The key to my heart |2|

"Ondankbaar kind! Wanneer ga je nu toch eens eindelijk inzien dat je ermee moet stoppen! Het is echt niet meer leuk, ik heb je de kans gegeven om ermee te stopppen en nog doe je verder, maak dat je het huis uit bent en ik wil je hier niet meer zien voor dat je gestopt bent! Godverdomme mijn huis uit!" schreeuwt Lynn woedend en huilend en duwt me het huis uit. Tranen springen in mijn ogen. Met gebogen hoofd en tranen die over mijn wangen lopen loop ik weg van huis naar de stad. Daar aangekomen zie ik een heleboel gillende meiden in een kringeje staan, maar het maakt me allemaal niet meer uit, ik heb het goed verknalt, dat weet mijn kleine teen ook! Ik zucht en veeg de tranen weg, Blijven huilen zal mijn probleem niet oplossen. Ik besluit om dan maar bij die groep meiden te gaan kijken en wurm me ertussen. Overal krijg ik duwen en velen schelden me verrot, maar ik wil absoluut weten wat daar aan de hand is. Als ik ver genoeg vanvoor sta zie 4 jongens hulpeloos omzich heen kijken en al die meiden tevergeefs van hun af proberen duwen. Een kleine geamuseerde grijns siert mijn gezicht voor ik 2 van de 4 jongens bij hun armen grijp en de massa uittrek. Raar kijken ze me aan als ik hun vliegensvlug een kledingwinkel intrek en een pashokje induw."Ik ga die vriendjes van jullie halen, zo terug" grijns ik en duw me weer tussen de meiden heen, pak die andere 2 jongens en trek hun diezelfde winkel in. "Doe die deur opslot voor die meiden buiten te houden roep ik naar de kassierster die meteen doet wat ik zeg als ze de meiden-tsunami ziet rennnen in de richting van de winkel. "Wie ben jij?" vraagt een jongen met cornrows terijl hij me achterdogtig aanstaart. "Melody, niet blij dat ik jullie geholpen heb of zo?" vraag ik en trek het gordijn van het pashokje open waar de andere twee inzitten. "Tuurlijk wel, maar je weet maar nooit met fans" zegt weer een andere jongen met kort blond haar. "Fans.." zeg ik met een gezicht van waar-slaat-dat-nou-weer-op. "Ken je ons dan niet?" vraagt een lange jongen met hanenkam en make up rond zijn ogen. "Vanwaar zou ik jullie moeten kennen?" vraag ik serieus en kijk ze 1 voor 1 aan. "Doet de naam 'tokio hotel' misschien een lampje branden? zegt een jongen met halflang haar en ik schud langzaam mijn hoofd. "Wij zijn een wereldberoemde band en proberen vandaag rustig te shoppen zonder op te vallen" zegt de jongen met de hanenkam en ik proest het uit, waardoor ik raar wordt aangekeken. "Sorry, maar ik geef je een typ euhm..." "Bill" antwoord de jongen mijn blik en ik ga verder "bill dus, ja ik denk dat je moeilijk onopvallend bent als je met zo'n hanenkam rondloopt. Dat is juist hetgeen dat het meest opvalt" zeg ik met een domme gimlach en hij kijkt me boos aan. "Jullie weten nu wel wie ik ben, maar hoe noemen jullie?" richt ik me tot de overige drie jongens. "IK ben Georg, dat maffe jongetje daarzo is Tom en die stille gast is gustav" doet Georg uit de doeken en ik kijk hem pesterig aan."Moet je eens zien wie hier maf is" grijns ik en Tom ligt in de slappe lach, waardoor de rest al snel volgt behalve Georg. "iK mag jou wel" glimlacht Bill en ik grijns."Ja, jullie zijn ook niet slecht" glimlach ik en lik over mijn lippen, waardoor iedereen meteen weer strijk gaat. "Kom anders mee naar ons huis, of moet je terug naar huis?" vraagt bill en meteen verdwijnt mijn lach. "Ik heb geen thuis"