolade bruine ogen, komt aan gelopen. Hij wordt gevolgd door drie jongere weerwolven.