O5 | Percy Weasley

De volgende ochtend was ik al vroeg in de Great Hall. Ik had de vorige dag nog best lang gelezen, wat ik normaal nooit deed. Ik ging altijd vroeg naar bed, omdat ik het belangrijk vond om fit te zijn in de lessen. Dan kon ik meer stof opnemen en daar had je later weer profijt van. Mijn hele tas met boeken had ik al mee, zodat ik straks meteen door kon na het eten. Nou ja, dat zou nog wel even duren aangezien het pas zeven uur was en er bijna niemand in de Great Hall was. Dat was altijd zo, eigenlijk. Iedereen stond altijd zo laat mogelijk op, op een paar Ravenclaws na. Met als gevolg dat bijna in elke klas wel minstens twee leerlingen te laat kwamen. Behoorlijk dom, als je het mij vroeg. Maar goed. Soms had ik het gevoel dat ik meer in Ravenclaw thuishoorde, in plaats van Gryffindor. Ach ja, de Sorting Hat zou het wel goed hebben.

Ik werkte een paar broodjes naar binnen, waarna ik Nearly Headless Nick begroette, die met zijn hoofd door de tafel verscheen. Na al die jaren was ik er wel gewend aan geraakt. De geest was niet eng. In tegendeel, eigenlijk was hij heel erg vriendelijk. In de ochtend praatten we altijd, en dat waren best wel interessante gesprekken. Rond half acht kwamen er alweer wat meer leerlingen voor hun ontbijt, waardoor de stilte die er eerst was veranderde in zacht geklets. Als het helemaal vol ging lopen dan zou ik me begeven naar de bibliotheek, om de rust op te zoeken.

Ik keek de Great Hall rond. Ongeveer iedereen was er ongeveer, en ik wilde net opstaan om naar de bibliotheek te lopen, toen ik ineens de stem van Dumbledore hoorde. "Hallo iedereen. Ten eerste wil ik jullie veel succes wensen bij de eerste lessen dit schooljaar. Als volgt heb ik een mededeling. Dit gaat over een algemeen project. Dat houdt in dat jullie er allemaal aan mee moeten doen, tenzij je in één van de Quidditch house teams zit." Verscheidene zuchten klonken door de Great Hall, maar ik bleef geïnteresseerd luisteren. Wel een beetje vreemd dat Quidditch spelers niet mee hoefden te doen, maar daar zou Dumbledore ongetwijfeld nog wel uitleg over geven.
"Het project gaat als volgt; jullie gaan proberen een theorie te maken over vliegen op een bezem. Denk aan wetenschappelijke dingen, maar ook aan ervaring. Het is dus de bedoeling dat je zelf ook gaat vliegen." Daar ging mijn interesse. Ik was een absolute ramp in vliegen, dat wist iedereen die me ooit op een bezem gezien had. Dumbledore vervolgde zijn verhaal.
"Daarom zoek je één van de Quidditch spelers uit, en die kan je dan eventueel vliegles geven als je dat zelf niet kunt. Nou ja.. Succes en eets makelijk." Met deze woorden liep Dumbledore weer naar de tafel van de leraren.

Ik liet mijn hoofd in mijn hand steunen en zuchtte zachtjes. Ik wilde mezelf liever niet voor schud zetten, omdat ik al een niet zo heel erg goede reputatie had.
Opeens kwam er nog een vraag in me op. Wie moest mij vliegles gaan geven? Ik had voor zover ik het wist geen Quidditch spelende vliegfanaten in mijn contactlijst (waar sowieso maar een stuk of drie mensen in stonden). Opeens schoot me iets te binnen. Oliver. Hij was mijn enige hoop, maar dan moest ik nog wel de moed verzamelen om het hem te vragen. Ik zette mijn bril wat rechter op mijn neus en pakte mijn tas, waarna ik mijn stoel naar achteren schoof en op zoek ging naar Fred en George.