APWBP Boek 1 Hoofdstuk 8 Deel 5

“Dat spreekt voor zich, meneer. Kunnen we verder nog iets voor u doen?”

“Nee bedankt, ik weet voorlopig genoeg, aangezien er blijkbaar weinig meer te vertellen valt.” Ik zuchtte, het had blijkbaar niet veel meer dan een uur gescheeld of de Steen was in handen gevallen van iemand die waarschijnlijk niet veel goede bedoelingen had. Ik moest maar snel Nicolaas op de hoogte gaan brengen. Ik liep het gebouw weer uit en het leek wel dat de kobolden dieper voor me bogen dan ooit, als ze de deuren openden, ookal wist ik maar al te goed dat ze misschien wel respect, maar heel weinig vertrouwen hadden in tovenaars en ons liever zo ver mogelijk weg hielden, behalve als klanten van de bank uiteraard.

Nicolaas schrok erg toen hij het hoorde van de Steen, net als zijn vrouw Perenelle.
“Maar goed dat Hagrid hem dan nog op tijd heeft opgehaald. We hadden natuurlijk al vermoedens dat iemand op de Steen uit was, maar…”
“Wees gerust, op Zweinstein is hij veilig”, beloofde ik. “Ik heb verscheidene leraars gevraagd een betovering te plaatsen om de kamer te beveiligen, zonder dat ze van elkaar weten welke. Ik vertrouw hen volkomen.”
“We geloven je op je woord, Albus. Zodra ik de Spiegel van Neregeb heb, laat ik het je weten”, beloofde Nicolaas. “Maar ik ben bang dat dat nog een tijdje kan duren.”
“Geen probleem, de school loopt het hele jaar vol leraars en leerlingen, het zou een wonder zijn als iemand dan ongemerkt binnen kan dringen.”
“Uitstekend, ik weet zeker dat ik de Spiegel voor juni heb”, zei Nicolaas. “Het zou wel heel wonderlijk als ze hem daar uit weten te krijgen als je bezwering lukt.”
“Ik ben er van overtuigd dat dat wel in orde zal komen”, zei ik met een glimlach.
“Blijf je vanmiddag eten, Albus?”, nodigde Perenelle me uit.
“Met veel plezier”, zei ik met een glimlach.